και με την ποιητική της τέχνης του να ωθεί τους θεατές σε έναν πιο εσωτερικό διάλογο με το έργο του -αλλά και με τους ίδιους τους εαυτούς τους-, εγκαινιάστηκε χθες το βράδυ στην αίθουσα «Τάκης Τλούπας» του «Χατζηγιάννειου» Πνευματικού Κέντρου Λάρισας η έκθεση ζωγραφικής του Λαρισαίου εικαστικού Κωνσταντίνου Παπαργύρη «Ρετσιτατίβο για τη φύση και την επιείκεια». «Φόντο» της έκθεσης η φωνή του Γάλλου φιλοσόφου Henry Guillerin που ακουγόταν από τα μεγάφωνα στον χώρο και με τον ηθοποιό Βασίλη Νανάκη τυλιγμένος, με ένα σεντόνι να «οπτικοποιεί» την απουσία του ανθρώπου από τα έργα του Παπαργύρη, οι Λαρισαίοι απόλαυσαν μια εξαιρετική έκθεση, τα έργα της οποίας ερεθίζουν το βλέμμα ζωγραφικά, χρωματικά και νοηματικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι με το κλείσιμο του κύκλου της στη Λάρισα, στις 30 Απριλίου, η έκθεση θα μεταφερθεί αρχικά στην Αθήνα και έπειτα στο Παρίσι, η επιμέλεια της έκθεσης δε, ανήκει στη Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου. Την έκθεση διοργάνωσε η Αντιδημαρχία Πολιτισμού, με τον αντιδήμαρχο Πάνο Σάπκα μιλώντας στην «Ε» να τονίζει ότι: «Είμαι διπλά χαρούμενος σήμερα. Πρώτον, διότι μετά από δύο και παραπάνω χρόνια ανοίγει αυτή η αίθουσα, η αίθουσα Τεχνών Τάκης Τλούπας.
Δεύτερον, για τον λόγο που άνοιξε, την έκθεση «Ρετσιτατίβο για τη φύση και την επιείκεια» του σημαντικού ζωγράφου Κωνσταντίνου Παπαργύρη. Έχει ήδη δει τους πίνακές του να εκτίθενται σε μεγάλες πόλεις παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων της Νέας Υόρκης, του Βερολίνου και του Παρισιού. Είναι μάλιστα μέλος της ελληνικής «καλλιτεχνικής αποικίας» στην πόλη Γκρεζ σιρ Λουάν της Γαλλίας. Αν και νέος, θα μπορούσε να τον πει κανείς καταξιωμένο, κι επιπλέον μια πολύ ενδιαφέρουσα και πολυσχιδή καλλιτεχνική προσωπικότητα, που γράφει και παίζει μουσική, ενώ τον χαρακτηρίζουν η ευγένεια και η σεμνότητα.
Εγώ δεν είμαι κριτικός, αλλά παρακολουθώντας τον εδώ και χρόνια, βλέπω ότι εξελίσσεται διαρκώς, ισορροπώντας ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το παραδοσιακό και το σύγχρονο, το κλασικό και το πειραματικό. Κάθε δουλειά του αφηγείται μια ιστορία που πηγάζει από το μακρινό παρελθόν, το αρχέγονο, μας προσγειώνει στο σήμερα με προσμονή για το μέλλον. Για ένα καλύτερο μέλλον κι ας μοιάζει μερικές φορές απαισιόδοξος, στην πραγματικότητα μας προτρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή. Να απελευθερωθούμε. Να γίνουμε πιο επιεικείς. Με τους εαυτούς μας, τους άλλους, ό,τι μας περιβάλλει. Τη φύση, την ύψιστη καλλιτέχνιδα που προσφέρει αενάως έμπνευση για ζωή και δημιουργία» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Θανάσης Αραμπατζής Φωτ. Βασίλης Ντάμπλης
