δείχνοντας τον δρόμο της συμπερίληψης των ανθρώπων με οπτική αναπηρία. Με την πρωτοβουλία αυτή η Σχεδία γίνεται το πρώτο και μοναδικό ελληνικό περιοδικό που κυκλοφορεί σε γραφή Μπράιγ. «Δεν υπάρχει μέρα που να μην έχουμε στη σκέψη μας πώς η «Σχεδία» θα αγγίξει περισσότερο κόσμο και πώς θα συνεχιστεί αυτό το ντόμινο αγάπης, συμπερίληψης και αλληλεγγύης», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής σύνταξης του περιοδικού, Χρήστος Αλεφάντης.
Η πρωτοβουλία υλοποιείται σε συνεργασία με το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ), το οποίο πρότεινε στη Σχεδία τη μεταγραφή του περιοδικού σε σύστημα Μπράιγ, προκειμένου να είναι προσβάσιμο στα άτομα με οπτική αναπηρία. Η πρόεδρος και διοικήτρια του Κέντρου, Σοφία- Λευκή Χαμονικολάου, κάνει λόγο για έναν «αγώνα δρόμου» που γίνεται κάθε μήνα για να τυπωθεί εγκαίρως το περιοδικό και να είναι διαθέσιμο στους συνδρομητές με απώλεια όρασης. Η μεταγραφή γίνεται δωρεάν από το ΚΕΑΝ, «για να ενισχύσουμε τον σκοπό της Σχεδίας και να παρέχουμε πρόσβαση στην πληροφορία στα άτομα με οπτική αναπηρία, κάτι που αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα», όπως τονίζει. Το περιοδικό μετατρέπεται στη γραφή Μπράιγ από το σχετικό τμήμα του ΚΕΑΤ και τυπώνεται στο εξειδικευμένο τυπογραφείο του. Το τυπογραφείο, μεταξύ άλλων, έχει αναλάβει να τυπώνει και το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σε γραφή Μπράιγ. Επίσης, το ΚΕΑΤ βρίσκεται στη διαδικασία δημιουργίας δύο απτικών ανάγλυφων χαρτών για το Φεστιβάλ Αθηνών, με QR code και ακουστική περιγραφή, που θα τοποθετηθούν έξω από το Ηρώδειο και την Επίδαυρο. Κύριος στόχος του ΚΕΑΤ είναι η ανεξαρτησία των ατόμων με αναπηρία όρασης και η πλήρης ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην εκπαίδευση των μαθητών και στο πλαίσιο αυτό το Κέντρο τυπώνει και όλα τα σχολικά εγχειρίδια της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στο σύστημα γραφής τυφλών, αλλά και συγγράμματα πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Η Σχεδία σε σύστημα Μπράιγ παρέχεται στους ενδιαφερόμενους με συνδρομή, ενώ διατίθεται και μέσω πωλητών έξω από κάποιους σταθμούς μετρό, τους οποίους χρησιμοποιούν συχνά άνθρωποι με προβλήματα όρασης.
