* «Μπενεντέτα» («Benedetta»):
Ερωτικό δράμα εποχής, γαλλικής και ολλανδοβελγικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Πολ Βερχόφεν, με τους Βιρζινί Εφιρά, Δάφνη Πατακιά, Σαρλότ Ράμπλινγκ, Λαμπέρ Γουίλσον, Ολιβιέ Ραμπουρντέν κ.ά. Ο Πολ Βερχόφεν, επιστρέφοντας από το Χόλιγουντ, αφήνοντας πίσω του τεράστιες εμπορικές επιτυχίες («Βασικό Ένστικτο», «Ολική Επαναφορά», «Ρόμποκοπ» κ.λπ.), ξανακέρδισε τους πρώην θαυμαστές του, που είχαν χάσει την εκτίμηση σε αυτόν απ’ τις «αμερικανιές» του, όταν το 2016 παρουσίασε στο Φεστιβάλ των Καννών το θρίλερ «Εκείνη», με την Ιζαμπέλ Ιπέρ, αποδεικνύοντας την ευκολία του να βγαίνει από το καλούπι των αμερικάνικης κινηματογραφικής βιομηχανίας και τις συνταγές που φέρνουν εισιτήρια.
Πιάνοντας πλέον τα 83, ο Ολλανδός σκηνοθέτης παρουσίασε, και πάλι στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών, την τελευταία του ταινία, ένα προκλητικό βλάσφημο ερωτικό δράμα εποχής, βασισμένος στην αληθινή ιστορία μιας μοναχής που φαντασιώνεται τον Χριστό στα βίαια ερωτικά της όνειρα, πιστεύει ότι μπορεί να κάνει θαύματα και συνάπτει ερωτικές σχέσεις με μία νεαρή μαθητευόμενη μοναχή. Και όλα αυτά τον 17ο αιώνα, ενώ στην Τοσκάνη η πανούκλα σκορπά τον θάνατο. Το σενάριο, το οποίο συνέγραψε με τον συνεργάτη του Ντέιβιντ Μπερκ, βασίζεται στο βιβλίο της ιστορικού Τζούντιθ Μπράουν «Άσεμνες Πράξεις: Η ζωή μιας λεσβίας μοναχής», το οποίο θα ήταν πιο ταιριαστό ως τίτλος σύμφωνα με το πνεύμα και τις επιδιώξεις του σκηνοθέτη. Κι αυτό διότι ο Βερχόφεν δεν στοχεύει απλώς στην ανάδειξη των κινδύνων του θρησκευτικού φανατισμού και της εκκλησιαστικής υποκρισίας, όπως κάποιος εύλογα θα σκεφτόταν, αλλά κυρίως στην πρόκληση, στο να σκανδαλίσει το κοινό. Ο Βερχόφεν παραπέμπει σαφώς στα διαδεδομένα πορνό της δεκαετίας του ‘70, θυμίζοντας άλλες εποχές, με τις softcore ερωτικές πράξεις, μάτια που παρακολουθούν από κλειδαρότρυπες, άπλετο γυμνό, βία, παίζοντας με τα ταμπού, τα φετίχ και τους θιασώτες των σεξουαλικών προκλήσεων, θυμίζοντας περισσότερο έναν Τίντο Μπρας, παρά έναν Μπουνιουέλ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Στα τέλη του 17ου αιώνα, με την πανούκλα να θερίζει τη χώρα, η Μπενεντέτα Καρλίνι μπαίνει στο μοναστήρι της Πέσκια, στην Τοσκάνη. Ικανή από νεαρή ηλικία να κάνει θαύματα, βλέπει την επίδραση που έχει στη ζωή τής κοινότητας να εξελίσσεται άμεσα και συγκλονιστικά. Όταν η Μπενεντέτα παίρνει στο μοναστήρι της μια νεαρή γυναίκα για να τη σώσει από την κακοποιητική της οικογένεια, οι δύο γυναίκες θα συνάψουν μια παθιασμένη ερωτική σχέση με απρόβλεπτες συνέπειες.
* «Η Εξουσία του Σκύλου» («The Power of the Dog»):
Γουέστερν, αυστραλιανής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Τζέιν Κάμπιον, με τους Μπενεντικτ Κάμπερμπατς, Κρίστεν Ντανστ, Τζέσε Πλέμονς, Κόντι Σμιτ-ΜακΦι, Τομασίν ΜακΚένζι κ.ά. Περισσότερο ένα βραδυφλεγές δράμα, ένα μελαγχολικό λυρικό κοινωνικό σινεμά, ταιριαστό με την ιδιοσυγκρασία της Τζέιν Κάμπιον, παρά ένα γουέστερν που μιλούν τα όπλα, είναι τούτο δω το φιλμ με το οποίο η Κάμπιον κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Το σενάριο, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο (1967) του Τόμας Σάβατζ, βρίσκεται μπροστά από την εποχή του, καθώς διερευνά το εύρος των καταπιεσμένων συναισθημάτων, σε μια εποχή που οι χαρακτήρες περιορίζονταν, κατά κύριο λόγο, σε γενναίους άνδρες και εγκληματίες, μοιραίες γυναίκες και υπομονετικές μανάδες. Η Κάμπιον, όμως, δεν το εκμεταλλεύεται πάντα σωστά, επιλέγοντας να αφήσει την ορμητικότητα και τα καταστροφικά συναισθήματα των ηρώων της στο περιθώριο, για να μιλήσει συμβατικά για την καταπίεση των συναισθημάτων, φέρνοντας σε πρώτο πλάνο την υπόγεια ένταση, την απειλή μιας εκρηκτικής σύγκρουσης, που τραβά σε μάκρος, με το χαλαρό μοντάζ, κάνοντας η ταινία κοιλιά, μεταξύ της έξοχης εκκίνησης και του εξαιρετικά ενδιαφέροντος φινάλε. Σίγουρα, μια ενδιαφέρουσα ματιά, ένα αξιόλογο φιλμ, που όμως ποτέ δεν απογειώνεται και κυρίως δεν εισχωρεί βαθιά στον θεατή, όπως και οι ερμηνείες, που είναι μεν ικανοποιητικές, αλλά εγκλωβισμένες στις εμμονές της Κάμπιον.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Ο χαρισματικός κτηνοτρόφος Φιλ Μπέρμπανκ προκαλεί φόβο και θαυμασμό στους γύρω του. Όταν ο αδελφός του φέρνει στο σπίτι τη νέα του γυναίκα και τον γιο της, ο Φιλ τους βασανίζει μέχρι που έρχεται αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο να ερωτευτεί.
* «Φευγαλέα Σπουργίτια» («Jhalki»):
Δραματική περιπέτεια, ινδικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Μπραχμανάντ Σιγκ, με τους Άαρτι Τζα, Μπομάν Ιράνι, Τανίσθα Τζάτερτζι, Ντίβια Ντούτα κ.ά. Δραματική περιπέτεια, με την ινδική μαγεία να πλήττεται από μία βασανιστική ιστορία εμπορίου παιδιών, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, με αξιοπρόσεκτη, αλλά και με αδυναμίες σκηνοθεσία και με τη μικρή πρωταγωνίστρια να κερδίζει την καρδιά μας. Τη μικρή Τζάλκι, μια ηρωίδα της ζωής, που χάνει τον μικρότερο αδελφό της σε μια στιγμή και μπαίνει σε μια Οδύσσεια, για την εξεύρεσή του, στην αχανή ασιατική χώρα.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Μέσα σε ένα μόλις φευγαλέο ανοιγόκλειμα του ματιού, ο 7χρονος αδελφός της νεαρής Τζάλκι εξαφανίζεται.
Τίποτα πια δεν είναι ίδιο, με την κοπέλα να αφήνει τη ζωή της στην άκρη και να ξεκινάει μια αποστολή που πρέπει να ολοκληρωθεί με κάθε τίμημα.
Μόνα της όπλα ένα λαϊκό παραμύθι που μιλάει για ένα ακούραστο σπουργίτι, αλλά και ένα ισχυρό πνεύμα μέσα της που έχει ξεχωρίσει εντός της κοινότητάς της, η Τζάλκι θα ξεκινήσει την οδύσσεια της ανεύρεσης κι απελευθέρωσης του αγαπημένου της αδελφού.
* «Οι Άγιοι της Μαφίας» («The Many Saints of Newark»):
Αστυνομικό δράμα, αμερικανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Άλαν Τέιλορ, με τους Αλεσάντρο Νιβόλα, Λέσλι Όντομ Τζ., Κόρεϊ Στολ, Μάικλ Γκαντολφίνι κ.ά. Διαψεύδοντας κάθε προσδοκία, ακόμη και στους φαν της μακροχρόνιας πετυχημένης σειράς «Sorpanos», αυτό το πρίκουελ, με την παιδική και νεανική ηλικία του Τόνι Σοπράνο, όχι μόνο είναι αχρείαστο, αλλά και παράδειγμα πώς σε μια ταινία, που έχει τις βάσεις για -αν μη τι άλλο- ένα αξιοπρεπές κινηματογραφικό προϊόν, μπορούν να πάνε όλα στραβά και ανάποδα.
Η ενδιαφέρουσα εποχή στα τέλη του ‘60, που σημειώνονται αλλαγές ακόμη και στην εγκληματική δράση, οι μαζώξεις της φαμίλιας, τα φονικά, οι ενδοοικογενειακές προστριβές, οι παράνομοι και μη έρωτες, που έρχονται να φορτώσουν το φιλμ, χάνουν κάθε δυναμική απ’ τις πρώτες σκηνές, που γεμίζουν με γκροτέσκα υπερβολή, με τους ηθοποιούς να παρωδούν ουσιαστικά τους Ιταλοαμερικάνους της εποχής και ξεπερνούν τα όρια της καρικατούρας.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Ο νεαρός Τόνι Σοπράνο μεγαλώνει σε μία από τις πιο ταραχώδεις περιόδους στην ιστορία του Νιούαρκ και ανδρώνεται, καθώς αντίπαλες συμμορίες ανελίσσονται και διεκδικούν την εξουσία από την πανίσχυρη εγκληματική οργάνωση των ΝτιΜέο, που κυριαρχεί στη διχασμένη από τον ρατσισμό πόλη. Εγκλωβισμένος σε μία εποχή που αλλάζει ραγδαία είναι ο θείος που θαυμάζει, ο Ντίκι Μολτισάντι, ο οποίος παλεύει να ανταποκριθεί στις επαγγελματικές και προσωπικές του υποχρεώσεις.
Η επιρροή που ασκεί στον ανιψιό είναι τέτοια που ο θείος θα πλάσει τον εύπιστο έφηβο και θα τον μεταμορφώσει στον πανίσχυρο αρχιμαφιόζο, τον Τόνι Σοπράνο.
