ποιητής Σωτήρης Παστάκας. Η απόφαση λήφθηκε στο φημισμένο Φεστιβάλ Ποίησης του Μεντεγίν της Κολομβίας και ανακοινώθηκε με επιστολή στον κ. Παστάκα από τον εκ των συνιδρυτών του Παγκόσμιου Ποιητικού Κινήματος κ. Φερνάντο Ρεντόν. Στην επιστολή του Φερνάντο Ρεντόν εκφράζεται μεταξύ άλλων η ευγνωμοσύνη της Συντονιστικής Επιτροπής του Κινήματος προς τον Σωτήρη Παστάκα για τη γενναιόδωρη θέλησή του να συμβάλει στην οικοδόμηση αυτής της πλανητικής οργάνωσης. Η ευθύνη του Σωτήρη Παστάκα ως εθνικού συντονιστή είναι διττή. Αφενός οφείλει να οργανώνει και να «χτίζει» το Κίνημα στην Ελλάδα προσκαλώντας και δουλεύοντας με ποιητές απ’ όλο τον κόσμο και αφετέρου να επικοινωνεί το έργο ποιητών, δημοσιεύοντας ποιήματα, συνεντεύξεις και άλλες δραστηριότητές τους.«CARTEL DE POISIA»
Ο Σωτήρης Παστάκας μιλώντας στην «Ε» θα πει ότι: «Ηταν μια έκπληξη ο ορισμός μου ως εθνικού συντονιστή στο Παγκόσμιο Ποιητικό Κίνημα. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από το Μεντεγίν της Κολομβίας από 70 διευθυντές λογοτεχνικών φεστιβάλ παγκοσμίως και εξαπλώθηκε γρήγορα με χιλιάδες εκδηλώσεις σε περισσότερες από 500 πόλεις, σε περισσότερες από 110 χώρες ανά τον κόσμο. Οταν μου ανακοινώθηκε δε ότι θα γίνω εθνικός συντονιστής χαριτολογώντας και κάνοντας τη σύνδεση του Μεντεγίν ως γενέτειρας του Πάμπλο Εσκομπάρ, είπα στους ανθρώπους του Κινήματος ότι πρόκειται για «cartel de poisia».
Στο Μεντεγίν κάθε χρόνο γίνεται το πιο μεγάλο Φεστιβάλ Ποίησης που διαρκεί ένα μήνα. Εγώ διάβασα ποίημά μου γύρω στον Δεκαπενταύγουστο και όταν τέλειωσε το Φεστιβάλ μού ανακοινώθηκε ο ορισμός μου. Ως εθνικός αντιπρόσωπος είμαι υποχρεωμένος να κάνω διάφορες δράσεις ή προτάσεις με σκοπό τη διάδοση του ποιητικού κινήματος και την ανάδειξη νέων ποιητών» θα σημειώσει ο Σωτήρης Παστάκας.
«Να τιμήσουμε τον Τζακ Χίλσμαν και να κάνουμε την ποίηση να ενδιαφέρει όσο δυνατόν περισσότερο κόσμο», απαντά στην ερώτηση ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις του ως εθνικός συντονιστής. «Ο Οκτώβρης είναι μήνας αφιερωμένος στον Τζακ Χίλσμαν, τον έτερο ιδρυτή του Παγκόσμιου Ποιητικού Κινήματος, που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Αύγουστο. Ετσι τον Οκτώβρη θα γίνουν δράσεις που θα τιμούν τη μνήμη του. Και αισθάνομαι ιδιαίτερα συγκινημένος, αφού οι πρώτες δράσεις μου ως εθνικός συντονιστής αφορούν τον Τζακ Χίλσμαν που είναι ο μέντοράς μου. Τον Τζακ Χίλσμαν τον γνώρισα το 2003 στο Σαν Φραντσίσκο, ενώ το 2007 με κάλεσε πάλι στο Σαν Φραντσίσκο, οι δεσμοί μας ήταν στενοί. Ηταν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος με τεράστιο έργο» θα πει ο κ. Παστάκας.
ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΕΓΑΝΑ
Για τον μακρινό (και πιο δύσκολο) στόχο θα σημειώσει ότι: «Πρωτεύον μέλημα και διακαής στόχος είναι η ποίηση να βγει από τα στεγανά. Να γίνει μπορετό να ενδιαφέρει όλο τον κόσμο κι όχι μόνο τους «εγγράμματους». Και η λύση γι’ αυτό είναι μέσω της κοινωνικής συναναστροφής.
Από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κι έπειτα οι τέχνες άρχισαν να δημιουργούν το δικό τους ιδίωμα: οι ζωγράφοι έκαναν απευθύνονταν μόνο σε ζωγράφους, οι ποιητές μόνο σε ποιητές κ.ο.κ. Βέβαια στην Ελλάδα το ιδίωμα αυτό άρχισε να σχηματίζεται πιο αργά, αλλά τελικά δημιουργήθηκε. Πρέπει να διευρυνθεί η «παρέα», η μαζική γλώσσα επικοινωνίας να ενώνει όλες τις τέχνες».
«Οι καιροί στάθηκαν πάντα χαλεποί και η Ποίηση πάντα λειτουργούσε» είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης στον λόγο του στη Σουηδική Ακαδημία το 1979 όταν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ, θα επισημάνουμε στον Σωτήρη Παστάκα για να τον ρωτήσουμε αν η Ελλάδα των πολλαπλών κρίσεων προσφέρει πεδίο δόξης λαμπρό για τους ποιητές, «Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Δεν το βάζω ποτέ κάτω, ούτε κατηγορώ τους συνανθρώπους μου. Είναι μια πρόκληση να κάνουμε πράγματα και να βελτιώσουμε τον κόσμο. Η δύναμη της ποίησης είναι τεράστια» θα καταλήξει ο Σωτήρης Παστάκας.
*Το Παγκόσμιο Ποιητικό Κίνημα είναι μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το Μεντεγίν της Κολομβίας από 70 διευθυντές λογοτεχνικών φεστιβάλ παγκοσμίως και εξαπλώθηκε γρήγορα με χιλιάδες εκδηλώσεις σε περισσότερες από 500 πόλεις, σε περισσότερες από 110 χώρες ανά τον κόσμο. Έτσι γεννήθηκε το Παγκόσμιο Κίνημα για την ποίηση. Ένα ειρηνικό, δημιουργικό κίνημα που μέσω της τέχνης αγωνίζεται για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, πείνα και δυστυχία, χωρίς βασανιστήρια και διώξεις, για έναν κόσμο με ελπίδα και οράματα.
