στα γόνιμα εδάφη της Θεσσαλικής γης, παρουσιάστηκε χθες στην αυλή του Μύλου το βιβλίο του Λαρισαίου αρχαιολόγου και συγγραφέα, Αργύρη Φασούλα, με τίτλο «Πομόνα». Πρόκειται για μια συλλογή 8 διηγημάτων που ξεχωρίζει για το διακριτό γλωσσικό της ύφος, αλλά και για το γνήσιο ταλέντο του συγγραφέα, ο οποίος είναι ο πρώτος Έλληνας συγγραφέας που εκδίδει ο εκδοτικός οίκος «Μάγμα», όπως σημείωσε προλογίζοντας την εκδήλωση ο εκδότης Δημήτρης Μαρκόπουλος.
Παρουσιάζοντας συγκινημένος την «Πομόνα» λόγω της μακράς φιλίας με την οικογένεια του συγγραφέα, τον οποίο γνωρίζει από παιδί, ο ποιητής Κώστας Λάνταβος, τόνισε, μεταξύ άλλων: «Επειδή ακριβώς το μέλλον είναι αόρατον, πώς να φανταστώ το μακρινό 1991 πως εκείνο το χαριτωμένο παιδάκι, ο γιος του πολύ αγαπητού μου ζεύγους Φασούλα θα έγραφε, και θα έγραφε τόσο καλά... Τα διηγήματά του αντλούν τη θεματολογία τους από την ανθρωπογεωγραφία του θεσσαλικού κάμπου, την οποία εξιστορούν και την αναδεικνύουν, άλλοτε μέσα από υπερρεαλιστικές εικόνες και άλλοτε μέσα από περίπλοκες αφηγήσεις μαγικού ρεαλισμού. Ως γνήσιο τέκνο της Θεσσαλικής γης δεν θα μπορούσε να αποφύγει ή να ξεφύγει από τα βιώματα και τις μνήμες του τόπου όπου μεγάλωσε.
Τα διηγήματα του Αργύρη Φασούλα είναι σύντομα, έχουν πυκνό λόγο και τα διατρέχει ένας διάχυτος λυρισμός που ενισχύει σε περιεκτικότητα το κείμενο, αλλά κυρίως το ομορφαίνει, που είναι και ένας από τους βασικούς στόχους της τέχνης. Ο Θεσσαλικός κάμπος αποτελεί το σκηνικό. Και οι άνθρωποί του το πρώτο υλικό από το οποίο εκκινεί ο συγγραφέας για αναπτύξει τα θέματα που τον απασχολούν.
Δεν μπορώ να προβλέψω την εξέλιξή του στα νεοελληνικά γράμματα. Κρίσεις οριστικές και προβλέψεις με το πρώτο βιβλίο είναι επισφαλείς. Με όσα ήδη είπα, είναι σαφέστατο πως ανεπιφύλακτα πιστεύω στο γνήσιο ταλέντο και στην υπόλοιπη αρματωσιά του. Εύχομαι και ο ίδιος να το πιστέψει βαθιά και να αφιερωθεί στο άθλημα της γραφής».
ΘΩΜΑΣ ΨΥΡΡΑΣ: ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΟΙΚΕΙΟΥ
Από την πλευρά του ο φιλόλογος-συγγραφέας και καθηγητής του Αργύρη Φασούλα, Θωμάς Ψύρρας, σημείωσε: «Και τα οχτώ διηγήματα χτίζονται με την τεχνική της ροής της συνείδησης. Από τα οχτώ διηγήματα, το πρώτο, «Πώς σκότωσα τη μητέρα μου», βασίζεται στην τεχνική του άμεσου εσωτερικού μονολόγου. Στα επόμενα εφτά διηγήματα ο Αργύρης χρησιμοποιεί ένα σύνθετο τέχνασμα. Χρησιμοποιεί έναν έμμεσο εσωτερικό μονόλογο. Συγκεκριμένα, δημιουργεί δύο πρόσωπα, ένα πρόσωπο που απασχολεί ή βιώνει μια κατάσταση και ένα δεύτερο πρόσωπο-παρατηρητή που παρατηρεί την κατάσταση του πρώτου. Η τεχνική της ροής της συνείδησης διευκολύνει να αποκαλυφθεί η άμπωτη και τη ροή της ψυχής, γεγονός που δημιουργεί λογής εκτοπίσεις στην αιτιολογική αλληλουχία των συμβάντων, έτσι ώστε να αποδιαρθρώνεται μέσω του λόγου η λογική αλληλουχία τους (χωρίς ωστόσο να χάνεται η κατευθυντήρια προσήλωση στο γεγονός που σχετίζεται με την πραγματικότητα και αποτελεί τη θεματική αφορμή του κάθε διηγήματος).
Τα διηγήματα του Αργύρη οικοδομούνται ως κείμενα ψυχολογικής εμβάθυνσης που βασίζονται στη χρήση του παρά-λόγον. Για να γίνω κατανοητός: προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη ρωγμή ανάμεσα στις πράξεις των προσώπων και στον λόγο που τις περιγράφει. Η ρωγμή ανάμεσα στα ενεργήματα των προσώπων και στον λόγο, καθώς πορεύονται πλάι-πλάι χωρίς ποτέ να ενοποιούνται, αναδεικνύει τελικά το ανοίκειο. Τελικά, στο ερώτημα «Τι είναι αυτό το βιβλίο;» η απάντηση είναι ότι έχουμε να κάνουμε με «Διηγήματα του Ανοίκειου». Αυτό προσπαθεί τελικά να γράψει ο Αργύρης», υπογράμμισε ο ομιλητής προτρέποντας τους μελλοντικούς αναγνώστες του βιβλίου: «Διαβάστε την «Πομόνα» και μην προσπαθείτε να την αντιμετωπίσετε ως γραμμική εξιστόρηση. Αφεθείτε στη ροή του λόγου. Αυτός προέχει. Η αποκατάσταση της λογικής ακολουθίας θα αναδειχθεί μόνον τελειώνοντας κάθε διήγημα». Μετά το πέρας των ομιλιών, διήγημα από τη συλλογή διάβασε η ηθοποιός Άννα Βαγενά.
