Επέλεξε να επικεντρωθεί σε γυναίκες, καθώς όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μπαούτε, σε μια φυσική καταστροφή «συνήθως ο άντρας φεύγει τελευταίος ή φεύγει νωρίτερα για να ψάξει δουλειά σε κάποιο άλλο μέρος. Μερικές φορές επιστρέφει, άλλες όχι. Η γυναίκα όμως είναι αυτή που τα υπομένει όλα. Μένει με την οικογένεια, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους. Είναι η τελευταία που φεύγει. Ήταν ενδιαφέρον να αναζητήσουμε αυτό το προφίλ των γυναικών που πρέπει να πάρουν την τελευταία απόφαση». Η αναζήτηση αυτή, μαζί με τα γυρίσματα σε τρεις ηπείρους και το μοντάζ της ταινίας διήρκησαν σχεδόν εννέα χρόνια. Από τον Άγιο Μαρτίνο στην Καραϊβική με τους τυφώνες και την ερημοποίηση στην Κένυα, μέχρι την άνοδο της στάθμης της θάλασσας στην Ινδία.
«Θέλαμε να αναδείξουμε ότι αυτά τα ζητήματα που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή συμβαίνουν σε όλο τον πλανήτη, επηρεάζοντας πολλούς ανθρώπους και πολλούς πολιτισμούς», τονίζει ο σκηνοθέτης. Στην ταινία, η μία γυναίκα παλεύει καθημερινά να βρει τα τελευταία αποθέματα νερού για να επιβιώσει στην Τουρκάνα της Κένυας, όπου έχει σταματήσει να βρέχει. Η δεύτερη έχασε μια ολόκληρη σοδειά στην Γκοραμάρα της Ινδίας, εξαιτίας της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Τυφώνες και θεομηνίες μαστίζουν τον Άγιο Μαρτίνο της Καραϊβικής, όπου μια τρίτη γυναίκα έχει μείνει άστεγη, ενώ οι γείτονές της έχουν χάσει τη ζωή τους. Πρόθεση του Μπαούτε ήταν μέσα από την ταινία να δημοσιοποιηθεί το πρόβλημα των κλιματικών προσφύγων.
Η ταινία έχει αποσπάσει το βραβείο «Πράσινη Ακίδα» για το Καλύτερο Ντοκιμαντέρ - SEMINCI, Valladolid International FilmWeek 2020, προβάλλεται έως αύριο 25 Απριλίου 2021 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης από το online.filmfestival.gr, μαζί με τις ταινίες «Παιδί της φύσης» και «Είμαι η Γκρέτα», όλες σε ελληνική πρεμιέρα. Τα εισιτήρια (3 ευρώ) είναι διαθέσιμα έως 25 Απριλίου.