ΤΟ ΕΡΓΟ
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γράφει τη Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια το 1954. Το 1954, η μετεμφυλιακή Ελλάδα μετρά ακόμη τις πληγές της, προσπαθώντας να ανιχνεύσει μια νέα, σύγχρονη ταυτότητα. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ανακαλύπτει σταδιακά τη δική του φωνή μέσα από τα ανεξίτηλα τραύματα του Μαουτχάουζεν, ενώ μαγεύεται από τον κόσμο του θεάτρου ως πιστός θαμώνας του Θεάτρου Τέχνης. Η γνωριμία του με τη Μελίνα Μερκούρη και ο χειμαρρώδης και αυθεντικά ασυμβίβαστος χαρακτήρας της, του παρέχουν πολύ σύντομα το υλικό για να δημιουργήσει τη Στέλλα.
H Στέλλα τραγουδάει στην ταβέρνα της Μαρίας μαζί με την Αννέτα. Η Μαρία, αν και είναι μία γυναίκα τσακισμένη, τις προστατεύει σα μάνα. Η Στέλλα διεκδικεί παθιασμένα την ελευθερία της, αλλά όταν ερωτεύεται τον Μίλτο, δέχεται να τον παντρευτεί από φόβο μην τον χάσει. Όταν όμως φτάνει η ώρα του γάμου δεν μπορεί να κάνει το μεγάλο βήμα και φεύγει. Ακολουθεί η καταστροφή. Ο Καμπανέλλης μέσα από τον καμβά τού μελοδράματος εστιάζει στο θέμα του αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου και κυρίως της γυναίκας και τους καταναγκασμούς των κοινωνικών ρόλων.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Ζούμε σε μια εποχή που οι γυναικοκτονίες, ιδιαίτερα αυτές που γίνονται μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, αυξάνονται καθημερινά. Το 2013 ήταν η πρώτη αιτία θανάτου γυναικών στις ηλικίες 16-44 χρονών. Η θέση της γυναίκας από την Ινδία έως το Μεξικό, και από την Κύπρο έως την Αμερική είναι το εύκολο θύμα. Αυτό δυστυχώς κάνει την παράσταση επίκαιρη.
Η παράσταση εστιάζει σ’ έναν κόσμο όπου το φαίνεσθαι σκοτώνει κάθε χαρά της ζωής. Η γυναίκα είναι ο πρώτος και ο πιο εύκολος στόχος. Οι ελπίδες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων γίνονται συντρίμμια και ο ερωτικός πόθος εφιάλτης... Δεν πρόκειται για τον μεταπολεμικό κόσμο, αλλά για τη βιαιότητα του συγχρονου κόσμου.
Παίζουν αλφαβητικά:
Στέλλα Γκίκα, Τάσος Δημητρόπουλος, Χρήστος Κορδελάς, Μαρσέλα Λένα
Ηλέκτρα Μαγγίνα, Αθηνά Σακαλή, Ηρακλής Τζαφέτας.
