θεωρώ πως θα ψυχαγωγηθούν και θα μπουν σε μια διαδικασία να αναλογιστούν, καθώς τα αγάλματα αλλά και όλα τα υπόλοιπα απομεινάρια του πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα και σε βαθμό ανυπολόγιστο τη συνείδησή μας» τονίζει σήμερα ο συγγραφέας του θεατρικού έργου «Τα αγάλματα Περιμένουν» Ανδρέας Φλουράκης, που ανεβάζει φέτος το καλοκαίρι το Θεσσαλικό Θέατρο. Με αφορμή την αυριανή πρεμιέρα της παράστασης «Τα Αγάλματα Περιμένουν» στο Β’ Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας και ώρα 9 μ.μ. ο Ανδρέας Φλουράκης μιλάει για το έργο, τι τον ενέπνευσε στο να το γράψει, τη συνεργασία του με το Θεσσαλικό Θέατρο τόσο για την παράσταση που θα ανέβει αύριο όσο και για τις προηγηθείσες, τα μελλοντικά σχέδιά του, αλλά και «ποιο χαρακτηριστικό του Έλληνα θα έσωζε οπωσδήποτε σήμερα και ποιο όχι...». Στην ερώτηση δε, αν θα καταφέρναμε σήμερα έναν παρόμοιο άθλο που έκαναν οι Ελληνες το 1940 κρύβοντας τα αγάλματα, τονίζει χαρακτηριστικά ότι «Σήμερα δεν θα είχαμε ούτε τα αντανακλαστικά, ούτε την ψυχραιμία και κυρίως ούτε τη διάθεση να συμφωνήσουμε μεταξύ μας σε τίποτα».
• Κύριε Φλουράκη, μπορείτε να μας μιλήσετε για το έργο σας που θα παρουσιαστεί από το Θεσσαλικό Θέατρο;
-Σε έναν μελλοντικό κίνδυνο, το κράτος και η αρχαιολογική υπηρεσία ζητάει από τους πολίτες να κρύψουν από ένα άγαλμα ο καθένας, σε μέρος που θα ξέρουν μόνο οι ίδιοι και όταν περάσει ο κίνδυνος να το επιστρέψουν στα μουσεία. Οι άνθρωποι όμως όταν βρίσκονται μόνοι τους με τα αγάλματα, κατά τη διαδικασία της απόκρυψής τους μέσα στη γη, παίρνουν μια σειρά από απρόσμενες κωμικοτραγικές αποφάσεις. Αποφάσεις που καθρεπτίζουν το πώς συχνά νιώθουμε απέναντι στην αρχαιότητα, αλλά και απέναντι στους εαυτούς μας. Επιπλέον, τα Αγάλματα έχουν κι αυτά κάτι να πουν.
• Τι σας ενέπνευσε στο να γράψετε τα «Αγάλματα Περιμένουν»;
-Πολλά χρόνια πίσω, σχεδόν εννέα, η Κυριακή Σπανού μου πρότεινε να γράψω ένα έργο για να σκηνοθετήσει, πάνω στις αποκρύψεις των αρχαίων μας θησαυρών μέσα στη γη, στη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, για να μην τα βρουν οι Ναζιστές κατακτητές. Κάπου είχα διαβάσει γι’ αυτή την, όχι όσο γνωστή θα έπρεπε, ιστορία, αλλά μετά από εκείνη τη συνάντηση αναζήτησα ό,τι υλικό υπήρχε και παθιάστηκα με την ιδέα, όχι της απόκρυψης του 1940, αλλά μιας Μελλοντικής Απόκρυψης. Μέσα στα χρόνια έγραφα σκηνές, ώσπου το έργο άρχισε να δρομολογείται παραστασιακά, διανθισμένο με στοιχεία «ντοκουμέντου», αυτό το καλοκαίρι της πανδημίας.
• Εχετε συνεργαστεί ξανά με το Θεσσαλικό Θέατρο, με την «Οδύσσεια» να λαμβάνει εγκωμιαστικά σχόλια. Τι προσδοκάτε να «πάρουν» οι θεατές παρακολουθώντας τα «Αγάλματα» και τι εσείς από τη συνεργασία με το Θεσσαλικό;
-Είναι χαρά μου κάθε φορά που συνεργάζομαι με ένα τόσο σημαντικό θέατρο. Τα τελευταία χρόνια, το Θεσσαλικό Θέατρο έχει φιλοξενήσει το έργο μου «Ταπ Άουτ», σε δική μου σκηνοθεσία, καθώς και «Το Ασυνόδευτο» σε σκηνοθεσία του Άκυ Μητσούλη, μια παραγωγή του Θεάτρου των Οδοιπόρων. Η περσινή «Οδύσσεια», σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, πράγματι είχε μεγάλη επιτυχία, καθώς την είδαν εφτά χιλιάδες θεατές και η ανταπόκρισή τους ήταν ιδιαίτερα θερμή. Τώρα, για όσους έρθουν αυτή την κρίσιμη εποχή στην παράσταση «Τα Αγάλματα Περιμένουν» που σκηνοθετεί η Κυριακή Σπανού, θεωρώ πως θα ψυχαγωγηθούν και θα μπουν σε μια διαδικασία να αναλογιστούν, καθώς τα αγάλματα αλλά και όλα τα υπόλοιπα απομεινάρια του πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα και σε βαθμό ανυπολόγιστο τη συνείδησή μας.
• Μόλις λίγα χρόνια πριν οι Έλληνες μπροστά στον ναζιστικό κίνδυνο είχαν καταφέρει έναν άθλο κρύβοντας μέσα σε λίγο καιρό τα αρχαία αγάλματα. Σήμερα πιστεύετε ότι σε μια ανάλογη περίπτωση θα τα καταφέρναμε ή θα αναλωνόμασταν σε τσακωμούς και αέναες συζητήσεις;
-Σήμερα δεν θα είχαμε ούτε τα αντανακλαστικά, ούτε την ψυχραιμία και κυρίως ούτε τη διάθεση να συμφωνήσουμε μεταξύ μας σε τίποτα.
• Η παράσταση θα παιχτεί στον νομό μας, κυρίως σε αρχαιολογικούς χώρους. Πώς αισθάνεστε που θα τα «Αγάλματα Περιμένουν» όντως στον χώρο τους;
-Χαίρομαι που το έργο θα παιχτεί σε αρχαιολογικούς χώρους, γιατί είναι ένα έργο γραμμένο με χαρά, σε μια φρέσκια και εφευρετική σκηνοθεσία και με συντελεστές εξαιρετικούς. Νομίζω πως θα είναι μια ανανεωτική πρόταση, κι ίσως κάποιοι τη βρουν ακόμα και τολμηρή. Σίγουρα πολύ διαφορετική απ’ αυτό που έχει συνηθίσει να βλέπει το κοινό σε αντίστοιχους χώρους.
• Θα κυκλοφορήσει το έργο σε βιβλίο;
-Ναι, «Τα αγάλματα Περιμένουν» θα κυκλοφορήσουν από την ΚΑΠΑ Εκδοτική, προλογισμένα περίτεχνα από τη θεατρολόγο Ελένη Κουτσιλαίου και, φυσικά, από τη διευθύντρια του Θεσσαλικού Θεάτρου και σκηνοθέτιδα του έργου, Κυριακή Σπανού.
• Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
-Μια συνεργασία, επίσης πολύ διαφορετική από αυτές που έχουμε συνηθίσει, με το Θέατρο Τέχνης, που θα ανακοινωθεί τις επόμενες εβδομάδες.
• Ποιο χαρακτηριστικό του Έλληνα θα σώζατε οπωσδήποτε σήμερα και ποιο δεν θα σώζατε με τίποτα;
-Το πάθος των Ελλήνων είναι κάτι το μοναδικό! Πραγματικά. Από την άλλη, συχνά, παθιαζόμαστε τόσο πολύ που δεν μπορούμε να δούμε με ευκρίνεια και ψυχραιμία.
