παρακάτω κείμενο στον Θερινό Δημοτικό Κινηματογράφο Τρικάλων και στις προβολές του από 14-21 του μηνός.
JOKER
(14-17/6)
Δραματική Περιπέτεια -Έγχρωμη-Διάρκεια: 121’– Παραγωγή: Καναδάς, Η.Π.Α., 2019- Σκηνοθεσία: Τοντ Φίλιπς - Σενάριο: Τοντ Φίλιπς, Σκοτ Σίλβερ- Πρωταγωνιστούν: Χοακίν Φίνιξ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Ζάζι Μπιτς-Κατάλληλη για άνω των 18 ετών.
Ο ψυχικά ασθενής Άρθουρ Πεκ (Χοακίν Φίνιξ) ζει με τη μητέρα του στο Γκόθαμ Σίτι. Εργάζεται ως κλόουν και στόχος του είναι να γίνει ένα επιτυχημένος stand-up κωμικός. Αν και βιώνει καθημερινά τον περίγελο των συμπολιτών του, δεν αντιδρά. Μέχρι τη στιγμή που η πολιτεία σταματά να του παρέχει τα απαραίτητα για την υγεία του φάρμακα. Τότε, μια σειρά γεγονότων πυροδοτεί την εμφάνιση του Τζόκερ, της κρυφής προσωπικότητας του Πεκ, η οποία εκφράζεται με βάναυσο τρόπο στην αδικία. Τα κόμικς της DC ενέπνευσαν τον σκηνοθέτη Τοντ Φίλιπς να απεικονίσει την ψυχογραφία ενός ήρωα και μιας κοινωνίας. Ο Φίλιπς, έχοντας στο ενεργητικό του ποικίλα είδη ταινιών μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, φτάνει και στα κόμικς και τα αντιλαμβάνεται ως αναπαράσταση εν δυνάμει σημερινών πραγματικών χαρακτήρων. Έτσι, το σενάριο που έγραψαν μαζί με τον Σκοτ Σίλβερ αποτελεί μια εις βάθος εξέταση της προϊστορίας του Τζόκερ, της ζωής του όταν ακόμα το μυαλό του όριζε ο Άρθουρ Πεκ.
Στο στόχαστρο, λοιπόν, της πλοκής μπαίνει η ψυχοσύνθεση του Άρθουρ. Γνωρίζει πως πάσχει και η αδύναμη φύση του παλεύει να κατευνάσει την ασθένεια που τον βασανίζει. Η γνώση όμως της κατάστασής του κλονίζεται τόσο από την παύση της χρηματοδότησης των κοινωνικών υπηρεσιών που του παρέχουν περίθαλψη όσο και από τη μοναξιά, την περιθωριοποίηση και την απαξίωση που νιώθει σε σχέση με τους προνομιούχους συμπολίτες του. Ένα θανατηφόρο ξέσπασμά του βγάζει από μέσα του τον Τζόκερ, τον κλόουν. Το σπαρακτικό του γέλιο είναι η απάντηση στα αρνητικά συναισθήματα που συσσωρεύονταν τόσα χρόνια μέσα στην καρδιά του Άρθουρ.
Ο σκληρός εγκληματίας προκύπτει μέσα από έναν τραγικό χαρακτήρα και παρουσιάζεται ως το δημιούργημα ενός συστήματος που εξοντώνει τους αδύναμους. Γύρω του οι εξεγέρσεις φουντώνουν, καθώς οι πολίτες βιώνουν τον ρατσισμό, την κοινωνική ανισότητα και την αδιαφορία της εξουσίας. Το ταλαιπωρημένο σώμα του Άρθουρ κινείται αργά στους δρόμους, σκυμμένο από την αδικία. Ωστόσο, μέσα από τις στάχτες του το ίδιο σώμα αναγεννάται χάρη στον Τζόκερ. Το θύμα εξαφανίζεται και τη θέση του αναλαμβάνει ένας απρόσμενος θύτης.
Θύτης και θύμα, δύο αντιφατικοί χαρακτήρες σε ένα και μόνο σώμα, ενσαρκώθηκαν από τον Χοακίν Φοίνιξ. Η αδυνατισμένη του φιγούρα έγινε ένα όπλο που ντύνεται πότε τον έναν και πότε τον άλλο εαυτό, καθώς η ψυχική του κατάσταση μεταβάλλεται. Η ερμηνεία του σίγουρα άξιζε το Όσκαρ που πήρε με τιμή και δόξα.
Και παρά τα όσα ακούστηκαν για τον δύσκολο χαρακτήρα που επέδειξε στα γυρίσματα, ο Τζόκερ του έδωσε τη μοναδική ευκαιρία να μιλήσει σε βραβεία και απονομές και να γίνει πιο συμπαθής στο κοινό.
Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως η ταινία αποδείχθηκε άκρως προφητική. Δυστυχώς μια πλευρά του σεναρίου της, η οργή που έχει ως αιτίες από την ανισότητα, τη βία και τις διακρίσεις, βιώνουν αυτή την εποχή οι Η.Π.Α., αδυνατώντας να παύσουν μια για πάντα τις φωνές του ρατσισμού που κατατρώνε τη χώρα εδώ και αιώνες.
****/5
ΕΥΤΥΧΙΑ
(18-21/6)
Βιογραφικό Δράμα- Διάρκεια: 123’-Παραγωγή: Ελλάδα, 2019- Σκηνοθεσία: Άγγελος Φραντζής -Σενάριο: Κατερίνα Μπέη- Πρωταγωνιστούν: Κάτια Γκουλιώνη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Παύλος Ορκόπουλος, Ντίνα Μιχαηλίδου, Θάνος Τοκάκης -Κατάλληλο για άνω των 12 ετών.
Η Ευτυχία (Κάτια Γκουλιώνη) φτάνει με τη μητέρα και τις κόρες της το 1922 στην Ελλάδα. Γλιτώνοντας από τη δίνη του πολέμου, αποφασίζει να γευτεί κάθε στιγμή της ζωής. Οι λύπες και οι χαρές της γίνονται ποιήματα και αργότερα στίχοι, αναδεικνύοντάς της ως τη μεγαλύτερη στιχουργό της χώρας. Σε μεγάλη πια ηλικία η Ευτυχία (Καρυοφυλλιά Καραμπέτη) τιμάται από το σύνολο των ανθρώπων που συνεργάστηκαν μαζί της και εκείνη αναπολεί το παρελθόν.
Η κινηματογραφική ευτυχία που δημιούργησαν ο Άγγελος Φραντζής και η Κατερίνα Μπέη βασίστηκε στο βιβλίο «Η γιαγιά μου η Ευτυχία, Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, έτσι όπως την έζησε η εγγονή της, Ρέα Mανέλη» (2003), της εγγονής της στιχουργού, και στις αφηγήσεις του εγγονού της, Αλέξη Πολυζωγόπουλου. Τελικά, όλες οι ιστορίες για εκείνη μας λένε πως η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν μια παθιασμένη γυναίκα, που όμοιά της δεν βρίσκει συχνά κάποιος. Ήταν έξυπνη, αστεία, ειλικρινής, εκρηκτική, αυθόρμητη, γεμάτη αγάπη, όνειρα και ζωή. Την ενδιέφερε το παρόν και όχι η υστεροφημία της. Μια μοντέρνα δημιουργός, μια στοργική μητέρα, σύζυγος και φίλη, αλλά και ένας άνθρωπος με ελαττώματα. Ο εθισμός της στη χαρτοπαιξία άγγιξε επικίνδυνα όρια, κάτι που το σενάριο χρησιμοποιεί για να αποφύγει την αγιοποίησή της και να την κάνει πιο ανθρώπινη. Το χάρισμα να ταιριάζει μοναδικά τις λέξεις στο χαρτί ήταν η κατάθεση της ψυχής της. Με το τσιγάρο στο ένα χέρι και το μολύβι στο άλλο συνάντησε με τους στίχους της έναν λαό, τα βάσανα και τις γιορτές του, τους έρωτες και τους χωρισμούς του, τη ζωή και τον θάνατο.
Οι ηθοποιοί αγάπησαν την Ευτυχία και τους χαρακτήρες που πέρασαν μαζί της χρόνια ολόκληρα. Η μετάβαση από τη μία Ευτυχία στην άλλη, από την Γκουλιώνη στην Καραμπέτη, είναι απολύτως ομαλή. Άραγε έκρυβαν μέσα τους από παλιά την ηρωίδα; Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται η εναρμόνιση των συγκλονιστικών ερμηνειών τους. Το ίδιο μπορούμε να πούμε για κάθε ρόλο, για τον Γιώργο Παπαγιαννόπουλο, τον σύζυγο της Ευτυχίας, που υποδύεται με τρυφερότητα ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, τον Λουκά, τον καλό της φίλο, που τον κάνει να ξεχωρίζει ο Θάνος Τοκάκης, τη μητέρα και τις κόρες της, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Μανώλη Χιώτη και πολλούς ακόμα μεγάλους δημιουργούς.
Ό,τι και να πει κάποιος για την ταινία θα είναι μικρό και ασήμαντο μπροστά στις εικόνες, τα τραγούδια και τα συναισθήματα που μοιράζει απλόχερα. Πολυβραβευμένο από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, το αριστούργημα του Φραντζή σήκωσε πιο ψηλά τον ελληνικό κινηματογράφο!
*****/5
