στην Γκαλερί «Akwa Ibom» στην Αθήνα. Πρόκειται για την πρώτη έκθεση τέτοιας κλίμακας στην Αθήνα από τον καλλιτέχνη την τελευταία πενταετία.
Ένα τμήμα της έκθεσης δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο της γκαλερί κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού, αποτελούμενο από φωτογραφίες από το σπίτι του στη Νίκαια Λάρισας απεικονίζοντας μια σειρά έργων με θεματολογία τη Σταύρωση (τη δική του σταύρωση), την Αποκαθήλωση, τα μπικίνι και τη θάλασσα. Η φυσική έκθεση συνδυάζει τα έργα αυτά με τη συνεχιζόμενη σειρά χειροποίητων μαχαιριών-γλυπτών σε μία αυτοβιογραφική παρουσίαση για τη ζωή και τον θάνατο.
“Δεν μπορώ να ακολουθήσω τη διαδρομή των βιωμάτων του Θανάση έτσι ώστε να κατανοήσω σχηματικά αυτό που τον οδήγησε στην απεικόνιση του εαυτού του πάνω στον Σταυρό, να σταυρώνεται και να αποκαθηλώνεται επαναλαμβανόμενα’’, σημειώνει η επιμελήτρια Μάγια Τούντα. ‘‘Ίσως οι πιο κοντινοί του άνθρωποι να έχουν μια ιδέα αυτής της πορείας ανεξάρτητα από τα σχέδια του, και να έρχονται να τα δουν με μία προϋπάρχουσα και μερικώς αυτόνομη γνώση, αλλά ακόμα κι αυτοί θα δούνε κάτι πέραν της κρίσης τους, που δεν διατυπώνεται με λόγια, αλλά υπάρχει μόνο ως τέμπερα ή στυλό πάνω στο χαρτί και που πριν να αποτυπωθεί ζωγραφικά ανήκε μόνο στον Θανάση. Αυτό είναι ένα βίωμα πραγματικό, το οποίο δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση, παρά μόνο απ’ όσους κρύβουν μέσα τους έναν θυμό, έναν δικό τους θυμό, και κουβαλούν μια τιμωρητική προδιάθεση ως ανέλπιστη προσπάθεια εξιλέωσης του εαυτού τους. Aυτούς που μετράνε τον πόνο τους με τον πόνο των άλλων σαν να μην δικαιούνται όλοι εξίσου τον πόνο της ύπαρξης. Ίσως αυτούς τους θεατές να προλαβαίνει ο Θανάσης και να αυτο-σταυρώνεται. Απ’ αυτούς υποψιάζομαι υποκλέπτει το Ρωμαϊκό βασανιστήριο της σταύρωσης και εκπληρώνει την ποινή τους προκαταβολικά ωσάν να τους περιπαίζει κιόλας, αλλά με μία τρυφερότητα’’.
Ο Θανάσης Τότσικας γεννήθηκε στη Νίκαια Λάρισας το 1951, όπου ζει και εργάζεται. Είναι ένας καλλιτέχνης με τεχνική κατάρτιση ειδικευμένου τεχνίτη πάνω στη φανοποιία, την κατασκευή χειροποίητων μουσικών οργάνων και χειροποίητων μαχαιριών, τη φωτογραφία, αλλά και πολλά άλλα μέσα τα οποία έχει ανά καιρούς ενσωματώσει στην εικαστική του παραγωγή με διαφορετικούς τρόπους. Από την πρώτη του παρουσίαση στην Γκαλερί Δεσμός το 1982 μέχρι σήμερα, η δουλειά του συνεχίζει να χρησιμοποιεί αντικείμενα της καθημερινότητάς του συνδυάζοντας μια αφαιρετική παγανιστική/βουκολική αισθητική που φέρουν διάφορα οικοδομικά υλικά όπως η λάσπη και τα καλάμια, με σύγχρονα εργαλεία όπως η μοτοσικλέτα Ducati που αποτέλεσε μέρος της εγκατάστασης με την οποία αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στην Biennale της Βενετίας το 1997.
Η έκθεση εγκαινιάζεται μεθαύριο Σάββατο 13 Ιουνίου στην Αθήνα και θα διαρκέσει έως τις 10 Οκτωβρίου.
