Το ντοκιμαντέρ καταγράφει την καριέρα του Κοέν, τότε που ήταν ακόμη μονάχα γνωστός ως ποιητής και μυθιστοριογράφος, αφού γυρίστηκε πριν ξεκινήσει την καριέρα του ως τραγουδιστής-τραγουδοποιός το 1967. Επί της ουσίας είναι ένα ασπρόμαυρο πορτρέτο του Κοέν, τον οποίο παρακολουθούμε σε ηλικία 30 ετών σε μια επίσκεψή του στην πατρίδα του, στο Μόντρεαλ, όπου ο σπουδαίος καλλιτέχνης επέστρεφε κάθε τόσο για να ανανεώσει τους νευρωτικούς του δεσμούς, όπως συνήθιζε να λέει και ο ίδιος. Στα μέσα του ντοκιμαντέρ ο Κοέν ξεκινά να διηγείται πώς αποφάσισε να επισκεφθεί την Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ‘60. Περπατούσε λέει στην Bank Street του Λονδίνου, έβρεχε και πονούσε από ένα δόντι που μόλις είχε βγάλει. Είχε φθάσει στο Λονδίνο λίγους μήνες νωρίτερα από τον Καναδά, αναζητώντας νέες εμπειρίες και διεθνή αναγνώριση. Όμως η βροχή του Λονδίνου ήταν χειρότερη και από την ομίχλη του Κεμπέκ. «Είδα λοιπόν την πόρτα της Τράπεζας της Ελλάδας μπροστά μου. Μπήκα μέσα και ξαφνικά είδα έναν ταμία να φοράει γυαλιά ηλίου. Το θεώρησα υπέροχο!». Στην ταινία βλέπουμε τον Κοέν διαβάζει την ποίησή του σε ένα ενθουσιώδες πλήθος, να περπατά στους δρόμους της πόλης, να πηγαίνει σε πάρτι, να χαλαρώνει στο δωμάτιο ενός φθηνού ξενοδοχείου, ακόμα και να κάνει το μπάνιο του.