Θα γυρνούσαμε από την άλλη και θα συνεχίζαμε την καθημερινότητά μας: τον καφέ, τη δουλειά, τη ρουτίνα μας. Έλα όμως που κάποιες φορές το «αστείο» εκδικείται, επιστρέφοντας ως πραγματικότητα», λέει ο Λαρισαίος γραφίστας Απόστολος Τσιοβάρας περιγράφοντας στην «Ε» τον τρόπο που βιώνει το σήμερα ως άνθρωπος αλλά και ως δημιουργός. Καταστάσεις που όπως υπογραμμίζει επηρεάζουν τόσο την ψυχολογία όσο και την καλλιτεχνική δημιουργία.
«Πρόκειται για μια πραγματικότητα που απειλεί να μας στερήσει όλα αυτά για τα οποία μοχθήσαμε μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης. Αυτά που κατακτήσαμε και αυτά που αγαπήσαμε. Μεταξύ άλλων, τις αγκαλιές τόσων και τόσων αγαπημένων προσώπων. Μία πραγματικότητα γεμάτη ένταση, αβεβαιότητα, άγχος, θλίψη και θυμό. Κυρίως θυμό για τους άλλους. Για όλους αυτούς που φταίνε: τυπική διαδικασία. Πόσο ακόμα όμως πρέπει να διαρκέσουν τα στάδια της θλίψης και του θυμού; Βάζουμε τελεία και αλλάζουμε παράγραφο. Η επόμενη ημέρα τιτλοφορείται ‘’ζωή’’», σημειώνει.
«Στη δικιά μου περίπτωση η προσαρμογή στα νέα δεδομένα ήταν σχετικά γρήγορη. Τόσο ως επαγγελματίας, όσο και ως σχεδιαστής, προσπάθησα να αξιοποιήσω τα νέα δεδομένα όσο καλύτερα μπορούσα. Σαν graphic designer δεν μπορούσα – άλλωστε – παρά να σχεδιάσω ένα καλύτερο αύριο. Με τον μισό μου εαυτό στο σήμερα και με τον άλλο μισό στο αύριο πειραματίζομαι, ερευνώ, δημιουργώ και προβάλω τις ιδέες μου. Με τον ίδιο δυναμισμό και την ίδια πειθαρχία, αλλά με νέους τρόπους. Στον ίδιο χώρο, αλλά με νέους ρυθμούς και επιτέλους με περισσότερο χρόνο για την οικογένεια».
«Δε συμμερίζομαι τους απαισιόδοξους καθώς μέσα από τη δουλειά μου διαπιστώνω ότι οι ανάγκες οπτικής επικοινωνίας παραμένουν. Παραδίδω έργα και συζητάω για νέα project με επιχειρήσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η αγορά παραμένει ένας ζωντανός οργανισμός, τόσο με φυσική, όσο και με ψηφιακή υπόσταση. «Η κρίση, σαν ευκαιρία» δεν είναι κλισέ, είναι ανάγκη. Διατηρώ τον εαυτό μου σε ετοιμότητα για ένα νέο αύριο, που θα έρθει σύντομα».
Χαρίκλεια Βλαχάκη
