Ο κ. Σπέγγος που το Σάββατο και ώρα 7 μ.μ. στο «Χατζηγιάννειο» Πνευματικό Κέντρο Λάρισας θα παρουσιάσει το νέο του βιβλίο με τίτλο «Χώρα από Χαλκό», μιλάει σήμερα για το νέο του βιβλίο που θα μπορούσε να είναι το δικό μας Game of Thrones, το ατμοσφαιρικό του σκηνικό που ακροβατεί ανάμεσα στο ιστορικό και το φαντασιακό, τις πηγές έμπνευσής του, αλλά και για το τι σημαίνει γι’ αυτόν η γραφή. Ο Γιαννιώτης συγγραφέας με διδακτορικό στην πειραματική πυρηνική φυσική τονίζει στην «Ε» ότι «Ζούμε σε εποχές όπου η συρρίκνωση -οικονομική, πολιτισμική, πολιτιστική- μας σφίγγει από παντού. Όποιος δεν ξέρει το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Για να μπορέσουμε λοιπόν να τα βγάλουμε πέρα, χρειαζόμαστε και τη γνώση αλλά και την παραμυθία...».
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
*Κύριε Σπέγγο, μπορείτε να μας μιλήσετε για το νέο σας βιβλίο;
-Τρεις άνδρες, αδέλφια αλλά διαφορετικοί χαρακτήρες, διεκδικούν τον θρόνο μιας αυτοκρατορίας. Ποιας; Της Βυζαντινής θα μπορούσε, ίσως πάλι και όχι. Στην πραγματική Ιστορία, και όχι στη μυθιστορηματική αφήγηση, ο αναγνώστης ίσως αναγνωρίσει μόνο τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Και αυτόν στο τρίτο μέρος. Για τους άλλους δύο χαρακτήρες ίσως πρέπει να ανατρέξει σε άλλες ιστορικές προσωπικότητες, από τον Αλκιβιάδη έως τον Τσε Γκεβάρα. Ο καθένας από τους τρεις άνδρες αντιπροσωπεύει διαχρονικά έναν τρόπο διακυβέρνησης. Φυσικό επακόλουθο η σύγκρουση για την εξουσία. Είναι μια περίοδος όπου οι εξωτερικοί εχθροί, τόσο από Δύση όσο και από Ανατολή, αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Οι Άπιστοι έχουν ήδη κινήσει για τη Βασιλεύουσα.
Ποιος θα είναι ο νικητής της σκληρής σύγκρουσης μεταξύ των τριών ανδρών; Με ποιον από αυτούς θα ταυτιστεί ο αναγνώστης; Θα καταφέρουν άραγε, με μια τεράστια ανατροπή που μόνο η λογοτεχνία επιτρέπει, να αποτρέψουν τις Αλώσεις ή την Άλωση και να σώσουν την Πατρίδα; Ποιος θα επιζήσει στο τέλος; Το «Χώρα από Χαλκό» θα μπορούσε να είναι το δικό μας Game of Thrones χωρίς τα μεταφυσικά του στοιχεία, η δική μας «Έρημος των Τατάρων» του Ντίνο Μπουτζάτι σε μεγαλύτερη βεβαίως έκταση, ακόμη κι ο δικός μας «Πόλεμος και Ειρήνη» του Τολστόι. Ενώ φυσικά δεν είναι τίποτα από αυτά, ούτε ισχυρίζομαι ότι πλησιάζω καν το μέγεθος αυτών των γιγάντων, επιχείρησα να εισαγάγω τον αναγνώστη σε ένα εξίσου συναρπαστικό σύμπαν.
*Ιστορικό μυθιστόρημα ή μυθιστόρημα φαντασίας ή όλα αυτά είναι απλά ταμπέλες;
-Το «Χώρα από Χαλκό» είναι ένα μυθιστόρημα που δίνει έμφαση στη φαντασία, διατηρώντας έναν ιστορικό χαρακτήρα. Από τις πρώτες σελίδες ο αναγνώστης θα αντιληφθεί την ατμόσφαιρα μιας αυτοκρατορίας που συρρικνώνεται, ενός Βυζαντίου που καταρρέει, παρότι πουθενά στο βιβλίο δεν αναφέρεται το ιστορικό όνομα, κάποια σχετική χρονολογία ή ένα σχετικό τοπωνύμιο. Υπάρχουν βέβαια και τεχνάσματα. Για παράδειγμα ο χρόνος ανάμεσα στις δύο Αλώσεις της Βασιλεύουσας συμπυκνώνεται από διακόσια σε δύο μόνο χρόνια.
*Η Ελλάδα του σήμερα είναι μια «Χώρα από χαλκό»;
-Το 2007 έγραψα το "Imperium" το οποίο αναφέρεται στην επέκταση της αυτοκρατορίας. Ποιας αυτοκρατορίας; Δεν έχει όνομα ούτε χρόνο ούτε τόπο. Είναι όμως η δική μας αυτοκρατορία, αν θέλετε το Βυζάντιο καλώς καμωμένο αν δεν θέλετε πάλι σύμφωνος είμαι. Πάντοτε λοιπόν μάζευα υλικό για να γράψω για τη συρρίκνωση της «αυτοκρατορίας», της πατρίδας. Αυτό είναι η «χώρα από χαλκό». Σε αντίθεση με «χώρα από σίδερο» μιας και όλοι γνωρίζουμε ότι η εποχή του σιδήρου διέλυσε την εποχή του χαλκού. Το σίδερο είναι πιο ισχυρό από τον χαλκό. Η Ελλάδα του σήμερα, χάλκινη μοιάζει να είναι, αλλά πάντοτε πίστευα και πιστεύω ότι αν μάθει πώς να νικήσει το σίδερο θα γίνει μια χώρα από χρυσό.
*Ποιες όμως ήταν οι αφετηρίες και τα δομικά υλικά για ένα τόσο σύνθετο συγγραφικό εγχείρημα;
-Ζούμε σε εποχές όπου η συρρίκνωση -οικονομική, πολιτισμική, πολιτιστική- μας σφίγγει από παντού. Όποιος δεν ξέρει το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Για να μπορέσουμε λοιπόν να τα βγάλουμε πέρα, χρειαζόμαστε και τη γνώση αλλά και την παραμυθία. Αν έχω καταφέρει να το κάνω με επιτυχία μεταφέροντας τον αναγνώστη σε μια εποχή ο θρύλος της οποίας είναι ταυτόσημος με τη νεότερη Ιστορία μας, τότε μπορούμε, βιώνοντας ζωές ανθρώπων που είναι ξένες, μακρινές και φανταστικές, να δούμε τι θα μπορούσε να μην είχε γίνει. Ακριβώς αυτή τη διαχρονικότητα θέλω να αναδείξω με το παρόν βιβλίο. Μέσα στο έπος προσπαθώ να γράψω ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα όπου τα συναισθήματα και οι ιδεολογίες παίζουν πρωταρχικό ρόλο. Το «Χώρα από Χαλκό» είναι ένα μυθιστόρημα ως προς το θέμα του και ως προς τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τον χρόνο και εισέρχεται στον ψυχικό κόσμο των ηρώων, ελπίζω πρωτότυπο. Προσπάθησα μέσα σε ένα ατμοσφαιρικό σκηνικό που ακροβατεί ανάμεσα στο ιστορικό και το φαντασιακό, την πραγματικότητα και τη μυθοπλασία, τα παιχνίδια για την εξουσία και οι δολοπλοκίες για μια θέση στην Ιστορία να συμβαδίζουν με μια πλούσια αφήγηση, κρατώντας ζωντανό το ενδιαφέρον σας από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα.
*Από τι εμπνέεστε;
-Πιστεύω ότι ένας συγγραφέας εμπνέεται από τρεις πηγές: Τα βιώματά του, τις διηγήσεις του περιβάλλοντός του και του τι είχε διαβάσει, δει, ή ακούσει από έργα άλλων δημιουργών. Εγώ διαβάζω γύρω στα 80 βιβλία το χρόνο, βλέπω πολύ θέατρο και σινεμά.
*Τι είναι για σας η (συγ)γραφή;
-Η συγγραφή είναι ο τρόπος μου να επικοινωνώ με το περιβάλλον. Ζωτικής λοιπόν σημασίας για μένα. Ελάχιστοι δυστυχώς συγγραφείς μπορούν και ζουν από τα γραφτά τους. Για όλους μας λοιπόν μιας και επιμένουμε πιστεύω ότι είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα επάγγελμα. Παίρνω και δίνω, δίνω και παίρνω. Τι άλλο περισσότερο;
