Χάρλεϊ και μικρές κυρίες!
ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ
(Little Women)
Δραματική- Διάρκεια: 135΄-Παραγωγή: Η.Π.Α., 2019- Σκηνοθεσία και Σενάριο: Γκρέτα Γκέργουιγκ–Πρωταγωνιστούν: Σέρσα Ρόναν, Φλόρενς Που, Έμα Γουάτσον, Τίμοθι Σαλαμέ, Μέριλ Στριπ, Λόρα Ντερν, Λουί Γκαρέλ–Κατάλληλη για άνω των 12 ετών.
Τη δεκαετία του 1860 στην Αμερική, εποχή κατά την οποία μαίνεται ο Εμφύλιος Πόλεμος, οι τέσσερις αδερφές Μαρτς, η Τζο (Σέρσα Ρόναν), η Μεγκ (Έμα Γουάτσον), η Έιμι (Φλόρενς Που) και η Μπεθ (Ελίζα Σκάνλεν) ενηλικιώνονται μέσα από δυσκολίες και συγκρούσεις. Η καθεμιά με τα δικά της όνειρα ψάχνει την ολοκλήρωση, σε χρόνια που οι γυναίκες δεν μπορούν εύκολα να εκφράσουν τη δική τους ανεξάρτητη βούληση.
Για έβδομη φορά το σχεδόν αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Λουίζα Μέι Άλκοτ «Little Women» του 1868 βρίσκει τον δρόμο του στην κινηματογραφική οθόνη. Το 1917 ο Αλεξάντερ Μπάτλερ σκηνοθέτησε την πρώτη και βωβή εκδοχή του, ενώ στη συνέχεια σκηνοθέτες όπως ο Τζορτζ Κιούκορ, με πρωταγωνίστριες τις Κάθριν Χέπμπορν, Τζοάν Μπένετ, Φράνσις Ντι και Ζαν Πάρκερ, και ο Μάρβιν Ληρόι με τις ηθοποιούς Τζουν Άλλισον, Μάργκαρετ Όμπριεν, Ελίζαμπεθ Τέιλορ και Τζάνετ Λι έδωσαν πνοή στις τέσσερις αγαπημένες ηρωίδες. Πιο γνωστή σε εμάς είναι η ταινία του 1994 της Τζίλλιαν Άρμστρονγκ με τη Γουινόνα Ράιντερ στον ρόλο της ενθουσιώδους Τζο.
Η Γκρέτα Γκέργουιγκ κρατά μια μαγεία, παρόμοια με εκείνη της συγκινητικής μεταφοράς του 1994, αλλάζοντας τη γραμμική αφήγηση του μυθιστορήματος. Έτσι, το παρόν του 1868 στιγματίζεται από μια πιο σκοτεινή ματιά λόγω των άσχημων εξελίξεων στην οικογένεια Μαρτς και δίνεται με ψυχρά χρώματα, ενώ οι αναδρομές στο αρκετά πιο ξέγνοιαστο 1861 έχουν θερμά χρώματα, σαν μια καλοκαιρινή περίοδο της ζωής των μελών της. Σκηνοθετημένη με σεβασμό στο ύφος και το παρελθόν που περιγράφεται στο κείμενο της Άλκοτ, οι συναρπαστικές «Μικρές Κυρίες» σέβονται πάνω απ’ όλα τα κορίτσια που μεγαλώνουν μέσα στα πλάνα τους. Η ανεμελιά και το πάθος τους για ζωή και για τις επιθυμίες τους είναι μια επιτυχία των ηθοποιών που κατάφεραν να δώσουν τόση ζωντάνια και δίψα για τα πάντα σε χαρακτήρες που προκύπτουν μέσα από σελίδες.
Υποψήφια για πολλά βραβεία και για τα βαρυσήμαντα Όσκαρ, η γεμάτη θαλπωρή ταινία χορταίνει την ψυχούλα μας με αγάπη, χαρά και συμπόνια για τους καλόκαρδους Μαρτς. Εμένα, όμως, μου έλειψε το κάτι παραπάνω στην ιστορία της Τζο και του καθηγητή που γνωρίζει στη Νέα Υόρκη, του Φρίντριχ Μπαέρ. Και εδώ επανέρχομαι στο 1994. Η γλυκιά Ράιντερ, ως δυναμική Τζο, φλέρταρε με τον Γκάμπριελ Μπερν, ο οποίος υποδυόμενος τον Φρίντριχ τής έδειχνε με ντροπαλότητα το ενδιαφέρον του. Δεν λέω πως η Σέρσα Ρόναν και ο αντίστοιχος καθηγητής Λουί Γκαρέλ είναι κακοί στους ρόλους τους στις «Μικρές Κυρίες» του 2019, αλλά το φλερτ είναι χλιαρό και δεν έχει αυτή την αγωνία της ανομολόγητης αγάπης που δημιούργησαν οι Ράιντερ και Μπερν.
Ασφαλώς, όμως, οι «Μικρές Κυρίες» της Γκρέτα Γκέργουιγκ εντυπωσιάζουν και είναι μια μορφή τους που δεν θα ξεχάσουμε εύκολα! ****/5
* * *
ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ ΠΤΗΝΑ: ΚΑΙ Η ΦΑΝΤΑΣΜΑΓΟΡΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΑΡΛΕΪ ΚΟΥΙΝ
(Birds of Prey: And the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn)
Περιπέτεια - Διάρκεια: 109΄-Παραγωγή: Η.ΠΑ., 2020- Σκηνοθεσία: Κάθι Γιαν- Σενάριο: Κριστίνα Χόντσον–Πρωταγωνιστούν: Μάργκοτ Ρόμπι, Mαίρη Ελίζαμπεθ Γουίστεντ, Τζούρνι Σμόλετ-Μπελ, Ρόζι Περέζ, Κρις Μεσίνα, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Έλα Τζέι Μπάσκο–Κατάλληλη για άνω των 15 ετών.
Μετά τον χωρισμό της από τον Πρίγκιπα του Εγκλήματος, τον Τζόκερ, η Χάρλεϊ Κουίν (Μάργκοτ Ρόμπι) χάνει την προστασία του και γίνεται στόχος όσων έβλαψε κάποτε. Ο μέγας μαφιόζος Ρόναν Σαϊόνις (Γιούαν ΜακΓκέγκορ) θέλει να τη γδάρει, κυριολεκτικά, καθώς ένα πολύτιμο διαμάντι που επιθυμεί διακαώς να αποκτήσει βρίσκεται στην κοιλιά μιας μικρο-απατεώνισσας. Η Χάρλεϊ πρέπει να ξεπεράσει τον άδοξο έρωτά της, να γίνει κυρία του εαυτού της και να σώσει τη μικρο-απατεώνισσα σε συνεργασία με μια ομάδα γυναικών που απειλούνται από τον Σαϊόνις και τα τσιράκια του.
Η DC παραδίδει την πιο τρελιάρικη ταινία της και αυτό χάρη στο χαρούμενο περιβάλλον της Κουίν και στον παραλογισμό που τη διακρίνει. Μαλλιά, ρούχα, επιλογές κατοικίδιων, όπλων και μια ολόκληρη κόμικ-φιλοσοφία ζωής χαρακτηρίζουν την γοητευτική Κουίν. Αισθητικά η ταινία είναι μια ευτυχισμένη συγκυρία για τους ήρωες κόμικς, μιας και από την αρχή έως και το τέλος της μας υπενθυμίζει πως η ξανθιά τρελοκοτσιδού έχει ξεπηδήσει από έναν φανταστικό κόσμο και μάλιστα επιβιώνει χωρίς τον Τζόκερ. Σε αυτό βοηθάει και η Μάργκοτ Ρόμπι και η ατσαλένια μάσκα της Κουίν που φορά με άνεση, καθώς και η ρυθμική δράση με τις γρήγορες σκηνές.
Δεν βοηθάει, όμως, το ίδιο και η ιστορία, η οποία αργεί να «δέσει» όλες τις γυναίκες της πλοκής σε μια ομάδα. Το νέο ξεκίνημα της Κουίν ως κυρία πια της ζωής της είναι αδιάφορο, ενώ τα «Αρπακτικά Πτηνά» που δημιουργούνται αργούν να δείξουν τα σημάδια και τις ικανότητές τους. Χρειαζόταν αρκετή σκέψη επάνω στους ρόλους και καλύτερη σύνδεση των δυναμικών γυναικών μεταξύ τους. Περιμένουμε και τη συνέχεια της ομάδας με μια μεγαλύτερη προσοχή στην πλοκή και τη δομή της ιστορίας! **½/5
Από τη Δέσποινα Τριανταφυλλίδου, φιλόλογο, διδάκτορα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου
