Μια νέα εβδομάδα ξεκίνησε την Πέμπτη στις κινηματογραφικές αίθουσες της πόλης. Συνεχίζουν τις προβολές τους οι ταινίες «Jumanji: Η Επόμενη Πίστα» «... Για Πάντα», «Ευτυχία», «Playmobil: Η Ταινία», «Μετά-Μορφωμένοι πράκτορες», «Ψυχρά και Ανάποδα II», και «Paw Patrol: Σούπερ Κουτάβια». Πρεμιέρα πραγματοποίησαν οι παραγωγές «1917», «Η Κατάρα», «Η Βασίλισσα του Χιονιού» και «Ουπς! Ο Νώε Έφυγε...».
1917
Δραματική Περιπέτεια- Διάρκεια: 119΄-Παραγωγή: Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α., 2019- Σκηνοθεσία: Σαμ Μέντες -Σενάριο: Σαμ Μέντες, Κρίστι Γουίλσον-Κερνς– Πρωταγωνιστούν: Ντιν Τσαρλς Τσάπμαν, Τζορτζ ΜακΚέι, Ντάνιελ Μέις, Κόλιν Φερθ, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Άντριου Σκοτ, Μαρκ Στρονγκ, Τζέιμς Μάντεν-Κατάλληλη για άνω των 12 ετών.
1917, βόρεια Γαλλία. Δύο Βρετανοί στρατιώτες, οι Γουίλιαμ Σκόφιλντ (Τζορτζ ΜακΚέι) και Τομ Μπλέικ (Ντιν Τσαρλς Τσάπμαν), αναλαμβάνουν να μεταφέρουν ένα μήνυμα με στόχο να σταματήσουν μια επίθεση που προετοιμάζεται εναντίον των Γερμανών. Αφού περάσουν τις εχθρικές γραμμές, πρέπει να φτάσουν ζωντανοί στον προορισμό τους και να σώσουν 1600 συστρατιώτες τους, μεταξύ αυτών και τον μεγαλύτερο αδερφό του Τομ.
Ο Σαμ Μέντες μόλις έλαβε Χρυσή Σφαίρα καλύτερης σκηνοθεσίας, ενώ η ταινία βραβεύτηκε ως η καλύτερη δραματική ταινία του 2019. Και δεν είναι μόνο αυτές οι διακρίσεις που έκαναν την ταινία να κεντρίσει το ενδιαφέρον όλων μας από τις αρχές του προηγούμενου κιόλας μήνα. Μεγάλος νικητής στα βραβεία ενώσεων κριτικών του κινηματογράφου αναδείχθηκε ο διευθυντής φωτογραφίας της, Ρότζερ Ντίκινς, ο οποίος οδεύει ακάθεκτος προς τα Bafta και τα Όσκαρ.
Στην περίπτωση του «1917» τα βραβεία στέκουν μικρά και λίγα μπροστά στο επικό του ανάστημα. Ο Μέντες δημιούργησε μια ταινία αρκετά προσωπική, καθώς το σενάριο βασίζεται στις ιστορίες που του αφηγήθηκε ο παππούς του, Άλφρεντ Μέντες, στρατιώτης στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εστιάζοντας στους νεαρούς Γουίλιαμ και Τομ, η πλοκή δοξάζει την ανθρώπινη δύναμη και την αξία των ενεργειών όχι των πολλών, αλλά όσων αγωνίζονται για το ακατόρθωτο, κοιτάζοντας τον θάνατο στα μάτια. Ναι, ο πόλεμος είναι η καταστροφική μανία των λαών να γκρεμίζουν όλα όσα έχτισαν και να τα ξαναχτίζουν πάνω στο αίμα χιλιάδων νεκρών που θα αναπαυθούν μακριά από την πατρίδα τους. Τα ονόματά τους δεν γράφονται στις σελίδες της ιστορίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν ποτέ στα χαρακώματα, χαμογελαστοί και έτοιμοι για μάχη. Την προσφορά των ανώνυμων στρατιωτών τιμά ο Μέντες, μέσω των ηρώων που έσπευσαν να σώσουν χίλιες εξακόσιες ψυχές.
Το επικίνδυνο ταξίδι τους προς τη σωτηρία ενός ολόκληρου τάγματος, καταγράφεται με την κάμερα σε συνεχή κίνηση, δίνοντας την εντύπωση ενός δίωρου συναρπαστικού μονοπλάνου. Από την αρχή η ταινία δείχνει πως θα είναι κάτι το ξεχωριστό. Ξεκινώντας από το γαλήνιο, έως και ειρηνικό, πλάνο των πρωταγωνιστών σε ανάπαυση, η κάμερα κινείται προς τα πίσω κινηματογραφώντας τη συζήτησή τους καθώς προχωρούν, ενώ δεξιά και αριστερά αποκαλύπτονται οι συνθήκες του πολέμου, μέχρι η κάμερα να καταλήξει στο ολοένα και πιο στενό χαράκωμα. Μέσα σε αυτή τη θάλασσα ανθρώπων, η κάμερα βρίσκει χώρο και ελίσσεται, περιστρέφεται, τοποθετεί κάδρα μέσα σε κάδρα. Ο Ντίκινς συνεργάστηκε άψογα με τον Μέντες και όλα αυτά είναι ανεπαίσθητα στο μάτι του θεατή. Εκτός, όμως, από την κάμερα ο Ντίκινς γητεύει για πολλοστή φορά το φως, τις σκιές και τη φωτιά. Ειδικά η βραδινή σεκάνς στην πόλη Εκούστ-Σεν- Μεν με τα φώτα των εχθρικών αεροπλάνων να στοχεύουν τη γη και τις ανάμενες φωτιές των Γερμανών, είναι ένα παιχνίδι σκιών που παρόμοιό του δεν έχουμε δει. Το ταλέντο είναι η μόνη ελπίδα του κινηματογράφου και ευτυχώς το «1917» έχει πετύχει διάνα σε κάθε πτυχή της παραγωγής του. Μην το χάσετε!
*****/5
Η ΚΑΤΑΡΑ
(The Grudge)
Τρόμου- Διάρκεια: 94΄-Παραγωγή: Η.Π.Α., Καναδάς, 2020- Σκηνοθεσία και Σενάριο: Νίκολας Πέσε– Πρωταγωνιστούν: Άντρια Ράιζμπορο, Ντεμιάν Μπιτσίρ, Τζον Χάνσεν -Κατάλληλη για άνω των 18 ετών.
Μετά το θάνατο του συζύγου της, η ντετέκτιβ Μούλντουν (Άντρια Ράιζμπορο) μετακομίζει με τον γιο της σε μια πόλη της Πεσνυλβάνια, όπου περίεργα γεγονότα λαμβάνουν χώρα. Ο συνάδελφός της ντετέκτιβ Γκούντμαν (Ντεμιάν Μπιτσίρ) της αποκαλύπτει μια κατάρα που πλήττει ένα σπίτι της περιοχής και όσους τυχαίνει να βρεθούν σε αυτό.
Η ιστορία της ομότιτλης σειράς ταινιών ξεκίνησε ως ιδέα το 1998 με δυο μικρού μήκους ιαπωνικές ταινίες την «Katasumi» και το σίκουελ της, «4444444444». Δύο χρόνια αργότερα, η μεγάλου μήκους «Ju-On: Η Κατάρα» έγινε μεγάλη επιτυχία στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, ενώ το 2004 μπήκαν και οι Αμερικανοί στο παιχνίδι των σίκουελ και των ριμέικ. Το τότε εισπρακτικά επιτυχημένο τους ριμέικ, «Η Κατάρα» συνδέεται αφηγηματικά με την ταινία του 2020. Για να λέμε και την αλήθεια, το franchise είναι αρκετά δαιδαλώδες και έχει αποδειχτεί αδιάφορο από τα πρώτα του δείγματα. Δεν σε εμπνέει να το παρακολουθήσεις όλο από την αρχή για να δεις τι ακριβώς του προσφέρει τώρα ο Νίκολας Πέσε.
Η αφήγηση της ταινίας δεν ακολουθεί τη χρονολογική σειρά των γεγονότων, αλλά είναι εύκολο να καταλάβουμε πώς έφτασε η κατάρα μέχρι τις Η.Π.Α. Το σπίτι της οδού 44 Reyburn Drive κυοφορεί το κακό, μεταδίδοντας σαν ιό την εισαγόμενη από την Ιαπωνία φρίκη. Ωστόσο, το ότι ένα σπίτι, που συνήθως είναι το καταφύγιο των ανθρώπων και στα θρίλερ γίνεται ο εφιάλτης τους, είναι στοιχειωμένο και ρόλο, μάλλον, παίζει και ο αριθμός 44 (το 4 είναι γρουσούζικο σε χώρες της Ασίας) δεν λέει κάτι. Δεν σημαίνει ότι ο τρόμος είναι κάτι το δεδομένο στην ταινία. Ήδη από το τρέιλερ και κάποιες πρώτες εικόνες της, θεωρείς πως κάτι δεν έχει πάει καλά...Ο τρόμος πήρε το δρόμο το στραβό, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται ο σκηνοθέτης δεν τον συνάντησε ποτέ. Τα εφέ δεν βοηθούν την κατάσταση, καθώς μετατρέπουν τις εν δυνάμει ανατριχιαστικές σκηνές σε άτεχνες σε επίπεδο γελοιότητας. Η «Κατάρα» έπεσε επάνω στην ταινία και τη στοίχειωσε! */5
Από τη
Δέσποινα Τριανταφυλλίδου,
φιλόλογο, διδάκτορα Κινηματογράφου
του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
