Μιλώντας στην «Ε» και απαντώντας στην ερώτηση γιατί «ο τίτλος είναι ”Το μήλο πάνω από τη μηλιά” κι όχι από κάτω;» ο κ. Μαρτίδης σημείωσε «Συνδύασα την παροιμία που λέει ”το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει” που ασφαλώς εννοεί ότι τα παιδιά μοιάζουν στους γονείς τους και την παροιμία ”από αγκάθι βγαίνει ρόδο, κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι”. Οπως έχει πει κι ένας συνάδελφός μου, ο Ιρβιν Γιάλομ, χρέος του γονιού δεν είναι να αναπαράγει άλλον έναν εαυτό, αλλά κάτι ανώτερο από αυτόν, άρα το μήλο ως καρπός αξίζει να είναι πάνω από τη μηλιά πάνω από τους γονείς, έτσι προέκυψε ο τίτλος», ενώ στην ερώτηση αν οι σημερινοί γονείς προσπαθούν να «φτιάξουν» παιδιά καθ’ ομοίωσιν και καθ’ εικόνα απάντησε «Οι σημερινοί Ελληνες γονείς παρά τα προβλήματα που υπάρχουν είναι πιο ενημερωμένοι και πιο ευαισθητοποιημένοι σε σύγκριση με μερικές δεκαετίες πίσω και προσπαθούν όντως να δημιουργήσουν ό,τι καλύτερο για τα παιδιά τους.
Φυσικά δεν αρκεί μόνο η αγάπη, χρειάζεται και η γνώση γιατί πολλές φορές εν ονόματι της αγάπης γίνονται τεράστια λάθη, για παράδειγμα είναι πολύ σύνηθες να λέει ένας γονιός στο παιδί του "θα σ' αγαπώ αν φας το φαγητό σου ή αν στρώσεις το κρεβάτι σου", αυτός ο γονιός αγαπάει το παιδί του, αλλά, προκειμένου να ξεμπερδεύει και να περάσει το μήνυμα που θέλει να περάσει, βάζει αυτόν τον συναισθηματικό εκβιασμό». Ο κ. Μαρτίδης απαντώντας στην ερώτηση της «Ε» για το αν θα μπορέσουν τα μικρά προσφυγόπουλα να συνεχίσουν τη ζωή τους «κανονικά» επισήμανε ότι «Αυτή τη στιγμή τα πράγματα είναι πολύ ρευστά, εάν μείνουν εδώ όσα προσφυγόπουλα είναι τώρα στη χώρα μας πιθανόν να μπορέσει η Ελλάδα να τα ενσωματώσει. Τα παιδιά αυτά ζούνε μια τρομακτική εμπειρία και δεν είναι μόνο η προσφυγιά, είναι και όσα προηγήθηκαν αυτής. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν υπάρχουν οι δομές, όχι μόνο από άποψη υλικοτεχνική, αλλά από άποψη ψυχοπαιδαγωγική, πολιτισμική για να γίνει μια δουλειά εις βάθος».
Στον χαιρετισμό του ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Πάνος Σάπκας τόνισε «Τι μας λέει ο Ιάκωβος Μαρτίδης, αυτός ο εξαιρετικός επιστήμονας και συγγραφέας; Ότι ένα παιδί δεν είναι υποχρεωμένο να ακολουθήσει τον δικό μας δρόμο, αλλά να κάνει τα δικά του όνειρα, να γίνει μια αυτόφωτη, ανεξάρτητη, ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Κι ότι η αγάπη μας γι’ αυτό, πρέπει να είναι ανιδιοτελής, απροϋπόθετη, άνευ όρων». Ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος, παρουσιάζοντας το βιβλίο τόνισε ότι «Πρέπει να ψάξουμε και να βρούμε γιατί οι νέοι έχουν θέματα κι αποτελούν πρόβλημα, ενώ θα έπρεπε να είναι η ελπίδα μας. Βεβαίως υπάρχει κι ένα μεγάλο ποσοστό που είναι ικανοί και προχωρούν στη ζωή τους δυναμικά και κερδίζουν τη ζωή, στις μέρες μας αυτοί προχωρούν και λίγο παρά πέρα και φεύγουν και πέρα από τα σύνορά μας. Υπάρχει ωστόσο ένα ισχυρό ποσοστό που έχει θέματα, όταν αναρωτιόμαστε λοιπόν πώς αυτά προκύπτουν πρέπει να τα ανιχνεύσουμε στο γεγονός ότι έχουμε ισχυρή μεταβολή στην οικογένεια την ελληνική». Τέλος, ο ψυχοθεραπευτής-οικογενειακός θεραπευτής Γιώργος Γιαννούσης σημείωσε ότι «Ο συγγραφέας προτείνει, συμβουλεύει, αλλά δεν εξαιρεί τον εαυτό του από τη διεργασιακή μάθηση που χαρακτηρίζει την ιδιότητα του γονιού. Γονιός, υποστηρίζει, είναι μια εξελικτική διαδικασία, τείνεις να γίνεις, γίνεσαι στο διάβα του χρόνου. Βιολογικά, βέβαια, γίνεσαι τη στιγμή της γέννησης -ή της σύλληψης- ενώ διεργασιακά ίσως όσο ζεις. Ετσι κι αλλιώς ο ρόλος του γονέα επανανοηματοδοτεί την ύπαρξη του ανθρώπου».
