Η «Σίρλεϋ Βαλεντάιν» θα ανέβει αύριο Σάββατο στο κινηματοθέατρο «Victoria» στις 6.30 μ.μ. και στις 9.30 μ.μ. και την Κυριακή στις 9 μ.μ., σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα. Η… Θεσσαλή Μπέσυ Μάλφα στη συνέντευξή της μιλάει για την Ελλάδα που παίζει κυρίαρχο ρόλο στην παράσταση, τις ιδέες και τις έννοιες που γεννήθηκαν εδώ και βοήθησαν την πρωταγωνίστρια να συνειδητοποιήσει -έστω και αργά- το νόημα της ζωής, τα προβλήματα που θέτει ο άνθρωπος στον εαυτό του, αλλά και την επιτυχία της παράστασης που, όπως λέει, η πρωταγωνίστρια οφείλεται στο ότι βλέπουμε στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριας τον εαυτό μας.
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
*Κυρία Μάλφα, μπορείτε να μας μιλήσετε για το τι θα δούνε οι Λαρισαίοι στην παράσταση «Σίρλεϋ Βάλεντάιν»;
-Κατ’ αρχάς θέλω να τονίσω ότι θα είναι μεγάλη η χαρά μου που θα παίξω για τους συμπατριώτες μου Λαρισαίους, γιατί ο πατέρας μου είναι Θεσσαλός, γεννήθηκε στην Αγχίαλο, η γιαγιά μου ήταν από το Καταφύγι Καρδίτσας και ο παππούς μου από το Βελεστίνο, υπάρχει δηλαδή μία «συγγένεια» με τη Θεσσαλία και είναι χαρά μου που η Σίρλεϋ έρχεται στη Λάρισα. Η Σίρλεϋ είναι μία νοικοκυρά η οποία έχει μεγαλώσει τα παιδιά της, ο άνδρας της δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ, μαγειρεύει, κάνει τις δουλειές της στην κουζίνα και συνομιλεί με τον τοίχο γιατί είναι η μόνη της παρέα. Εχει και μία φίλη που μιλά συχνά-πυκνά στο τηλέφωνο ή συναντιούνται στο σούπερ-μάρκετ και αυτή η φίλη της λέει ότι θα πάει στην Ελλάδα. Η Σίρλεϋ τη ρωτάει πώς θα μείνω δύο εβδομάδες μόνη χωρίς εσένα, της λέει λοιπόν η φίλη της: σου κάνω δώρο τα εισιτήρια. Με αφορμή το εισιτήριο αυτό ξεκινά η περιπέτεια της νοικοκυράς αυτής από το Λίβερπουλ της Αγγλία, ήθελε δε πάντα να επισκεφτεί τη χώρα που φυτρώνουν τα αμπέλια, ο ήλιος λάμπει, η θάλασσα είναι μαγική και οι άνθρωποι γελάνε τρανταχτά, τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία, την ποίηση και βέβαια τη χώρα που γέννησε τα ερωτήματα «τι είναι ον», ποιος είμαι, τι κάνω, πού πάω, η Σίρλεϋ σ’ αυτή τη χώρα βρίσκει τον εαυτό της. Σε πρώτο επίπεδο είναι η ιστορία μιας νοικοκυράς που ψάχνει να βρει την ταυτότητά της και τη βρίσκει. Σε δεύτερο είναι η αναζήτηση που κάνουμε όλοι που ψάχνουμε να βρούμε στη ζωή μας απαντήσεις κι αυτό που λέει η Σίρλεϋ «βρες τον εαυτό σου, μην αφήνεις τη ζωή να σου φύγει μέσα απ’ τα χέρια σου». Ποτέ δεν είναι αργά.
*Τι ήταν αυτό που κρατούσε την πρωταγωνίστρια «φυλακισμένη»;
-Επειδή κάνει μία αναδρομή στα προηγούμενα χρόνια, θα έλεγα ότι όλα έπαιξαν τον ρόλο τους: το σχολείο, ο περίγυρός της, η σχέση της με τους άλλους… Κάνοντας αυτό το ταξίδι βλέπουμε ότι κάποια πράγματα μας καθορίζουν και είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε τι είναι αυτό που μας καθορίζει και τι όχι.
*Πόσο εύκολο είναι στα πενήντα της χρόνια η ηρωίδα να αλλάξει τη φιλοσοφία ζωής της;
-Ηταν πάρα πολύ δύσκολο. Η ίδια μας μεταφέρει και μας επικοινωνεί τον τρόπο που αποδεσμεύτηκε, και θα το δείτε αύριο και μεθαύριο στην παράσταση.
*Το ταξίδι στην Ελλάδα γίνεται η αφορμή για την πρωταγωνίστρια να κάνει την επανάστασή της και να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της τόσο με τον εαυτό της όσο και τους γύρω της… Τελικά η Ελλάδα είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση;
-Οι έννοιες και ιδέες που αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα είναι η απάντηση. Από τις ιδέες αυτές έφτασε στη συνειδητοποίηση ότι πρέπει επιτέλους να βρει τον εαυτό της. Είναι η χώρα που υπηρετεί αυτές τις έννοιες…
*Κι εμείς οι Ελληνες γιατί δεν φτάνουμε σ’ αυτή τη «συνειδητοποίηση» και βιώνουμε αυτά που βιώνουμε;
-Νομίζω, δεν είναι μόνο η Ελλάδα που δεν τα πάει καλά. Οπου και να «ταξιδέψουμε» παγκοσμίως θα δούμε τεράστια προβλήματα. Το ανθρώπινο είδος θέλει αρκετά χρόνια «εξέλιξης» για να ξεπεράσει προβλήματα που βάζει το ίδιο στον εαυτό του…
*Η παράσταση ομολογουμένως όπου κι αν παίχτηκε γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Πιστεύετε ότι αυτή η επιτυχία οφείλεται στο γεγονός ότι βλέπουμε στο πρόσωπο της Σίρλεϋ τον εαυτό μας;
-Ναι. Φυσικά εδώ θα πρέπει να αποδώσουμε τα εύσημα στον κ. Αλέξανδρο Ρήγα που έχει κάνει μία καταπληκτική σκηνοθεσία. Εχει εστιάσει στο κείμενο και έχει αφαιρέσει οτιδήποτε περιττό, έχει κάνει εξαιρετικούς φωτισμούς, με τον θεατή να καταφέρνει να βιώσει το κείμενο, χωρίς στοιχεία που να του αποσπούν την προσοχή. Είμαι πολύ χαρούμενη που παίζω τη Σίρλεϋ μ’ αυτή τη σκηνοθεσία. Και φυσικά θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές που συμβάλλουν ώστε να παράγεται κάθε φορά αυτό το αποτέλεσμα.
