Η σάτιρα είναι εύστοχη μόνο όταν είναι αιχμηρή...

ΤΟΝΙΖΕΙ ΣΕ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Ο... ΟΡΘΙΟΣ ΚΩΜΙΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΟΥ

«Στα όρια της τέχνης και της δημιουργικής έκφρασης είναι κατανοητό να υπάρχουν αντιρρήσεις για τον τρόπο, το θέμα ή ακόμα και την προσέγγιση.
...Η καθολική αποδοχή άλλωστε εκτός από σπάνια, ακόμα κι αν έρθει κάποια στιγμή, είναι παροδική» δηλώνει μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στην «Ε» ο... όρθιος κωμικός Γιώργος Χατζηπαύλου. Σήμερα ο Γιώργος Χατζηπαύλου, ένας από τους κορυφαίους Ελληνες κωμικούς θα εμφανιστεί στον κινηματογράφο «Victoria Cinemas» με μια παράσταση που όπου κι αν παίχτηκε στην Ελλάδα ήταν soldout και ομολογουμένως σκόρπισε αφειδώς το γέλιο... Ο κωμικός στη συνέντευξή του μιλάει για την κωμικοτραγική κατάσταση στην Ελλάδα, για το γέλιο, το άνευρο κοινό, την επιτυχία, αλλά και για τα όρια στη σάτιρα...

Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή

*Η κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα τι πιστεύετε ότι προκαλεί, γέλιο ή κλάμα;
-Λογικά και τα δύο, ανάλογα με την απόσταση που έχεις από το γεγονός ή από την ένταση με την οποία σε επηρεάζει κάτι. Συνήθως όμως η πιο σταθερή στάση είναι η άμυνα. Προσπαθείς να διαχειριστείς κάτι και βέβαια μέχρι να βρεις τον τρόπο έρχεται κάτι άλλο.
*Αλήθεια, στην παρέα σας περιμένουν πότε θα «ρίξετε» την αστεία ατάκα;
-Οι δικοί μου άνθρωποι με ξέρουν και δεν περιμένουν δείγματα δουλειάς εκτός δουλειάς. Τουλάχιστον όχι παραπάνω από κάποιον άλλο στην παρέα. Για μένα η κωμωδία είναι το επάγγελμά μου, συνεπώς μια διαδικασία δουλειάς που καταλήγει στην παράσταση.
*Εχετε μετανιώσει για πράγματα που είπατε ή και που δεν είπατε σε παράσταση;
-Ποτέ. Στο πλαίσιο της αισθητικής μου και του τρόπου που δουλεύω τα κείμενά μου δεν έχω λογοκρίνει τον εαυτό μου ούτε όμως έχω αφήσει χωρίς έλεγχο τη δουλειά μου με κριτήρια αποτελεσματικότητας.
*Φοβάστε το κοινό που δεν γελάει, ή που είναι άνευρο;
-Αυτά είναι τα δύο σταθερά χαρακτηριστικά του κοινού, κάθε κοινού σε κάθε παράσταση. Άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ τους βρίσκονται σε μία αίθουσα με μοναδικό κοινό την επιλογή τους στον κωμικό. Η δουλειά του κωμικού είναι να ενεργοποιήσει τους θεατές και να τους κάνει να γελάσουν, να οργανώσει αυτούς τους ανθρώπους σε μία παρέα που κρατά όσο η παράσταση.
*Εχει παρατηρηθεί πολλάκις σπουδαίοι κωμικοί εκτός σκηνής να αντιμετωπίζουν ενός είδους μελαγχολίας. Είναι ψυχοφθόρο το να προσπαθείς να προκαλέσεις συνεχώς το γέλιο;
-Είναι μια πολύ ωραία κι έντονη, με την έννοια του ρυθμού, δουλειά την οποία επέλεξα και συνεπώς απολαμβάνω σε κάθε συναίσθημα και ψυχική κατάσταση. Δεν έχω εντοπίσει μελαγχολία σε κανέναν από τους κωμικούς που γνωρίζω. Ίσως αυτή είναι μια εντύπωση που δημιουργείται καθώς ο κωμικός δεν έχει σε καμία περίπτωση στον ιδιωτικό του βίο την ένταση που δείχνει να έχει στη σκηνή.
*«Από το 1981 που εμφανίστηκαν τα σκίτσα του Αρκά στη ΒΑΒΕΛ, μέχρι σήμερα που ανεβαίνουν στο Διαδίκτυο, οι εχθροί τους ήταν πολλοί και εναλλασσόμενοι. Φασίστες, Χριστιανοί, δεξιοί, αριστεροί, κομμουνιστές και άλλες κατηγορίες φανατικών διαδέχονταν η μια την άλλη. Σήμερα, σαν να κλείνει ένας κύκλος, εμφανίστηκαν πάλι οι αρχικοί επικριτές: οι πουριτανοί. Τη δεκαετία του ’80 τους λέγαμε ηθικολόγους. Σήμερα αυτοαποκαλούνται «politically correct» τάδε έφη Αρκάς. Θα μπορούσατε να μου το σχολιάσετε;
-Στα όρια της τέχνης και της δημιουργικής έκφρασης είναι κατανοητό να υπάρχουν αντιρρήσεις για τον τρόπο, το θέμα ή ακόμα και την προσέγγιση. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο εκάστοτε δημιουργός είναι υποχρεωμένος να λάβει υπ’όψιν όλες αυτές και να προσαρμόσει τη δουλειά του ανάλογα. Άλλωστε είναι φύσει αδύνατο, ειδικά στη σάτιρα που είναι εύστοχη μόνο όταν είναι αιχμηρή. Η καθολική αποδοχή άλλωστε εκτός από σπάνια, ακόμα κι αν έρθει κάποια στιγμή, είναι παροδική.