Με μέσο την πιο γνωστή μουσειακή δραστηριότητα, την ξενάγηση, από την εθελόντρια του Μουσείου Γεωργία Στεργιούλα, οι μαθητές πήραν πληροφορίες -κυρίως επιστημονικές- για τα εκθέματα, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις τους και προπαντός καλλιεργώντας την αντίληψη της ιστορικότητας του τόπου, την κατανόηση ομοιοτήτων και διαφορών με το σήμερα, τη συνειδητοποίηση της ανάμειξης πολιτιστικών στοιχείων και πολιτισμικών επιρροών.
Ξεναγήθηκαν σε μια αγροτική και μια νεοκλασική κατοικία της περιόδου 1881-1950. Ήρθαν σε επαφή με την παραδοσιακή ζωή της Θεσσαλίας μέσα από αντικείμενα και ενδυμασίες του καθημερινού βίου, αλλά και την τέχνη των σταμπωτών, της κεραμικής, της υφαντικής. Παρατήρησαν τις ενδυμασίες που λειτούργησαν και ως ταυτότητα για την κάθε κοινότητα της Θεσσαλίας (Βλάχοι, Σαρακατσάνοι, Καραγκούνηδες, Παράλιοι, Ορεινοί). Άκουσαν για τον ιδιαίτερο συμβολισμό των μαντηλιών, της ποδιάς, καθώς και των συμβόλων στα ρούχα όπως το δέντρο της ζωής. Έμαθαν για την άνθηση της αγγειοπλαστικής τέχνης, κυρίως στη Λάρισα και στον Τύρναβο, θαύμασαν και τα επείσακτα κεραμικά από αγγειοπλάστες πρόσφυγες από το Τσανάκαλε και την Κιουτάχεια της Μ. Ασίας. Έμαθαν για τη μοναδική τέχνη των σταμπωτών υφασμάτων, που χρησιμοποιούνταν κυρίων για την ένδυση του σπιτιού και για την προίκα, μοναδική στην Ελλάδα από τα τυποβαφεία του Τυρνάβου κατά τον 18ο αιώνα. Πληροφορήθηκαν για την προσπάθεια του Μουσείου για την εκμάθηση αυτής της τεχνικής με την οργάνωση εργαστηρίων, έτσι ώστε να αποκτήσει μια νέα διάσταση στη σύγχρονη εποχή.
Τα βλέμματα κέρδισε το πρώτο Φαρμακείο της Λάρισας του Αγαμέμνονα Αστεριάδη (1870-1997) και το πρώτο επιστημονικά οργανωμένο Χημείο το 1950 του Γεωργίου Γουργιώτη.
Οι μαθητές παράλληλα παρακολούθησαν ένα πλούσιο ιστορικό και φωτογραφικό αρχείο με τη συνθήκη των συνόρων Ελλάδας - Τουρκίας το 1881 -με την οποία προσαρτήθηκε η Θεσσαλία, εκτός της Ελασσόνας, στην Ελλάδα- να κυριαρχεί.
Στο τέλος της ξενάγησης, μαθητές και εκπαιδευτικοί, αισθάνθηκαν τη δικαίωση της εθελοντικής προσφοράς και του ονείρου ζωής των ιδρυτών του Μουσείου, Γεωργίου και Λένας Γουργιώτη, οι οποίοι αφιέρωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για τη συγκέντρωση και στέγαση του υλικού.
Στο πολιτιστικό ταξίδι μνήμης στο παρελθόν της Λάρισας, με όχημα το Μουσείο και στόχο την αξιοποίηση των δυνατοτήτων του για τον εμπλουτισμό της σχολικής μάθησης παράλληλα με την καλλιέργεια αξιών και στάσεων ζωής, συνοδοί και εμψυχωτές εκπαιδευτικοί ήταν: Τμήματα Α2, Α3: Αρχοντία Γιαννακάκη, Δέσποινα Πετσιάβα, Ιωάννης Τσιχτής και τμήματα Α1, Α4: Πολυξένη Αλέξη, Βενετία Δούμουρα, Δημήτριος Παπαχατζόπουλος.