Οι δύο φωτογράφοι μίλησαν στην "Ε" με την κ. Σιλιντζή να αναφέρει ότι "Με τη φωτογραφία ο σύζυγός μου κι εγώ ασχολούμαστε χρόνια, κι επειδή μάθαμε ότι ο Δήμος ετοιμάζει εκδηλώσεις για τους Μικρασιάτες Ελληνες θεωρήσαμε ότι είναι εξαιρετική αφορμή να εκθέσουμε φωτογραφίες από το οδοιπορικό μας στην Καππαδοκία", ενώ ο κ. Λέκκας τόνισε ότι "η έκθεση είναι το αποτέλεσμα δύο ταξιδιών μας στην Καππαδοκία. Στη δεύτερη επίσκεψή μας δε ανεβήκαμε και σε αερόστατο, μία φοβερή εμπειρία καθώς είδαμε όλη τη γεωμορφολογία της περιοχής. Επειδή ακούω πολλές φορές ότι 'φοβάμαι να ταξιδέψω στα μέρη αυτά' θα ήθελα να τονίσω ότι είναι σαν να ερχόταν ξένος στην Ελλάδα πριν από σαράντα-πενήντα χρόνια, τέτοια ασφάλεια νιώσαμε, ανοίγουν τα σπίτια να σε πάρουν μέσα, ειδικά όταν λες Γιουνάν, οι ντόπιοι δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε προσκαλέσουν στο σπίτι τους για να σε κεράσουν, σε βαθμό που γίνονται κουραστικοί. Όταν ήταν να πάμε στο Ουργκούτ, στο Προκόπι, το είχα πει στον τότε δήμαρχο Τζανακούλη και μου είχε δώσει κάποια δώρα για τον εκεί δήμαρχο γιατί υπήρχε η πρόθεση να αδερφοποιηθούν Λάρισα και Ουργκούτ. Πήραμε τα δώρα λοιπόν και πήγαμε στο δημαρχείο, επειδή ο δήμαρχος έλειπε, μας υποδέχθηκε η γραμματέας η οποία μιλούσε ελληνικά! Όταν τη ρωτήσαμε πώς και γνωρίζει ελληνικά μάς είπε ότι ο παππούς της ήταν Κρητικός και έφυγε με τις ανταλλαγές πληθυσμών". Την εκδήλωση των εγκαινίων άνοιξε η αντιπρόεδρος της Δημοτικής Πινακοθήκης-Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα που τόνισε ανάμεσα σε άλλα ότι "Κοιτώντας τις φωτογραφίες μού δημιουργήθηκε η επιθυμία να πάω στην Καππαδοκία" για να δώσει τον λόγο στην πρόεδρο του Συλλόγου Μικρασιατών κ. Δέσποινα Θεοδώρου που σημείωσε ότι "…Οι Μικρασιάτες αντιμετώπισαν αρκετές δυσκολίες μέχρι να εγκλιματιστούν και να ενσωματωθούν στον ελλαδικό χώρο. Με τη γλυκύτητα, τη θέρμη, την υπομονή, την εργατικότητα, τη βαθιά πίστη, τη φιλοξενία, τη νοικοκυροσύνη τους και τις πλείστες άλλες αρετές κατάφεραν να προοδεύσουν και να προωθήσουν την οικονομική, βιομηχανική, πνευματική, πολιτιστική ανάπτυξη του ελληνικού κράτους. Οι Καππαδόκες πρόσφυγες υπήρξαν ιδιαιτέρως δραστήριοι. Απόγονοι των Ακριτών και φιλομαθείς καθώς ήταν, συνέβαλαν τόσο στην άνοδο του μορφωτικού επιπέδου των Νεοελλήνων όσο και στον γενικότερο εκσυγχρονισμό του οικονομικού-τεχνολογικού συστήματος. Η προσφορά τους ανεκτίμητη, η ιστορία τους θρυλική και η νοσταλγία της μικρασιάτικης πατρίδας τους παντοτινή.
Οι πρόγονοί μου ήταν Καππαδόκες και η αγάπη τους για τον τόπο που γεννήθηκαν ήταν μεγάλη και αστείρευτη μέχρι και το τέλος της ζωής τους.
Η πατρίδα παραμένει πατρίδα ακόμη και αν αναγκαστείς κάποια στιγμή να την εγκαταλείψεις.
Αυτοί οι άνθρωποι μεγάλωσαν αγαπώντας δύο πατρίδες και μετέδωσαν στα παιδιά και τα εγγόνια τους αγάπη και νοσταλγία για μια πατρίδα που μπορεί να μην συνάντησαν ούτε να συναντήσουν ποτέ και κυρίως δεν έζησαν. Δεν ξέρω πώς μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει αυτά τα συναισθήματα των επόμενων γενεών αλλά νομίζω ότι όποιον απόγονο Μικρασιατών προσφύγων και αν συναντήσετε θα ακούσετε να σας εκφράζει λίγο πολύ τις ίδιες σκέψεις και συναισθήματα.
Χαίρομαι πάρα πολύ που με τις φωτογραφίες του Αδριανού και της Ρούλας θα κάνω σήμερα αυτό το ταξίδι στη χώρα των προγόνων μου στα μέρη της καρδιάς μας στην Καππαδοκία της καρδιάς μας.
Ο φακός τους ήδη έχει λειτουργήσει σαν αερόστατο σαν αυτά τα αερόστατα της Καππαδοκίας που σε ταξιδεύουν από ψηλά για να έχεις όλες τις εικόνες μπροστά σου για να μην ξεφύγει καμιά" κατέληξε η κ. Θεοδώρου. Στα εγκαίνια παρευρέθηκε ο διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας Γιάννης Καψάλης και πολύς κόσμος.
