«150 χρόνια συμπληρώθηκαν όταν τον Μάιο του 1868 ο καθηγητής Φροντιστηρίου και λόγιος της Τραπεζούντας Σάββας Ιωαννίδης επισκέφτηκε τη μονή Σουμελά, όπου ένας μοναχός του παρέδωσε το χειρόγραφο του Διγενή Ακριτη, που δύο χρόνια μετά εκδόθηκε στο Παρίσι. Ο μελετητής του Δημοτικού Τραγουδιού Λίνος Πολίτης λέει: "Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο άγνωστος ποιητής του Διγενή Ακρίτη που ζούσε μακριά από το λόγιο περιβάλλον της Βασιλεύουσας κοντά στους Ακρίτες και στην πολεμική ζωή τους στον Πόντο ή στην Καππαδοκία είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε τη Λαϊκή Γλώσσα για μια δημιουργία ποιητική... Του χρωστάμε το πρώτο κείμενο της Νεοελληνικής Μεσαιωνικής γλώσσας... Το έπος του Διγενή". Το έργο εξιστορεί την καταγωγή του Διγενή (ο πατέρας του ήταν Μουσουλμάνος και αργότερα βαφτίστηκε Χριστιανός - η μητέρα του Χριστιανή γι’ αυτό ονομάστηκε Διγενής) τα παιδικά του χρόνια, τα μοναδικά κατορθώματά του, τον πρόωρο θάνατό του...
Ο Διγενής ψυχομαχά κ η γη τονε τρομάσσει...
Την παράσταση αυτή που ανέβηκε με τεράστια επιτυχία στην Αθήνα μπορούν να απολαύσουν οι Λαρισαίοι για 2 βράδια στο θεατράκι της Αυλής του Μύλου στις 26 και 27 Ιουνίου στις 9:15 μ.μ.
Είδα την παράσταση στην Αθήνα και τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Η σκηνοθέτης Σοφία Καραγιάννη με συνεχή ανοδική πορεία στο θέατρο σε μια γυμνή σκηνή κατάφερε να ζωντανέψει ένα ολόκληρο Σύμπαν. Το Σύμπαν του Διγενή. Την πάλη του Ελληνισμού με το Μουσουλμανισμό. Ευρηματικά κατόρθωσε με τους 3 ηθοποιούς, τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη, τον Κωνσταντίνο Πασσά και τον Αλέξανδρο Τούντα που οι δύο τελευταίοι ερμηνεύουν πλήθος ρόλων, να δώσει στο Θέατρο μας μια νέα πνοή.
Η επιμέλεια της κίνησης της Μαργαρίτας Τρίκκα εκπληκτική.
Οι φωτισμοί του Νίκου Βλασσόπουλου ένα θαύμα αισθητικής, η μουσική επιμέλεια της Ρηνιώς Κυριαζή οι ήχοι μοναδικοί, τα κουστούμια της Σοφίας Καραγιάννη και της Βάσως Μίχου έντυσαν τους ήρωες μοναδικά.
Το έργο κι αυτό είναι σημαντικό, έχει πολύ χιούμορ και πολλές κωμικές σκηνές... Είναι μια σημαντική παράσταση, ένα έργο σταθμός σε μια εποχή που αναζητούμε έντονα και χρειαζόμαστε τις ρίζες μας, τις παραδόσεις μας και την ταυτότητά μας».
