Όταν ο Ιπποκράτης μελετούσε το περιβάλλον και την επίδρασή του στην υγεία των ανθρώπων

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΣΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ

Σε νέα φάση περνά πλέον η δραστηριότητα του Συλλόγου «Ο Ιπποκράτης στη Λάρισα» που ιδρύθηκε εδώ και τρία χρόνια για να προωθήσει την ιπποκρατική ιδέα στην πόλη.

Με εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί μεθαύριο Τρίτη 27 Φεβρουαρίου και ώρα 7 το απόγευμα στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας, σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων ξεκινά η παρουσίαση του συγγραφικού έργου του μεγάλου γιατρού της αρχαιότητας.
Ειδικότερα στην εκδήλωση που έχει θέμα «Περί αέρων, υδάτων, τόπων- Ο διαχρονικός Ιπποκράτης» θα αναλυθεί το ομώνυμο έργο.
Το «Περί αέρων, υδάτων, τόπων» είναι ένα έργο πρωτοποριακό για την εποχή του. Σ’ αυτό ο Ιπποκράτης καταγράφει τα πορίσματα των μελετών του σχετικά με την επίδραση του φυσικού αλλά και του δομημένου περιβάλλοντος στην υγεία των ανθρώπων. Και συγχρόνως ένα έργο που επηρεάζει ακόμη και σήμερα τις ιδέες και αντιλήψεις σε επιστήμες όπως η αρχιτεκτονική, η χωροταξία και άλλες.
Το Πρόγραμμα της ημερίδας – που απαρτίζεται από τρεις βασικές θεματικές είναι το ακόλουθο:
Το έργο του Ιπποκράτη «Περί αέρων υδάτων τόπων». Εισηγητής ο κ.  Ρίζος Χαλιαμπάλιας – Πρόεδρος του Συλλόγου «Ο Ιπποκράτης στη Λάρισα».
Βιοκλιματική Αρχιτεκτονική. Εισηγητής ο κ. Κώστας Αδαμάκης – Αναπληρωτής Καθηγητής - Τμήμα Αρχιτεκτόνων - Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Η σημασία της ανθρώπινης κλίμακας στο ελληνικό τοπίο. Εισηγήτρια η κ.  Νέλλα Γκόλαντα, γλύπτρια Αστικού Τοπίου μεγάλης κλίμακας.
* Θα χαιρετίσουν στην εκδήλωση η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας κ. Σταυρούλα Σδρόλια και ο αναπληρωτής Πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής Λάρισας κ. Χρήστος Χατζηχριστοδούλου.
Την εκδήλωση παρουσιάζει και συντονίζει ο Αλέξης Καλέσης καθηγητής – δημοσιογράφος, Δρ. Συγκριτικής Γραμματολογίας. Επ’ ευκαιρία της εκδήλωσης, ο εισηγητής και Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Ρίζος Χαλιαμπάλιας σημειώνει ότι το συγκεκριμένο έργο του Ιπποκράτη είναι πρωτοποριακό καθώς σ’ αυτό συναντάμε στοιχεία για τον προσανατολισμό μιας πόλης και τη θέση της σε σχέση με τους ανέμους, τις μεταβολές των εποχών, τις ιδιότητες των νερών της, το έδαφός της καθώς και τις διατροφικές συνήθειες και τον τρόπο ζωής των κατοίκων της. Με δυο λόγια, την επίδραση του περιβάλλοντος στην υγεία των ανθρώπων.
Από την πλευρά του, ο εισηγητής κ. Κώστας Αδαμάκης σημειώνει ότι οι θέσεις αυτές του Ιπποκράτη παραπέμπουν ευθέως στη βιοκλιματική αρχιτεκτονική που είναι σήμερα βασικός πυλώνας της αρχιτεκτονικής και της δόμησης. Ο κ. Αδαμάκης θα κάνει αναφορά στις βιοκλιματικές επιλογές από τους αρχαίους χρόνους , στα σπίτια της Τουρκοκρατίας, στην μοναστηριακή αρχιτεκτονική, και στα σπίτια της ανώνυμης παραδοσιακής αρχιτεκτονικής (Πήλιο και νησιά). Θα παρουσιάσει στοιχεία για την επιλογή της θέσης των οικισμών και τις προτεραιότητες σχετικά με την εξασφάλιση καλών συνθηκών Ηλιασμού, φωτισμού, αερισμού, θέας, πρόσβασης και πλήρους αποδοχής ως προτεραιότητα της φύσης και των αναγκών της. Κοινός τόπος όλων η αρχιτεκτονική με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Από την πλευρά της η πολυβραβευμένη γλύπτρια αστικού τοπίου μεγάλης κλίμακας κα Νέλλα Γκόλαντα – στην οποία το κέντρο της Λάρισας οφείλει εν πολλοίς την φυσιογνωμία του θα αναφερθεί στην κλίμακα του ελληνικού τοπίου και θα αναλύσει πώς αυτή λειτουργεί ως εφαλτήριο της σύμπλευσής της με τα φυσικά φαινόμενα.
Μιλώντας για την φιλοσοφία που διέπει το έργο της η κ. Γκόλαντα σημειώνει χαρακτηριστικά:
«Όταν σχεδίαζα ένα δημόσιο χώρο, βαθιά και ενστικτώδης επιθυμία μου ήταν το αποτέλεσμα να αποδίδει τη συγκίνηση που είχα νιώσει σε αρχιτεκτονικούς και δομημένους χώρους, οι οποίοι αντανακλούσαν το τοπίο και την αγάπη στη λεπτομέρεια, και στους οποίους περπάτησα στα παιδικά μου χρόνια. Πιστεύω ότι από τα σοβαρότερα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή μου είναι ότι σαν παιδί έπαιξα, έτρεξα, είδα τον ουρανό, το διπλανό βουνό, τον ορίζοντα της θάλασσας, την ομορφιά της ελληνικής βλάστησης και της ανάπτυξης των βράχων μέσα από το δομικό κάτοπτρο που αντέταξαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου, από τους αρχαιότατους χρόνους μέχρι πριν από 30 χρόνια. Για χιλιάδες χρόνια, από τους κλασικούς ναούς ως τα πιο ταπεινά κτίσματα, οι χρήστες του πάντα αισθάνθηκαν τον εαυτό τους για κλίμακα κι έκαναν πράξη την τύχη και τη χαρά να βιώνουν ένα τέτοιο θαύμα. Θα μπορούσα να πω πως σαν παιδί έζησα σε ένα ανοιχτό μουσείο: την Ελλάδα. Από το 1970 το έργο μου έχει άξονα την προσέγγιση της ποιότητας του ελληνικού τοπίου μέσω συνολικών αισθητικών παρεμβάσεων. Ζώντας στο εσωτερικό των έργων τέχνης εκμεταλλευόμαστε τη δυνατότητα να γίνονται μέλη της αστικής ζωής…».