Έχοντας συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, με πιο πρόσφατη τη συνεργασία του με τον Κώστα Κιμούλη, τηλεοπτικές σειρές, όπως το “Daddy Cool” και οι «Συμμαθητές» στον ΑΝΤ1, αλλά και κινηματογραφικές ταινίες, επιστρέφει στη γενέθλια πόλη του για να υποδυθεί τον Στέφανο, τον μικρό γιο της οικογένειας που «πρωταγωνιστεί» στο φετινό έργο του Θεσσαλικού Θεάτρου, «Το Κτήμα» που έγραψε ο Λάκης Λαζόπουλος και σκηνοθετεί ο Κώστας Τσιάνος, αφήνοντας μάλιστα τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό με το ταλέντο του. Στην «ΕτΔ» μιλά για το πώς επέλεξε να γίνει ηθοποιός, πώς τον επηρέασαν οι σπουδές του και η επαφή με την υποκριτική αλλά και την τύχη του να συνεργάζεται με δύο ανθρώπους που θαυμάζει πολύ και θεωρεί δασκάλους, ενώ αναφέρεται και στη συμμετοχή του στην ταινία του Φατίχ Ακίν που σύντομα θα βγει στους ελληνικούς κινηματογράφους και τη συνεργασία του με την ηθοποιό Νταϊάν Κρούγκερ.
* Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
- Το μικρόβιο μπήκε όταν ήμουν πολύ μικρός. Ο πατέρας μου είχε κάποια θέση στον Μορφωτικό Σύλλογο Συκουρίου, απ’ όπου και κατάγομαι, και τότε πήγαινα κι εγώ μαζί του και τον βοηθούσα στις εκδηλώσεις. Έρχονταν, λοιπόν, θεατρικές ομάδες για να δώσουν παραστάσεις και πήγαινα σε όλες τις πρόβες, συμμετείχα σε όλη τη διαδικασία, για να οργανωθεί η παράσταση γιατί όλο αυτό μου φαινόταν μαγικό. Αργότερα, σε ηλικία 17 ετών παρακολούθησα κάποια σεμινάρια υποκριτικής, εδώ στη Λάρισα, με την Ελισάβετ Ναζλίδου και τότε σιγουρεύτηκα ότι αυτό θα ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Την ευχαριστώ πραγματικά γι’ αυτή την εμπειρία. Όταν ανακοίνωσα στους δικούς μου ότι θα ασχοληθώ με το θέατρο δεν τους άρεσε η ιδέα, όμως στη συνέχεια – όταν κατάλαβαν πόσο πολύ το θέλω- με στήριξαν και με στηρίζουν συνεχώς. Και τους ευχαριστώ γι’ αυτό και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που παίζω εδώ στη Λάρισα και έχουν τη δυνατότητα να με δουν άνθρωποι της οικογένειάς μου, που δεν είναι εύκολο να κατέβουν στην Αθήνα.
* Υπήρξαν στιγμές που μετανιώσατε γι’ αυτή σας την επιλογή; Δεδομένου ότι είναι και ένα επάγγελμα με πολλές αβεβαιότητες, ενώ το άγχος εύρεσης εργασίας είναι συνεχές.
- Ποτέ. Ασχολούμενος με την υποκριτική και διαβάζοντας πολύ, όπως απαιτείται στο θέατρο, άνοιξε μπροστά μου ένας άλλος κόσμος, αλλά και ένας άλλος Αστέρης. Ανακάλυψα πράγματα για τον εαυτό μου που δεν γνώριζα και άλλαξα πολύ ως άνθρωπος μέσα από τα νέα ερεθίσματα που πήρα. Άλλωστε, δεν θα μπορούσα να μετανιώσω γιατί πραγματικά θεωρώ τον κόσμο του θεάτρου μαγικό. Ακόμη και μια συνεργασία να μην είναι πολύ καλή, ποτέ δεν θα βαρεθώ να πάω στη δουλειά, το αντίθετο. Λαχταράω να πάω στο θέατρο ή στο γύρισμα. Όσο για το άγχος στο οποίο αναφερθήκατε, φυσικά υπάρχει σχεδόν ανά τρίμηνο, όμως είναι ένα ωραίο και δημιουργικό άγχος.
* Μιλήστε μας για την παράσταση «Το Κτήμα» στην οποία πρωταγωνιστείτε και τον ρόλο που υποδύεστε.
- Το «Κτήμα» είναι μια ηθογραφία χαρακτήρων, ιδωμένη υπό το πρίσμα της κωμωδίας. Προβληματίζει τον θεατή και περνά μηνύματα σχετικά με τις σχέσεις μέσα σε μια πενταμελή οικογένεια, σε μια επαρχιακή πόλη, και το κάνει μέσα από την υπέρβαση. Πιστεύω ότι η ιστορία, που σχετίζεται με κληρονομικά ζητήματα, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, κι αυτό κάνει πολλούς από τους θεατές να ταυτίζονται. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι ότι κόσμος γελά και μάλιστα πηγαία και μας μεταφέρει και μετά στα παρασκήνια αυτόν του τον ενθουσιασμό. Εγώ, υποδύομαι τον Στέφανο το μικρότερο από τρία αδέλφια, που είναι ο περίεργος και συνάμα παρεξηγημένος τύπος, που όλη τη μέρα καπνίζει χασίς.
* Πως ήταν η συνεργασία σας με τον Κώστα Τσιάνο και τον Λάκη Λαζόπουλο;
- Αυτή είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι με τον Κώστα Τσιάνο, μιας και την περασμένη σεζόν είχα παίξει και πάλι στο Θεσσαλικό, στα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Ό,τι και να πω για τον κ. Τσιάνο είναι λίγο. Είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στο ελληνικό θέατρο και πιστεύω ότι είναι όνειρο για κάθε ηθοποιό να συνεργαστεί μαζί του. Για εμένα αυτό το όνειρο πραγματοποιήθηκε δις. Εκτός από σκηνοθέτης, η βασική του ιδιότητα είναι ότι είναι δάσκαλος. Δίπλα του ένας ηθοποιός μαθαίνει όσα δεν έχει μάθει όσα χρόνια βρίσκεται στη δραματική σχολή. Γι’ αυτό όποιος είναι τυχερός να συνεργαστεί μαζί του, ρουφάει γνώση κάθε δευτερόλεπτο.
Τον Λάκη Λαζόπουλο τον είχα γνωρίσει όταν ήμουν μαθητής, είχα πάει να παρακολουθήσω στην Αθήνα το «Αλ Τσαντίρι» και μετά το τέλος της εκπομπής, πήγα και τον βρήκα, του είπα ότι είμαι από τη Λάρισα και ότι θέλω να γίνω ηθοποιός και μου είπε ότι αν χρειαστώ οτιδήποτε να μην διστάσω να πάω να τον βρω. Δεν το έκανα ποτέ και συναντηθήκαμε 13 χρόνια μετά σε αυτή την παράσταση. Όπως και ο Κώστας Τσιάνος είναι και ο Λάκης ένας σπουδαίος καλλιτέχνης και είναι σαφώς τιμή μου να συνεργάζομαι μαζί του, ελπίζω δε, να υπάρξει και συνέχεια στη συνεργασία μας.
* Πρόσφατα συμμετείχατε σε μια διεθνή παραγωγή, τη νέα ταινία του φημισμένου και πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν. Μιλήστε μας γι’ αυτή την εμπειρία.
- Δεν σταματώ να λέω πόσο τυχερός είμαι. Πρόκειται για την ταινία “In the fade”, που γυρίστηκε πέρυσι και θα βγει φέτος στους κινηματογράφους στην Ελλάδα. Μιλά για το φαινόμενο της άνθησης του νεοναζισμού στη Γερμανία, μέσα από μια ιστορία απώλειας: μια γυναίκα, την οποία υποδύεται η Νταϊάν Κρούγκερ, βλέπει τον κόσμο της να καταστρέφεται όταν ο Τούρκος σύζυγος και το παιδί της, πέφτουν θύματα βομβιστικής επίθεσης από Γερμανούς νεοναζιστές. Τα γυρίσματα έγιναν σε διάφορες χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Όταν είδα ότι ψάχνουν άτομα – για κάποιους μικρούς εννοείται ρόλους – έστειλα το βιογραφικό μου και με πήραν. Τόσο απλά. Όταν με πήραν τηλέφωνο αρχικά νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα. Δεν το πίστευα ότι θα έπαιρνα μέρος σε μια τόσο μεγάλη παραγωγή και ότι θα συνεργαζόμουν με τόσο σημαντικούς ανθρώπους του χώρου. Η εμπειρία ήταν καταπληκτική και άκρως διδακτική, ειδικά για τον τρόπο που δουλεύουν σε αυτού τους είδους τις παραγωγές, τον επαγγελματισμό και την οργανωτικότητα που υπάρχει.
Συνέντευξη: Παναγιώτα Φούντα
