«Ακρογωνιαίοι Λίθοι» της Χριστίνας Πολέζε

βιβλιοκριτική

Πριν από λίγο καιρό έγινε στη Λάρισα η παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου της Χριστίνας Πολέζε, με τίτλο «Ακρογωνιαίοι Λίθοι». Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που είχα την ευκαιρία να το διαβάσω. Πρόκειται για ένα βιβλίο που πραγματεύεται ιστορίες ανθρώπων της τρίτης ηλικίας και διαβάζοντάς το, συνάντησα και τον εαυτό μου.

Η συγγραφέας με όμορφο τρόπο μας θυμίζει πόσο πολύτιμη και χρήσιμη είναι η παρουσία αυτών των ανθρώπων μέσα στην οικογένεια. Η σοφία τους, όπως σημειώνει και η συγγραφέας, είναι αναντικατάστατη, απαραίτητη για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών, αλλά και για την εύρυθμη λειτουργία και την ήρεμη αντιμετώπιση των οικογενειακών προβλημάτων. Η συγγραφέας χωρίς υπερβολές ξεδιπλώνει το λογοτεχνικό της ταλέντο, και νομίζεις διαβάζοντας, πως όλο το έργο είναι ένα ελευθερόστιχο ποίημα, ένας ύμνος για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.
Παραθέτω ένα μικρό δείγμα γραφής: «Κράτησαν σφιχτά στα χέρια τους το εγχειρίδιο της ζωής τους, άφησαν το άρωμα της νιότης τους να ταξιδέψει, σαν εντομάκι στους δρόμους του κόσμου. Καλόπιασαν ένα-ένα τα χρόνια που στοιβάχτηκαν στην πλάτη τους, στάθηκαν με τα μάτια της ψυχής τους ανοιχτά απέναντι στον ήλιο, ανέβηκαν στη ράχη του δικού τους φεγγαριού, συνομίλησαν με τον χρόνο, ζήτησαν περισσότερο φως στις σκοτεινές και ανήλιαγες στροφές.
Σκυθρώπιασαν όταν έμειναν μόνοι, κάμφθηκαν από τους πόνους, τις στερήσεις, τις απώλειες και άπλωσαν τα χέρια για βοηθήσουν ή να βοηθηθούν. Ενίοτε πλημμυρισμένοι από τα απόνερα των δυσκολιών, η ψυχή τους, προσπάθησε να τους οδηγήσει στον λάκκο των λεόντων, και στην κατεύθυνση της απογοήτευσης και του θανάτου. Δύσπεπτη, όμως καθώς ήταν, τροφή των δακρύων αντικαταστάθηκε πεισματικά από την αισιοδοξία, για να μην καταστρέψει τη ζωή τους».
Ζητώ συγγνώμη από τη συγγραφέα που τόλμησα αποσπασματικά να σας παρουσιάσω το λογοτεχνικό φορτίο του βιβλίου. Σας συνιστώ να διαβάσετε το «Ακρογωνιαίοι Λίθοι». Η κ. Πολέζε ασχολήθηκε μ’ ένα σοβαρό θέμα με κοινωνικές προεκτάσεις, το έκανε όπως πάντα με την πρέπουσα σεμνότητα, ευαισθησία και με πολύ μεράκι. Θέλω να τη συγχαρώ γι’ αυτή της την προσπάθεια και να ευχηθώ το βιβλίο της να είναι καλοτάξιδο.
Βασίλης Απ. Σφέτσας, μέλος της ΕΛΟΣΥΛ