Το βιβλίο είναι μια σειρά μυθιστοριών που είναι συνδεδεμένες με τα γεγονότα που σημάδεψαν την πρόσφατη ιστορία μας. Αφηγήματα απλών ανθρώπων, σαν αυτά που ακούγονται από προικισμένους αφηγητές στα καφενεία, εκεί όπου η μεγάλη ιστορία εμπλέκεται αναστοχαστικά με την προσωπική ιστορία και την περιπέτεια της ζωής των αφηγητών. Σημείο εκκίνησης η προπολεμική Λάρισα, με στάσεις στην Κατοχή, στον Εμφύλιο, στη δεκαετία του ’50 και στη μετανάστευση της εποχής, στη δεκαετία του ’80, στα χρόνια της ευφορίας και στη σύγχρονη σύγχυση. Ο Κώστας Λάνταβος, χαρακτήρισε το βιβλίο έργο τέχνης που αντλεί την θεματολογία του από τις μεγάλες στιγμές, αλλά και τον καθημερινό βίο του σύγχρονου Ελληνα, που είναι αυτός που είναι: με τα πάνω του και τα κάτω του, με τις πατριωτικές εξάρσεις, με τα μεγάλα οράματα και τις μεγάλες απογοητεύσεις, με την καθημερινή του γκρίνια και ανυπομονησία του, με την ανοιχτοσύνη ή την εσωστρέφειά του, με την ιδιοτέλειά του και τον ωχαδερφισμό του, αλλά και με την συμπόνοια και το υπέροχο φιλότιμό του. «Αυτός ο μέγας ο μικρός Ελληνας είναι η μεγάλη αγάπη και η εμμονή, η πηγή έμπνευσης του Θωμά Ψύρρα. Ο συγγραφέας δεν κάνει τέχνη για την τέχνη, δεν αγνοεί τους παροικούντας την Ιερουσαλήμ της Τέχνης, αλλά νοιάζεται κυρίως η τέχνη του να φτάσει, να αγγίξει, να συγκινήσει, να χαροποιήσει όσο γίνεται πιο πολλούς αναγνώστες. Έχει τον νου του στον αναγνώστη, αλλά δεν κάνει εκπτώσεις στην τέχνη του. Με την τέχνη του θέλει να τιμήσει τους απλούς άδολους καθημερινούς ανθρώπους και ψάχνει την ομορφιά και στα πιο ταπεινά πράγματα» πρόσθεσε.
Ο ίδιος ο συγγραφέας από την πλευρά του, μιλώντας με το κοινό αναφέρθηκε στα στοιχεία στα οποία βασίστηκε για να «χτίσει» τις μυθιστορίες του. Αφού αναφέρθηκε στις συγγραφικές του “σιγουριές” που ήταν η Ιστορία, ο τόπος και οι αφηγήσεις των ανθρώπων, εξήγησε ότι η μυθολόγηση προσώπων, τόπων, καταστάσεων, ήταν μονόδρομος για τον ίδιο. «Συνειδητοποίησα ότι ήθελα να γράψω “μυθιστορίες”, κι όχι προσωπικές περιπέτειες επινοημένων ηρώων. Ήθελα να γράψω τους “βίους αγίων” της δικής μας καθημερινότητας. Και έτσι είπα μες στην αγωνία μου: “θα βοσκήσω το μαύρο”» κατέληξε.