Παρουσιάστηκε στο αρχαίο θέατρο Δίου, στο πλαίσιο του 46ου Φεστιβάλ Ολύμπου. Μια παράσταση που ικανοποίησε το κοινό χάρη στους αξιόλογους ηθοποιούς και τραγουδιστές, τα φαντασμαγορικά και λειτουργικά σκηνικά, τα πολύχρωμα και κομψά κοστούμια, τις λεπτομερείς χορογραφίες.
Σκηνοθετώντας το έργο, τόσο η Κάρμεν Ρουγγέρη όσο και η Χριστίνα Κουλουμπή, κατόρθωσαν να προσφέρουν μια παράσταση κατανοητή σαν παραμύθι, διανθισμένη με απολαυστική μουσική και υπέροχους ελληνικούς στίχους.
Ο Μότσαρτ διαπνεόμενος από τις ιδέες του διαφωτισμού, ενσωμάτωσε στον «Μαγικό Αυλό» και στοιχεία παραμυθιού, πέρα από το κεντρικό μήνυμα που είναι η δύναμη της αγάπης για τον άνθρωπο. Οι κύριοι χαρακτήρες, ο Ταμίνο και η Παμίνα κατορθώνουν χάρη στην αγάπη και με τη βοήθεια της μουσικής να ξεπεράσουν τις δοκιμασίες τους.
Στο έργο, σχεδόν κάθε σκηνή και διάλογος μπορεί να ιδωθεί ως μία συμβολική αντιπαράθεση του καλού και ενάρετου με το κακό, ενώ την ίδια σύγκρουση, που δραματοποιείται έντονα χάρη στη μουσική, μεταφέρουν στον θεατή και οι εκ διαμέτρου αντίθετοι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες της Βασίλισσας της Νύχτας και του Ζαράστρο. Η μάχη του καλού εναντίον του κακού, της αλήθειας έναντι του ψέματος, καθώς και η αναζήτηση των μεγάλων ιδανικών της ζωής προβάλλονται ως κύρια ηθικά διδάγματα. Εν κατακλείδι, ήταν μια παράσταση στην οποία ο θεατής διαπίστωσε ότι το καλό, το κακό, το φεγγάρι, ο ήλιος, ο ναός της σοφίας, όλα ήταν προσαρμοσμένα στην τρυφερή παιδική οπτική.
