Ο τίτλος βασίζεται στη φράση και στο νόημα που δίνει ο Γεώργιος Σεφέρης στη «δοκιμή» του για τον Ερωτόκριτο. Η παράσταση επιχειρεί μια αναζήτηση μνήμης και αίσθησης, μέσα από τηθεατρική αφήγηση, την προβολή εικόνων, και την παρουσίαση χορών και τραγουδιών των Ελλήνων της κάτω Ιταλίας, της Κύπρου, της Κρήτης, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Σμύρνης, της Πόλης, της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Βόρειας Ηπείρου. Αφηγείται τις μεγάλες στιγμές της ιστορικής μας διαδρομής στους αιώνες, μέσα από τη διαχρονική εξέλιξη της μουσικής και του χορού και την άμεση σύνδεσή τους με την ιστορική πορεία του τόπου. Διατρέχει τον χρόνο ανιχνεύοντας τη λεπτή ικανότητα της πολιτιστικής μας δημιουργίας να αναπλάθεται, να αναγεννιέται και να ισορροπεί αριστοτεχνικά, ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, στα «σύνορα των τόπων» του ελληνισμού, όπου η μούσα ακολούθησε με τον χορό και το τραγούδι, τις αλλεπάλληλες περιπέτειές του.
Τα αρχαία κάλαντα συναντούν τους μικρασιάτικους μπάλους. Οι Βυζαντινοί μαΐστορες, τα μοιρολόγια της Ηπείρου και τα τραγούδια της ξενιτιάς, της γης του Ορφέα. Οι διονυσιακοί ρυθμοί των Γκρεκάνων του Ιταλικού νότου, τα ζεϊμπέκικα και τους σύγχρονους λαϊκούς συνθέτες. Οι αρχέγονοι ήχοι του κεμεντζέ και της λύρας συνοδεύουν τον ταμπουρά του Διγενή, που συνταξιδεύει με τη Σίβυλλα, τη Γοργόνα, τον Ερωτόκριτο, την Αρετούσα και την Αροδαφνούσα της Κύπρου, στο αέναο ταξίδι της πολιτισμικής μας συνέχειας.
Συμμετέχει ο Χορευτικός Όμιλος Νίκαιας του Δήμου Κιλελέρ. Την επιμέλεια της παράστασης έχει ο χοροδιδάσκλος Γεώργιος Τσιπλακούλης.
