«Οι τελευταίες πεντάρες» στο ΟΥΗΛ

Το μυθιστόρημα «Οι τελευταίες πεντάρες» του Βαγγέλη Αυδίκου επέλεξε να κάνει μια στάση στη Λάρισα, την Τρίτη 7 Μαρτίου στις  7.30μμ, στο Δημοτικό Θέατρο ΟΥΗΛ.

Δεν μπορούσαν οι ήρωες του μυθιστορήματος που διψάνε για συζήτηση να αντισταθούνε στην ευγενή πρόσκληση που τους απηύθυναν οι συνδιοργανωτές, ο Σύλλογος Ελλήνων Κοινωνιολόγων (παράρτημα ν. Λάρισας), η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων, το Ίδρυμα «Συνέλευση των Πολιτών της Μεσογείου», το Βιβλιοπωλείο «Καλτσάς» και οι εκδόσεις ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ.
Ο Ξηγημένος, ο Φλισκόρνος και πρωτίστως οι ηρωίδες του μυθιστορήματος, η κυρά Στεφανία, η Φλώρα, η Εύη σας καλούν να γνωριστείτε και να κουβεντιάσετε, παραμονή της ημέρας που είναι αφιερωμένη στη γυναίκα. Προβλέπεται μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση, μια και θα μιλήσουν δυο σημαντικοί ομιλητές: η Ελένη Αναστασοπούλου, Περιφερειακή Διευθύντρια Εκπαίδευσης, συγγραφέας και Νίκος Σαμαράς, Αρχιτέκτονας, καθηγητής Εφ. ΤΕΙ Θεσσαλίας.
Θα είναι η παρουσίαση του βιβλίου μια αφορμή να γίνει συζήτηση για τη δραματική δεκαετία του 1940 που τελείωσε με τον εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος άφησε πολλά τραύματα σ’ όλη την Ελλάδα.
Το μυθιστόρημα έχει ως αφετηρία του ένα πραγματικό γεγονός: την εκτέλεση σαράντα οκτώ πολιτών της Πρέβεζας από τον ΕΔΕΣ. Ανάμεσα στα θύματα συγκαταλέγονται πολίτες, που σε μεγάλο βαθμό ανήκαν στο ΕΑΜ αλλά και άλλοι που ανήκαν στους βενιζελικούς. Μαζί μ’ αυτούς εκτελέστηκαν και  δεκατέσσερα παιδιά, ηλικίας 16-19 ετών που ανήκαν στην Υποδειγματική ΕΠΟΝ. Τα γεγονότα διαδραματίστηκαν σε διάστημα δέκα ημερών. Από την αποχώρηση των Γερμανών από την πόλη στις 14 Σεπτεμβρίου 1944 ως τις 23 Σεπτεμβρίου, μια μέρα πριν από τη συμφωνία της Καζέρτας.
Αυτή η περίοδος των δέκα ημερών είναι η πληγή που πονάει. Γύρω απ’ αυτήν οργανώνεται όλη η μυθιστορηματική αφήγηση, που χρονικά φτάνει ως τη σημερινή εποχή. Μια επίσκεψη ξεβολεύει τους ήρωες της μυθιστορίας, οι οποίοι αρχίζουν να ξετυλίγουν τη μνήμη τους. Οι ιστορίες τους, με τον τρόπο αυτό, γίνονται το αφηγηματικό στημόνι για να κλείσουν οι εκκρεμότητες. Όλοι έχουν να κλείσουν προσωπικούς λογαριασμούς . Να θυμηθούν. Να συμβιβαστούν με τις ενοχές για το παρελθόν.
Το μυθιστόρημα αντλεί το υλικό από πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα που διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο αυτή την περίοδο. Δεν ενδιαφέρεται, όμως, ν’ αποδώσει ευθύνες. Αυτό είναι υπόθεση άλλων. Ούτε στόχος είναι η ιστορική αναπαράσταση της εποχής.  Το μυθιστόρημα, με αφορμή τα όσα έγιναν τότε, εξελίσσεται σε μια μυθοπλασία για τη βία και τη μοναξιά των ανθρώπων σε χρόνους ταραγμένους. Η μυθιστορία αναζητά  τις πληγές των ανθρώπων που εγκλωβίζονται σε αδιέξοδα. Που ο φανατισμός τυφλώνει τη σκέψη τους. Αγκαλιάζει με τρυφερότητα τους τσακισμένους ανθρώπους, που δεν μπόρεσαν να σταθούν όρθιοι στα χρόνια της φωτιάς. Οι ήρωες είναι άνθρωποι με πάθη, που αγωνίζονται να δώσουν λύση σε ερωτήματα που τους ταλανίζουν.
Είναι μια ιστορία για τη μεταπολεμική επαρχία, για όλη την Ελλάδα που ο κύκλος της βίας τη βύθισε στο διχασμό και  την εσωστρέφεια. Είναι μια ελεγεία για όλους,
Οι ήρωες του βιβλίου θα είναι ευτυχείς που σ’ αυτή τη γιορτή θα λάβει μέρος η ηθοποιός Χρυσούλα Χρήστου που θα διαβάσει αποσπάσματα αλλά και ο Σωτήρης Μαρκούτης που θα τραγουδήσει .Ο δημοσιογράφος Γιάννης Σιούλας θα είναι ο συντονιστής.