Η έκθεση αυτή με τίτλο «Time, Space, Existence» παρουσιάστηκε στο εκθεσιακό κτίριο του European Cultural Center, και συγκεκριμένα στο Palazzo Bembo που βρίσκεται στο Canale Grande, δίπλα στη γέφυρα Rialto, διήρκεσε 6 μήνες (ολοκληρώθηκε τον περασμένο Νοέμβριο) και αποτελεί αναγνωρισμένο και καθιερωμένο παράλληλο γεγονός των Biennale Αρχιτεκτονικής και Τεχνών της Βενετίας καθώς κινείται στα σύνορα αρχιτεκτονικής και τέχνης και παρουσιάζει διεθνείς καταξιωμένους δημιουργούς. Η πρόσκληση αυτή ήταν επακόλουθο της παρουσίασης του έργου της κ. Γκόλαντα στο Λονδίνο, στη Royal Academy of Arts το 2014, στην οποία ο γνωστός καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης και Αρχιτεκτονικής του ΕΤΗ της Ζυρίχης Philip Ursprung είχε κάνει μια εκτεταμένη αναφορά στο σχετικό essay του βιβλίου καταλόγου της έκθεσης με τίτλο “Sensing Spaces”, χαρακτηρίζοντας το έργο της ως πρώιμο έργο της νέας τάσης εξανθρωπισμού στο δημόσιο χώρο. Στη Βενετία και συγκεκριμένα σε κεντρική αίθουσα του γνωστού Palazzo Bembo και σε έναν ευρύ χώρο, μέσα από 2 πολύ μεγάλες οθόνες, γύρω στο 1,5 μ. η κάθε μια, γίνονταν διαρκείς προβολές αποκλειστικά των μεγάλων πολεοδομικών επεμβάσεων που δημιούργησε η Γκόλαντα τα τελευταία 40 χρόνια. Η πόλη της Λάρισας έτυχε ιδιαίτερης προβολής και παρουσίασης καθώς διατέθηκε αποκλειστικά η άλλη οθόνη που παρουσίαζε το Πείραμα της Λάρισας με τον τίτλο “Developing water codes in the center of the town of Larissa” (Αναπτύσσοντας κώδικες νερών στο κέντρο της πόλης της Λάρισας) ένα βίντεο διάρκειας 17 λεπτών περίπου.
Στο κείμενο της δημοσίευσης του βιβλίου – καταλόγου αυτής της έκθεσης “Time-Space-Existence” όπως και στο σχετικό βίντεο αναφέρεται εκτενώς και η συμμετοχή της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας – Μουσείο Κατσίγρα καθώς σπουδαστές του Ελεύθερου Εργαστηρίου Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Μουσείου, καθοδηγούμενοι από τους δασκάλους τους, συμμετείχαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής των πάγκων της Πλατείας Ταχυδρομείου με τη δημιουργία ψηφιδωτών αντιγράφων από τα πρωτότυπα που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στο κέντρο της Λάρισας, που ενσωματώθηκαν στα 24 παγκάκια της Πλατείας Ταχυδρομείου, με πινακίδες που σημειώνουν τον ακριβή τόπο που εντοπίστηκαν στο υπέδαφος της πόλης, με την οδό και τον αριθμό.
Στην άλλη οθόνη παρουσιάστηκαν οι 6 άλλες επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας: “Κεντρική Πλατεία Φλοίσβου Παλαιού Φαλήρου” (1976 – 1978), “Γλυπτή Προκυμαία Φλοίσβου” (1984 – 1986), “Γλυπτό Θέατρο στο Λατομείο Αιξωνής Γλυφάδας” (1984 – 1992), καθώς και 3 μεγάλα έργα διαμόρφωσης δημόσιου χώρου σε συνεργασία με την Αρχιτέκτονα - Αρχιτέκτονα Τοπίου Ασπασία Κουζούπη : “Μη Ενεργά Ορυχεία Διονύσου Αττικής – Ανοιχτό Μουσείο Παλαιάς Λατομικής Τέχνης” (1994 – 1997), “Αττική Οδός και Όρος Υμηττός” (1999 – 2003), “Κεντρική Πλατεία Γλυφάδας” (2006 – 2008)
ΤΟ ΤΟΠΙΟ
Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί η εξαιρετικά τιμητική πρόσκληση που έγινε στη κ. Γκόλαντα από το Συμβούλιο της Ευρώπης, τον Οκτώβριο του 2015, για συμμετοχή της στη 16η Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για το Τοπίο στην Ανδόρα με θέμα “Landscapes and transfrontier cooperation: Landscape knows no bonders” όπου η ίδια παρουσίασε το Πείραμα της Λάρισας “The Larissa Experiment”.
Αυτή τη φορά η ανακοίνωσή της (διότι το έργο της παρουσιάζεται στο Συμβούλιο της Ευρώπης από το 1980, στο Στρασβούργο, με πρώτο τίτλο “the culture of towns”) βασίστηκε στον συνολικό σχεδιασμό των δύο Κεντρικών Πλατειών της Λάρισας και του περιβάλλοντος πεζόδρομου του Αρχαίου Θεάτρου, με εργαλείο τον «Γλυπτό Ποταμό» που διατρέχει τις επεμβάσεις γλυπτικής τοπίου με φορά προς το Αρχαίο Θέατρο, αναπτύσσοντας κώδικες νερών με αναφορά στην δύναμη της μεγάλης διαδρομής της ροής του Πηνειού μέσα από τα Θεσσαλικά πεδία, τους πρόποδες του ιστορικού Ολύμπου και Κισσάβου και μέσω της μυθικής κοιλάδας των Τεμπών καταλήγει στο Αιγαίο, παρασύροντας και γονιμοποιώντας συνειρμούς σχέσεων με το ευρύτερο φυσικό, ιστορικό και ανθρωπογενές τοπίο.
Και σε αυτή τη περίπτωση οι επεμβάσεις τοπίου της Λάρισας που έγιναν προ εικοσαετίας [με την ενθουσιώδη, συγκινητική και εποικοδομητική συνεργασία της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Λάρισας και πιο συγκεκριμένα με τις αρμόδιες αρχιτέκτονες για την κατασκευή των έργων των δύο κεντρικών πλατειών Βαγιούλας Τσομπάνογλου, και της Λίλης Γιοβρή για την πεζοδρόμηση και διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου του Αρχαίου Θεάτρου] θεωρήθηκαν ως πρώιμο - κατασκευασμένο έργο των αναπτυσσομένων σημερινών αντιλήψεων για το αστικό τοπίο σε σχέση με το ανθρωπογενές, ιστορικό και ευρύτερο φυσικό περιβάλλον και τη συμμετοχική σχέση του κοινού και έτυχαν θερμής υποδοχής στο συνέδριο της Ανδόρας από τους διεθνείς συνέδρους, πανεπιστημιακούς καθηγητές και ειδικούς θεωρητικούς του τοπίου, των οποίων οι τωρινές προσεγγίσεις-έρευνες εστιάζουν στη μεγάλη δύναμη των πρωταγωνιστικών γεγονότων ενός ευρύτερου τοπίου όπως είναι ο ποταμός, η θάλασσα, μια οροσειρά, λίμνες κλπ., και τα οποία είναι αφάνταστο πως αγνοούνται από τους κατοίκους των σύγχρονων πόλεων.
Τέλος, να σημειωθεί πως αυτές οι επεμβάσεις στη Λάρισα έτυχαν και μιας άλλης σημαντικής διάκρισης στο Συμβούλιο της Ευρώπης για το Τοπίο E-Clic : June 2013 – “Larissa Case: a Good Practice of Implementation of European Landscape Policies”
