Η άποψη που κυριαρχεί είναι πως στον αναπτυγμένο κόσμο επικρατεί η Δημοκρατία. Είναι αυτό που διακηρύσσεται στα Συντάγματα των χωρών του αναπτυγμένου κόσμου. «Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στη Δημοκρατία και τον Κοινοβουλευτισμό», δηλώνει ο κ. Κόντος «όμως η Δημοκρατία και ο Κοινοβουλευτισμός είναι δύο πολύ διαφορετικά πολιτεύματα με κάποιες επιφανειακές, κυρίως, ομοιότητες».
Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική πολιτική σκέψη τα πολιτεύματα διακρίνονται σε δημοκρατικά και μη δημοκρατικά. «Η βασική τους διαφορά είναι το ότι στα δημοκρατικά οι πολίτες δεν χωρίζονται σε άρχοντες και αρχόμενους, ενώ στα μη δημοκρατικά υπάρχει διαχωρισμός των πολιτών σε άρχοντες και αρχόμενους. Λέει ο Αριστοτέλης: “κατά μέρος άρχων και αρχόμενος, πολιτικόν” (το να υπάρχει με σειρά, με περιτροπή, άρχοντας και αρχόμενος είναι χαρακτηριστικό πολιτικό). Και αλλού: «Ελευθερίας έν το έν μέρει άρχειν και άρχεσθαι (Ένα χαρακτηριστικό της ελευθερίας είναι το να άρχει και να άρχεται κανείς με τη σειρά του.»
Κατά τον Αριστοτέλη, και σύμφωνα με τα όσα ανέφερε ο Αλέξανδρος Κόντος στη χθεσινή εκδήλωση «κύριο γνώρισμα της Δημοκρατίας, η ειδοποιός διαφορά της, είναι το ότι αναδείχνει τους άρχοντες με κλήρωση ή εκλογή. Η κλήρωση δεν επιτρέπει τη διάκριση των πολιτών σε άρχοντες και αρχόμενους. Άλλο σπουδαίο γνώρισμα της Δημοκρατίας είναι η τριττή διάκριση των λειτουργιών της εξουσίας, των μορίων της πολιτείας (νομοθετική, δικαστική, διοικητικο-εκτελεστική)».
Σήμερα όπως υποστηρίζει ο φιλόλογος «επικρατεί η ολιγαρχία στην Ελλάδα. Ο Κοινοβουλευτισμός είναι αγγλοσαξονικό κατασκεύασμα, που κυρίως σφετερίστηκε το όνομα της Δημοκρατίας».
Στον Αριστοτέλη αναφέρθηκε κατά τον χαιρετισμό του ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Θεσσαλίας Αθανάσιος Καρατόλιας, «δεν πρόκειται για έναν απλό διακεκριμένο σοφό του αρχαίου ελληνικού κόσμου αλλά για μια συγκλονιστική προσωπικότητα που άφησε τη διαχρονική του σφραγίδα σε κάθε τομέα του επιστητού. Η αίσθηση που έχει όποιος προσεγγίζει το μνημειώδες έργο του είναι ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα πλήρες φιλοσοφικό σύστημα, στην πρώτη συνεκτική θεωρία που ερμηνεύει κάθε πλευρά της πραγματικότητας».
Παράλληλα, ο κ. Καρατόλιας πρόσθεσε ότι «ο Αριστοτέλης ήταν ένας ρεαλιστής, πραγματιστής, ο οποίος κατέβασε στη γη τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα, και τον έκανε προσιτό και εφικτό όχι μόνο στον άνθρωπο του καιρού του αλλά και στον σύγχρονο άνθρωπο ο οποίος παραπαίει αποπροσανατολισμένος από τις σύγχρονες αρρωστημένες και ανέφικτες φιλοσοφικές θεωρήσεις, ιδεοληψίες και αντιλήψεις».
Ζωή Παρμάκη
