Τη γνώση και την αισθητική απόλαυση; Η τεχνολογία έχει εκδημοκρατίσει τόσο πολύ την «πληροφορία» ώστε η πρόσβαση σε on line περιηγήσεις και εφαρμογές τύπου google art είναι εξ αποστάσεως παιχνιδάκι. Μια προσωπική συνομιλία με το «έργο τέχνης», αδιαμφισβήτητα αναντικατάστατη εμπειρία; Αρκεί για να σηκώσει έναν άνθρωπο απ΄τον καναπέ και να τον μεταφέρει στο μουσείο;
Τα μουσεία του 21 ου αιώνα έχουν μεταλλαχθεί σε δυναμικά περιβάλλοντα μέσα στα οποία καταφεύγουν οι ανθρώπινες κοινότητες για να γνωρίσουν, να επικοινωνήσουν και να διασκεδάσουν. Αποτελούν ζωντανά κύτταρα μιας κοινωνίας που δέχεται συνεχώς προκλήσεις και αναζητά εργαλεία για να ερμηνεύσει τον κόσμο που μεταλλάσσεται γύρω της.
Ως μεσολαβητές πολιτιστικών εμπειριών, τα μουσεία προσπαθούν να δημιουργήσουν σταθερές σχέσεις με την κοινότητα και η διάδραση με το κοινό είναι το μεγάλο διακύβευμά τους. Η συμμετοχή, η συνέργεια, η αίσθηση πως συνδεόμαστε όχι μόνο με το έργο τέχνης αλλά και με τους ανθρώπους που βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Στα μουσεία, λοιπόν, πάμε για να «συνομιλήσουμε» με αντικείμενα και να βρεθούμε με ανθρώπους.
Σε μια τέτοια παράλληλη «συνομιλία» συμμετείχαν οι επισκέπτες της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα στα εγκαίνια της Έκθεσης «Πρόσωπα της Λάρισας», της εικαστικού Γεωργίας Μπλιάτσου. Γιατί άραγε; Ήταν τα εικαστικά πορτρέτα των Λαρισαίων που έχουν χαρτογραφήσει το πολιτιστικό δυναμικό της; Οι φωνές τους; Τα τραγούδια τους; Τα βιβλία τους. Τα εικαστικά δημιουργήματά τους; Οι έρευνές τους;
Τα πρόσωπα της Λάρισας, εικαστικά και φυσικά, επώνυμα και ανώνυμα, συναντήθηκαν σ΄ έναν τόπο εμβληματικό. Και ήταν σαν ένα γλέντι απ΄τα παλιά, με όλη τη χαρά της συμμετοχής και της επικοινωνίας. Η Γεωργία Μπλιάτσου «προσκάλεσε» σε τούτη τη γιορτή ανθρώπους της πόλης. Τους έντυσε με μελάνια, χρωματιστά μολύβια και γραφίτες και έφτιαξε έναν ανθρωπομορφικό χάρτη της Λάρισας. Σημείωσε τα κέντρα, τις αρτηρίες και όρισε τη δική της προσωπική διαδρομή. Η πόλη είναι οι άνθρωποί της. Τα χνάρια που αφήνουν. Τα μυστικά που τους συνδέουν. Οι συνειρμοί που ακολουθούν τις παρουσίες και κάποτε τις απουσίες τους.
Η Δημοτική Πινακοθήκης Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα κατάφερε να γίνει σημείο αναφοράς της πόλης, πολιτιστικό, εκπαιδευτικό, κοινωνικό. Και το πέτυχε σπάζοντας το τσόφλι της μουσειακής αυταρέσκειας, ενισχύοντας τον διαμεσολαβητικό της ρόλο και δείχνοντας εμπιστοσύνη στους ανθρώπους της. Και οι Λαρισαίοι της το ανταποδίδουν. Είναι η Πινακοθήκη τους.
Τα πορτρέτα της Γεωργίας Μπλιάτσου νοηματοδοτούν άπειρες διαδρομές. Μας περιμένουν να βαδίσουμε σε τόπους που ζήσαμε και μας δίνουν την ευκαιρία να (ξανά) συναντηθούμε. Και οι συναντήσεις δίνουν πάντα αφορμές για νέες αναζητήσεις.
Λίνα Μουσιώνη (phD) Αρχαιολόγος – Λαογράφος
