Στην ιστορική, πολιτική και πολυσχιδή προσωπικότητα, του βασιλιά της Μακεδονίας Μέγα Αλέξανδρου, αναφέρθηκαν χθες βράδυ εκτενώς,
οι δύο κλασσικοί φιλόλογοι και ιστορικοί Ήρκος και Στάντης Αποστολίδης.
Στην άκρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση που διοργάνωσαν στο «Χατζηγιάννειο», η Βιβλιοθήκη του ΤΕΙ Θεσσαλίας σε συνεργασία με τη
Δημοτική Βιβλιοθήκη του δήμου Λάρισας, οι δύο ομιλητές συμφώνησαν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος υπήρξε αδιαμφισβήτητα η σημαντικότερη φυσιογνωμία της αρχαιοελληνικής ιστορίας και το όνομα του ανοίγει μια νέα εποχή.
Αναλύοντας ξεχωριστά πεδία, ο Ήρκος και ο Στάντης Αποστολίδης, έδωσαν μια εικόνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, πιστή στα παραδιδόμενα των αρχαίων πηγών και τόνισαν τί έχει η μορφή του να προσφέρει στο σήμερα, στις σημερινές απαιτήσεις της ζωής, πώς μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος ν’ αντλήσει γόνιμα συμπεράσματα για την οπτική του κόσμου μες απ’ την ιστορία.
Ο Ήρκος Αποστολίδης εστίασε στη μεγάλη πολιτική ιδιοφυία, που δείχτηκε σε πλείστες όσες πράξεις, ενώ ο Στάντης επικεντρώθηκε στην
στρατιωτική - πολεμική του διάσταση, που αντιστρέφοντας το περίφημο δόγμα του Κλάουζεβιτς, όπως είπε δεν αποτελούσε παρά πολιτική, απλώς με δραστικότερα μέσα.
Οι δύο ομιλητές αναφέρθηκαν στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της στρατηγικής του, στα ηγετικά προσόντα του επισημαίνοντας την οργανωτική του διάνοια, τις πρωτοποριακές αντιλήψεις του για την «ομόνοια» των λαών μετά την κατάκτηση, την «κοινωνία της Αρχής» μεταξύ Ελλήνων και ξένων, την εξάλειψη των παλαιών πολιτικών παθών στην Ελλάδα.
Οι δύο ιστορικοί πρόσθεσαν ακόμη ότι «κάθε εποχή έχει την δική της αντίληψη για τα ιστορικά πρόσωπα και η εικόνα που μας κληροδότησε η αρχαία ιστοριογραφία επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες.
Η ιδεαλιστικά πλασμένη μορφή του «ήρωα», του «μεγάλου στρατηλάτη» και του «ιδανιστή της παγκόσμιας ενότητας» αμφισβητείται έντονα και παρουσιάζεται συχνά σαν ένας συμπλεγματικός ομοφυλόφιλος, διεφθαρμένος μέθυσος, τυχοδιωκτική φιγούρα που «διέλασε την Ασία επικεφαλής μιας αγέλης πεινασμένων λύκων», ή αδίστακτος «σφαγέας των λαών»...
Για να καταλήξουν λέγοντας ότι «οι ηθικές κρίσεις είναι πάντοτε ευκολότερες, μα και πιο εντυπωσιακές από την ιστορική αποτίμηση και την επίπονη τεκμηρίωση...
Υπάρχει η δυνατότητα μιας αντικειμενικής αξιολόγησης βάσει των έργων του;
Την ώρα που κάποιοι βαυκαλίζονται ότι θα βρουν τον τάφο του,
μήπως θα έπρεπε να σκύψουν προσεκτικότερα στη ζωή του επάνω;
Σ.Ο.
