Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, είναι η ταινία του Αργεντινού σκηνοθέτη Πάμπλο Τραπέρο «Λευκός Ελέφαντας», την οποία προβάλλει η Κινηματογραφική Λέσχη Λάρισας σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών την Τρίτη 3 Φεβρουαρίου στις 7 μ.μ. και στις 9:30 μ.μ. στο Χατζηγιάννειο.
Η ταινία μεταφέρει τους θεατές στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν στις παραγκουπόλεις της Αργεντινής. Το φιλμ είναι ένα σκληρό, αλλά παράλληλα και ρεαλιστικό, κοινωνικό δράμα, το οποίο θέτει προβληματισμούς και ερωτήματα στον θεατή. Μέσα από την άνευ όρων προσφορά δυο καθολικών ιερέων στην (αληθινή) αργεντίνικη φτωχογειτονιά Λευκός Ελέφαντας, ο Τραπέρο ανατέμνει εξαιρετικά το ζήτημα της πίστης, του αποκλεισμού και της προσφοράς.
Υπόθεση:
Ο Τζούλιαν και ο Νίκολας, δύο ιερείς που εργάζονται στη «Villa Virgin», μια παραγκούπολη στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άιρες, προσπαθούν σκληρά να βοηθήσουν τους ντόπιους. Ο Τζούλιαν χρησιμοποιεί τις πολιτικές του διασυνδέσεις για να προχωρήσει η κατασκευή του νοσοκομείου. Ο Νίκολας αποφασίζει να τον ακολουθήσει, λίγο αφού έγινε μάρτυρας της δολοφονίας των ανθρώπων της κοινότητας που ζούσε, από παραστρατιωτικές δυνάμεις. Βαθιά προβληματισμένος, βρίσκει καταφύγιο στην αγκαλιά της Λουτσιάνα, μιας νέας άθεης κοινωνικής λειτουργού. Καθώς η πίστη του αποδυναμώνεται, η βία στα καρτέλ κλιμακώνεται. Όταν σταματούν και οι εργασίες στο νοσοκομείο με υπουργική απόφαση, το ξέσπασμα είναι αναπόφευκτο.
Στην ταινία παίζουν οι: Ρικάρντο Ντάριν, Ζερεμί Ρενιέ, Μαρτίνα Γκούσμαν.
Αναφορικά με την ταινία ο σκηνοθέτης δήλωσε «Πιστεύω ότι το παρελθόν της Αργεντινής, εξαιτίας της πολυπλοκότητας του, μοιάζει με το παρελθόν ενός ανθρώπου, κάθε μέρα που περνά μας μαθαίνει και κάτι. Το παρελθόν τού καθένα μας αντανακλά στο παρόν, και μια χώρα προοδεύει όταν μπορεί να αντανακλά το παρελθόν της. Δεν πιστεύω σε ολοκληρωτικές απαντήσεις, αλλά ένας τρόπος να μαθαίνεις από το παρελθόν, είναι να το χρησιμοποιείς σαν καθρέφτη. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το παρελθόν, αλλά να το θυμόμαστε για να κάνουμε ένα καλύτερο μέλλον. Κοιτώντας πίσω, μπορούμε να χτίσουμε καλύτερα το μέλλον, κι αυτός είναι κοινός παρονομαστής για κάθε χώρα, για κάθε άνθρωπο».
