«Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τους οίκους ανοχής, τώρα μάθαμε και τους οίκους αξιολόγησης», σχολίασε γλαφυρά ο καθηγητής Ζήσης Παπαδημητρίου ένα μεγάλο κομμάτι από την τωρινή ελληνική καθημερινότητα, αφήνοντας, ίσως, συνειρμικά «συσχετισμούς» ανάμεσα στις δύο έννοιες. Ο κ.Παπαδημητρίου στυλίτευσε όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις της Ελλάδας για τη μετάθεση στο μέλλον των διαρθρωτικών αλλαγών που έπρεπε να γίνουν, αλλά και τις ηγεσίες των χωρών-μελών της ΕΕ, που αντί να προχωρήσουν σε πραγματική πολιτική ένωση των χωρών της Γηραιάς Ηπείρου, άφησαν την ΕΕ να γίνει ανεξέλεγκτο «Ελ Ντοράντο» του χρηματοπιστωτικού τομέα. Ο ίδιος επεσήμανε πως η αλήθεια λέγεται μισή, καθώς πίσω από αυτά που συμβαίνουν με την Ελλάδα κρύβεται η σύγκρουση ευρώ-δολαρίου για την παγκόσμια κυριαρχία. «Μόνον με μια ισχυρή, πολιτικά, Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη συμμετοχή και της Ρωσίας, ως αντίβαρο, θα μπορέσει να γεφυρωθεί το χάσμα που επικρατεί ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ. Θα πρέπει να ξεπεραστούν, γι’ αυτό, οι εθνικισμοί κάθε είδους», είπε, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του.
Ο ομότιμος καθηγητής Γενικής και Πολιτικής Κοινωνιολογίας του Τμήματος Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ζήσης Παπαδημητρίου, βρέθηκε χθες στη Λάρισα, ως κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση που διοργάνωσαν ο Σύλλογος Ελλήνων Κοινωνιολόγων (Παράρτημα Νομού Λάρισας), σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Λάρισας, στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο, χθες το βράδυ. Το θέμα της εκδήλωσης, «Τα αίτια της οικονομικής κρίσης: Η σχέση παραγωγής και χρηματοοικονομικού τομέα», προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών ακροατών, ενώ τη συζήτηση, που ακολούθησε συντόνισαν οι δημοσιογράφοι Κωνσταντίνα Καρυδάκη και Γιάννης Γιαννακόπουλος.
ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ
Αναφερόμενος στη στάση της Γερμανίας και στην ηγεσία της χώρας, ο κ.Παπαδημητρίου υπογράμμισε ότι αυτή οφείλεται στο γεγονός πως οι Γερμανοί διείδαν, στο πλαίσιο της οικονομικής ύφεσης, μια μεγάλη ευκαιρία να επαναδιαπραγματευτούν τη θέση τους στην ενωμένη Ευρώπη, χρησιμοποιώντας την οικονομική τους δύναμη. Αυτό που συμβαίνει είναι η παρασκηνιακή σύγκρουση ευρώ-δολαρίου και η γερμανική ηγεσία συνειδητοποιεί ότι η στάση της αυτή οδηγεί στην καταστροφή της ΕΕ –όσο για την Ελλάδα, αυτό που συμβαίνει είναι ότι «χτυπούν το σαμάρι (Ελλάδα) για ν’ ακούσει ο γάιδαρος (η ΕΕ)», προκειμένου να ενεργοποιηθεί τάχιστα, για το οικοδόμημα που λέγεται ΕΕ. «Αλλά όλα αυτά που λένε οι ηγέτες της Γερμανίας για την Ελλάδα, τα λένε ξεχνώντας ότι το άντρο της διεθνούς διαφθοράς και της μίζας είναι η Γερμανία (Siemens, Daimler-Benz)», σημείωσε, διευκρινίζοντας επίσης πως «δεν υπάρχουν κακοί ή καλοί λαοί, μόνον χειραγωγούμενοι ή μη».
ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ
Κατά τον καθηγητή, τα αίτια για τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί σήμερα, σε παγκόσμιο επίπεδο, θα πρέπει να αναζητηθούν στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν η απόφαση του τότε αμερικανού προέδρου Νίξον, να καταργήσει τη σύνδεση της ροής του δολαρίου με την αποταμίευση σε χρυσό, με αποτέλεσμα περίπου 25 χρόνια μετά, η καθημερινή αξία των συναλλαγών να αντιστοιχεί σε 1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια εκ των οποίων, μόνον το 8% αντιστοιχούσε σε πραγματική παραγωγή – όλο το υπόλοιπο ήταν πλασματικό κεφάλαιο, τουτέστιν αέρας κοπανιστός, είπε. Παράλληλα, την ίδια χρονική στιγμή είχε ξεκινήσει μια πτωτική τάση για την κερδοφορία του βιομηχανικού τομέα και η μετατόπιση των επενδυτικών κεφαλαίων από τον παραγωγικό στον χρηματοοικονομικό τομέα. Κι όσο το επενδυτικό ενδιαφέρον ήταν στραμμένο στη βιομηχανική παραγωγή, με μαζική εργασία κυρίως ανειδίκευτου προσωπικού, εξυπηρετούσε να συμμετέχει το κοινωνικό κράτος (εργασιακές σχέσεις, μισθοί, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κοινωνικές υπηρεσίες και δομές). Τώρα, που γίνεται επιλεκτική χρήση της εργατικής δύναμης συντελείται και η προσπάθεια για αποδιοργάνωση του κοινωνικού κράτους –με την εξατομίκευση των κοινωνικών υπηρεσιών, όπως λχ η ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης.
ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ
Όλοι αναφέρονται στην κρίση σαν αυτή να είναι ουρανοκατέβατη, ως από μηχανής θεός και ουδείς αναφέρει τον καπιταλισμό –μάλιστα, οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού σιωπούν, είπε ο κ.Παπαδημητρίου. Ο καθηγητής εξέφρασε την έντονη ανησυχία του για το επόμενο διάστημα, επισημαίνοντας ότι το σενάριο της πτώχευσης είναι πάρα πολύ πραγματικό –«αν πτωχεύσουμε, θα χάσουν και αυτοί που έχουν πολλά και όσοι έχουν λίγα. Οι μόνοι κερδισμένοι, ενδεχομένως, θα είναι όσοι χρωστούν στις τράπεζες», τόνισε. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των διεργασιών είναι μια έντονη ανασφάλεια σε όλους. «Δεν είμαστε ειλικρινείς πια ούτε με τον διπλανό μας, αλλά ούτε με τον ίδιο μας τον εαυτό», ανέφερε χαρακτηριστικά.
