Συγκεκριμένα:
Α) Για όλα τα δάνεια:
1. Να υπάρξει κούρεμα / απομείωση των δανείων, στο ύψος της ύφεσης (και ουσιαστικά της εσωτερικής υποτίμησης) που έχει υποστεί η οικονομία. Το κούρεμα δικαιολογείται τόσο λόγω της εσωτερικής υποτίμησης όσο και επειδή η ελληνική κοινωνία πληρώνει για την επιβίωση των τραπεζών με την ανακεφαλαιοποίηση τους.
2. Να υπαχθούν στη ρύθμιση για μείωση της δόσης στο 1/3 του μηναίου εισοδήματος των νοικοκυριών που δεν έχει αυξηθεί το εισόδημά τους (και όχι μόνον όσων έχει μειωθεί κατά 20%), καθώς το πρόγραμμα των δόσεων συνήθως γινόταν με το σκεπτικό της έστω και μικρής αύξησης των εισοδημάτων.
3. Η αύξηση των φορολογικών υποχρεώσεων να υπολογίζεται στη μείωση του εισοδήματος γιατί στην ουσία για τέτοια πρόκειται.
4. Το σημερινό εισόδημα να υπολογίζεται με ετήσια εξαμηνιαία αναθεώρηση.
5. Η παράταση χρόνου αποπληρωμής να μην ξεπερνάει τη 2ετία και να διαγράφεται το υπόλοιπο δάνειο.
Β) Για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά:
1) Ενίσχυση του ρόλου του Εξωδικαστικού συμβιβασμού του άρθρου 2 παρ. 1 του Ν. 3869/2010, ώστε οι περισσότερες περιπτώσεις να επιλύονται εκεί και να μην χρειάζεται η προσφυγή στα Ειρηνοδικεία. Αυτό μπορεί να γίνει με:
α) Υποχρέωση των Πιστωτών σε εξατομικευμένη απάντηση στα πλαίσια του Εξωδικαστικού Συμβιβασμού με βάση τις πραγματικές δυνατότητες των πολιτών για εξόφληση (όπως ακριβώς έπρεπε να κάνουν όταν επρόκειτο να δώσουν ένα δάνειο ή να παρέχουν μία πίστωση), με βάση το σύνολο των υποχρεώσεων των πολιτών, καθώς και με βάση τις πραγματικές δυνατότητες είσπραξης εάν εξαντλούσαν όλα τα ένδικα μέτρα είσπραξης των απαιτήσεών τους.
β) Η απάντηση των Τραπεζών να λαμβάνεται υπόψη από τα Ειρηνοδικεία (αν η υπόθεση καταλήξει εκεί) προκειμένου ο/η Ειρηνοδίκης να έχει γνώση για το κατά πόσο οι Πιστωτές προέβησαν όντως σε ειλικρινή προσπάθεια εξωδικαστικής επίλυσης. Αν ο/η Ειρηνοδίκης κρίνει ότι η προσπάθεια των Πιστωτών ήταν προσχηματική, τότε για το συγκεκριμένο Πιστωτή θα λαμβάνεται υπόψη μόνο η πρόταση του προσφεύγοντος φυσικού προσώπου για την συγκεκριμένη οφειλή.
γ) Ενίσχυση των Ενώσεων Καταναλωτών προκειμένου να μπορέσουν να συνεχίσουν την προσπάθεια στα πλαίσια του Εξωδικαστικού Συμβιβασμού.
δ) Ενίσχυση των Δικηγορικών Συλλόγων όλης της χώρας (με τον ίδιο τρόπο που θα γίνει για τις Ενώσεις Καταναλωτών).
ε) Υποχρεωτική εμπλοκή όλων των Δικηγορικών Συλλόγων στο Πανελλήνιο Δίκτυο υποστήριξης των υπερχρεωμένων καταναλωτών.
2) Να περιληφθούν στις κατηγορίες φυσικών προσώπων που μπορούν να προσφύγουν στον Νόμο και οι κατηγορίες εμπόρων εφ' όσον:
α) Δεν έχουν κάνει οριστική και ολική παύση πληρωμών.
β) Απασχολούν το πολύ μέχρι ένα άτομο ως προσωπικό (και εφόσον δεν έχουν μειώσει το προσωπικό τους κατά το τελευταίο έτος).
γ) Το καθαρό εισόδημά τους δεν ξεπερνά τις 15.000 ευρώ (κατά το προηγούμενο από την υποβολή της Αίτησης Εξωδικαστικού συμβιβασμού οικονομικό έτος).
δ) Το ύψος των επαγγελματικών τους δανείων δεν ξεπερνά τα 50.000 ευρώ (κεφάλαιο).
Επιπλέον:
1) Θα πρέπει να υπάρξει νέα Πράξη Νομοθετικού περιεχομένου προκειμένου να παραταθεί η αναστολή των πλειστηριασμών της πρώτης ή μοναδικής κατοικίας της παρ. 2 του άρθρου 9 του Ν 3869/2010 τουλάχιστον μέχρι 31.12.2013.
2) Θα πρέπει να υπάρξει τροποποίηση του Νόμου 3226/2004 (Δικαίωμα Νομικής βοήθειας), έτσι ώστε δικαιούχοι του Δικαιώματος νομικής βοήθειας να είναι αυτοί που το οικογενειακό τους εισόδημα είναι κατώτερο από το 150% των κατώτατων ετήσιων ατομικών αποδοχών που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Η τροποποίηση κρίνεται απαραίτητη καθώς τα κατώτατα όρια των ετήσιων ατομικών αποδοχών που προβλέπονται από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας έχουν πέσει τραγικά, οι αμοιβές για όλες τις νομικές εργασίες έχουν παραμείνει στα ίδια επίπεδα και σε αρκετές μάλιστα από αυτές έχουν ανέβει, με αποτέλεσμα πολίτες που έχουν ανώτερο των 5000 ευρώ εισόδημα να θεωρούνται πλούσιοι και να μην έχουν το δικαίωμα σε δωρεάν νομική βοήθεια».
