Μια επιχείρηση που για πέντε δεκαετίες άφησε το στίγμα της στον κλάδο του επίπλου. Ένας δημιουργός που έγραψε ιστορία στο χώρο του επώνυμου και παραδοσιακού επίπλου στη Λάρισα. Ένας τεχνίτης που γέμισε τα σπίτια ανά την Ελλάδα με έπιπλα μοναδικά, ξεχωριστά, και περίτεχνα, δουλεμένα με μεράκι, με γραμμές και σκαλίσματα, με ξεχωριστό στυλ και ύφος...
Έχοντας συνδέσει το όνομά του με το έπιπλο έχει εδραιωθεί στη συνείδηση των Λαρισαίων καταναλωτών ως ένας από τους σπουδαιότερους επιπλοποιούς της, καθώς ό,τι έφτιαξε και διέθεσε, το χαρακτήριζε η αρχοντιά, η αυθεντικότητα, η διαχρονικότητα, η λειτουργικότητα και η υψηλή ποιότητά του…
Μετά από 55 χρόνια δουλειάς, εκ των οποίων τα 44 στη Λάρισα, ο Δημήτρης Βουλγαρίδης αποφάσισε να αποσυρθεί. Το πλήρωμα του εργασιακού βίου έφτασε, η συνταξιοδότηση είναι κοντά και η απόφαση για το κλείσιμο της επιχείρησης ειλημμένη…
«Είναι μια δύσκολη απόφαση, δηλώνει συγκινημένος στην «Ε». Όταν έχεις ταυτίσει όλη σου τη ζωή με τις πλάνες, τα ροκανίδια και τα σκαρπέλα, δεν μπορείς να ξεφύγεις εύκολα. Σαν να ξεριζώνεται κάτι από τη ζωή σου, μοιάζει. Όμως για όλα τα πράγματα στη ζωή υπάρχει ένα τέλος. Διάδοχη κατάσταση δεν υπάρχει, τα παιδιά μου τράβηξαν το δικό τους δρόμο και η επιχείρηση αναπόφευκτα θα σταματήσει να λειτουργεί…».
Σπουδαίος τεχνίτης ο Δημήτρης Βουλγαρίδης, έμαθε να σέβεται όλους τους κρίκους της αλυσίδας που ξεκινά από την πρώτη ύλη και φτάνει στο τελικό προϊόν...
«Έμαθα την τέχνη και τα μυστικά της από πολύ μικρός, στο εργαστήριο επίπλων του αδελφού του πατέρα μου στα Γιαννιτσά. Από εκεί κατάγομαι. Στη Λάρισα ήρθα το Νοέμβριο του 1969 από τη Θεσσαλονίκη νεαρός ακόμη, πιάνοντας δουλειά στη επιχείρηση του Στέλιου Παπαγιάννη. Γρήγορα όμως έκανα δικό μου εργαστήριο στην οδό Βόλου, που σταδιακά έγινε μεγάλη επιχείρηση. Άνοιξα εκθέσεις σε κεντρικούς δρόμους της Λάρισας ενώ τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι εδώ, στη διασταύρωση Μανδηλαρά και Υψηλάντου».
Από την ημέρα που ήρθε στη Λάρισα έχουν περάσει σήμερα 44 χρόνια. Χρόνια αρκετά για να βάλει τη «σφραγίδα» του στο Λαρισινό έπιπλο για να κυριαρχήσει στις προτιμήσεις και τα θέλω του καταναλωτή. Η αξιοσύνη του στο να δημιουργεί ένα άμορφο ξύλο σε περίτεχνο αντικείμενο ήταν παροιμιώδης. Το γεγονός ότι νοικοκυριά κρατούν επί χρόνια στα σπίτια τους έπιπλα «ΒΟΥΛΓΑΡΙΔΗ» σημαίνει πολλά…
Τα σαλόνια, οι τραπεζαρίες, οι καναπέδες, οι κρεβατοκάμαρες, οι μπουφέδες, οι καρέκλες, τα τραπέζια, οι πολυθρόνες, οι μπρεζιέρες, οι συνθέσεις, θεωρούνται αληθινά κομψοτεχνήματα, μοναδικά και αξεπέραστα. Με αφετηρία το κλασικό, με εμφανή την προτίμηση στο νεοκλασικό και με το βλέμμα στραμμένο στο καινούργιο και στο σύγχρονο, τα α έπιπλα του
ένωναν, με ένα τρόπο που μόνο αυτός ξέρει, αρμονικά τις τάσεις, τις εποχές και τις ηλικίες…
Γιατί ο Βουλγαρίδης δεν είναι απλά ένας επιπλοποιός αλλά ένα πραγματικά τεχνίτης...
« Η ποιότητα κατασκευής, ο πρωτοποριακός σχεδιασμός και η διάρκεια ζωής του επίπλου ήταν για μένα η φιλοσοφία της δουλειάς μου. Επιδίωκα να αναδείξω μέσω των επίπλων την προσωπικότητα και το γούστο του καταναλωτή. Η συνέπεια, η εξυπηρέτηση και οι χαμηλές τιμές ήταν επίσης κυρίαρχα στοιχεία της επιχειρηματικής μου δραστηριότητας»…
Μιας δραστηριότητας, που τα τελευταία χρόνια, γνώρισε τον ισχυρό ανταγωνισμό που προκάλεσε η βιομηχανική τυποποίηση… « Η αγορά επίπλων και κυρίως αυτής της οικιακής χρήσης σχετίζεται άμεσα με το διαθέσιμο εισόδημα των καταναλωτών και κατ’ επέκταση με τις γενικότερες οικονομικές συνθήκες, λέει. Όμως ακόμη και αν η ανταγωνιστική της ισχύ έχει περιοριστεί ωστόσο η συνολική εικόνα του κλάδου δεν έχει κλονιστεί...», τονίζει αφήνοντας να εννοηθεί ότι σε κάθε σύγχρονο σπίτι το παραδοσιακό έπιπλο θα έχει πάντα περίοπτη θέση…
Ρωτώντας τον αν όλα αυτά τα χρόνια έχει κάποια δυσάρεστη ανάμνηση, η απάντησή τους ήταν ακαριαία. «Η βομβιστική έκρηξη σε γειτονική πολυκατοικία ήταν για μένα ένα σοκαριστώ γεγονός. ΟΙ ζημιές στην επιχείρησή μου μεγάλες και οι υποσχέσεις για αποζημιώσεις πολλές. Έχουν όμως μείνει στα λόγια, μας ξέχασαν όλοι…» είπε με παράπονο.
Να σημειώσουμε, αν και αυτονόητο, πως όλα τα έπιπλα του εκθεσιακού του χώρου, αυτ’ες τις ημέρες στην κυριολεξία ξεπουλιούνται…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΟΥΛΗΣ
