Είναι το άρθρο του νομοσχεδίου που έχει συγκεντρώσει δεκάδες σχόλια υπογεγραμμένα από επαγγελματίες εκπαιδευτές κατάδυσης μέχρι ερασιτέχνες αυτόνομους δύτες, οι οποίοι ναι μεν χαιρετίζουν την προσπάθεια ανάπτυξης του καταδυτικού τουρισμού, αλλά καταθέτουν τις ενστάσεις του σχετικά με την εξής πρόβλεψη: «Παράγραφος 1: Στα ναυάγια πλοίων και αεροσκαφών, που έχουν βυθισθεί προ των τελευταίων πενήντα ετών, επιτρέπεται αποκλειστικά και μόνο η καθοδηγούμενη από παρόχους καταδυτικών υπηρεσιών αναψυχής ελεύθερη ή αυτόνομη κατάδυση ή περιήγηση επιφανείας και παρατήρηση του βυθού με μάσκα και αναπνευστήρα (snorkeling), καθώς και η παρατήρηση του βυθού με πλοία διαφανούς πυθμένα ή άλλα μέσα παρατήρησης του βυθού».
«Αυτό, καταγγέλλουν, σημαίνει ότι παραδίδεται η εκμετάλλευση των ναυαγίων σε ορισμένους».
Ιδού ορισμένα από τα σχόλια που αντιτίθενται στο συγκεκριμένο άρθρο:
«ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ»
* «Στα 45 χρόνια καταδυτικής εμπειρίας έζησα όλες τις απαγορεύσεις μέχρι τη μερική απελευθέρωση των καταδύσεων με τον Νόμο 3409/2005.
Οι απαγορεύσεις δυστυχώς φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα από ό,τι συνήθως αναμένονται, οδηγούν στην παρανομία, ειδικά όταν αυτό καθοδηγείται από συμφέροντα «μικρής ομάδας» επαγγελματιών του κλάδου νομίζοντας ότι έτσι αποκτούν πλεονεκτήματα.
Αυτή η νοοτροπία χειραγώγησης φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα, όχι μόνο για τη «μικρή ομάδα» που υποστηρίζει τέτοιες πρακτικές, αλλά για όλο τον επαγγελματικό κλάδο. Επομένως δεν υπάρχει κανένας ορατός λόγος να μην είναι προσβάσιμα τα νεότερα ναυάγια σε όλους τους αυτοδύτες, οι οποίοι διαθέτουν δικά τους μέσα, τηρώντας όλους τους κανόνες προστασίας του παρόντος άρθρου 8. Προκύπτουν και πολλά άλλα ερωτήματα όπως: 1. Γιατί να επιτρέπονται οι καταδύσεις «αποκλειστiκά και μόνο» με πάροχο καταδυτικών υπηρεσιών;
2. Tι γίνεται σε μέρη που δεν υπάρχουν πάροχοι;
3. Τι γίνεται όταν υπάρχουν πάροχοι, αλλά αδυνατούν να προσφέρουν καταδυτική υποστήριξη σε απαιτητικές, πολύ βαθιές καταδύσεις με χρήση μεικτών αερίων;
«ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΑΥΤΟΔΥΤΕΣ»
* «Παρατηρώ μια σύγχυση σχετικά με το άρθρο 8 «Νεότερα Ναυάγια» και συγκεκριμένα με την παράγραφο 1.
Θεωρώ ότι το άρθρο πρέπει να διατυπωθεί ως εξής: 1. Στα ναυάγια πλοίων και αεροσκαφών, που έχουν βυθισθεί προ των τελευταίων πενήντα ετών, επιτρέπεται η αυτόνομη κατάδυση από πιστοποιημένους και μόνο αυτοδύτες, η περιήγηση επιφανείας και παρατήρηση του βυθού με μάσκα και αναπνευστήρα (snorkeling), καθώς και η παρατήρηση του βυθού με πλοία διαφανούς πυθμένα ή άλλα μέσα παρατήρησης του βυθού. Δεν χρειάζεται το αποκλειστικά και μόνο, από τους παρόχους… έχει δημιουργηθεί μια σύγχυση και διάφορα ερωτήματα προκύπτουν του τύπου τι θα γίνει με τους ιδιώτες αυτοδύτες, τι γίνεται αν ο πάροχος δεν μπορεί να εξυπηρετήσει κάποιο ναυάγιο, αν δεν έχει τον χρόνο εν μέσω της σεζόν να το επισκεφτεί, ότι το νέο νομοσχέδιο γίνεται για να επωφεληθούν κάποιοι κτλ. Δεν χρειάζονται όλα αυτά. Όποιος ιδιώτης αυτοδύτης μπορεί να τα επισκεφτεί με δικά του μέσα ας πάει αν όχι θα ακολουθήσει το πρόγραμμα ενός παρόχου».
«ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ»
* «Η χρήση παρόχου θα πρέπει να παραμείνει επιλογή του εκπαιδευμένου αυτόνομου δύτη και όχι υποχρέωση. Η ελεύθερη πρόσβαση σε νεότερα ναυάγια, όπως συμβαίνει και σε οποιαδήποτε άλλο υποθαλάσσιο σημείο θα πρέπει να παραμείνει αδιαπραγμάτευτη εφόσον δε συντρέχει λόγος χαρακτηρισμού με ΦΕΚ. Η στοχευμένη εμπορευματοποίηση θα αποτελέσει τροχοπέδη στην περαιτέρω ανάδειξη ναυαγίων από την ερασιτεχνική καταδυτική κοινότητα και αποτελεί ασέβεια σε όσους κοπιάσανε και κοπιάζουν ανιδιοτελώς και με ίδια μέσα και πόρους για την προβολή του εν γένει υποθαλάσσιου περιβάλλοντος της χώρας μας. Τα ιστορικά ναυάγια πλέον των 50 χρόνων που αποτελούν και το κύριο ενδιαφέρον της (τεχνικής) καταδυτικής κοινότητας παγκόσμια, είναι εκτός πλαισίου της συζήτησης. Κακώς».
«ΧΑΡΑΤΣΙ»
*«Θα ήθελα να εκφράσω την αντίθεσή μου στο άρθρο 8 του νόμου. Θεωρώ ότι αντί να προάγεται ο καταδυτικός τουρισμός γυρνάμε σε πρακτικές απαγορεύσεων τύπου 2005 και πριν. Είναι ανήκουστο να χρειάζεται να πληρώσει «χαράτσι» ένας άνθρωπος που αγαπάει τη θάλασσα και τις καταδύσεις για να κάνει την αγαπημένη του ενασχόληση. Εξυπακούεται κατά τη γνώμη μου ότι για να λάβει χώρα τέτοιου είδους εξειδικευμένη κατάδυση, πόσο μάλλον όταν το βάθος είναι μεγάλο, είναι απαραίτητη η σχετική πιστοποίηση. Αντί λοιπόν να κάνουμε τα πράγματα πιο εύκολα και βάτα για τις καταδύσεις στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου γυρνάμε πολλά χρόνια πίσω».
* «ΟΛΙΓΟΠΩΛΙΟ»
«Ζητώ πλήρη υπαναχώρηση και διαγραφή του «αποκλειστικά και μόνο» στην Παράγραφο 1.
Από τη στιγμή που κανείς δεν έχει αναλάβει κανένα κόστος συντήρησης, δεν νοείται να έχει κέρδος με αυτήν τη μορφή. Το κέρδος μπορεί και πρέπει να είναι αποκλειστικά από την προσφορά πρόσβασης μέσω πιθανού σκάφους κλπ. Σε περίπτωση που ο ιδιώτης πιστοποιημένος δύτης μπορεί να έχει πρόσβαση μόνος του, η αποκλειστική εκμετάλλευση είναι οριακά αντισυνταγματική και αντίθετη και με νομικές διατάξεις περί ολιγοπωλίου. Ίσως πριν παρθούν αποφάσεις, η σοβαρότερη και απλούστερη λύση θα ήταν να πάρουν οι σχετικοί φορείς την απαραίτητη ενημέρωση για το πώς λειτουργούν επιτυχημένα σε διάφορες χώρες ήδη ανάλογες περιπτώσεις. Καταδύομαι από το 2000 σε όλον τον κόσμο και έχω την τύχη να είναι η Ελλάδα η πατρίδα μου και το σπίτι μου».
* «ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΒΥΘΟ;»
«Δηλαδή ούτε με τη μάσκα του δεν θα επιτρέπεται να κοιτάξει ένας λουόμενος τον βυθό! Ωραία μπράβο σε όποιον το σκέφτηκε. Δημοκρατικότατο!
Υποθέτω ότι ούτε με γυαλάκια κολύμβησης μπορώ να κοιτάξω.
Αν βουτήξω το κεφάλι μου στο νερό και ανοίξω τα μάτια μου;
Επιτρέπεται ή πρέπει να πληρώσω παρόχους καταδυτικών υπηρεσιών αναψυχής;»
* «ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ»
«Οι Πιστοποιήσεις οι οποίες έχουμε λάβει από τους αναγνωρισμένους παρόχους εκπαίδευσης και οι οποίες αναγνωρίζονται από το ελληνικό κράτος ορίζονται ως “αυτόνομος δύτης” και όχι ως “Συνοδευόμενος δύτης”.
Οι εκπαιδεύσεις αυτές και ειδικότερα όταν πρόκειται για μεγάλα βάθη πέραν των ορίων της κατάδυσης αναψυχής και πέραν των ορίων των 100 μ. μας έχουν στοιχήσει σε χρόνο και σε χρήμα πολύ μεγάλα ποσά, τα οποία έχουμε δώσει με ανιδιοτέλεια για τη μεγάλη μας αγάπη στο υγρό στοιχείο.
Με την ίδια ανιδιοτέλεια και αγάπη καταδυόμαστε σε αυτά τα μεγάλα βάθη για να φέρουμε εικόνες και ήχο στην επιφάνεια και να παρουσιάσουμε στον πολύ κόσμο τα καλά κρυμμένα μυστικά του υποθαλάσσιου πλούτου μας. Αυτές οι εικόνες είναι που πηγαίνουν στο εξωτερικό και κάνουν τον καταδυτικό τουρισμό της χώρας μας ελκυστικό προϊόν. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι δεν αντιλαμβάνομαι το πνεύμα του Νομοθέτη όταν τεκμηριωμένα και αποδεδειγμένα το σύνολο των ναυαγίων μας που αποτελούν «Μνημεία της ενάλιας πολιτιστικής κληρονομιάς μας», σύμφωνα με τον ισχύων νόμο έχουν ταυτοποιηθεί από ερασιτέχνες αυτοδύτες, οι οποίοι όχι μόνο τα ανακάλυψαν αλλά και τα παρουσίασαν στο ευρύ κοινό χωρίς κάποιο χρηματικό αντάλλαγμα. Δεν αντιλαμβάνομαι πώς το κράτος μονίμως είναι δεκτικό στο να ζητάει την αφιλοκερδή συμμετοχή των ερασιτεχνών δυτών όταν και όποτε την χρειάζεται
και από την άλλη να βάζει αναχώματα σε αυτούς και να εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα».
Οι πάροχοι τι υποχρεώσεις αναλαμβάνουν απέναντι στην Πολιτεία για την Πολιτιστική κληρονομιά την οποία τους παραχωρεί; (Συντήρηση, ανάδειξη, μέτρα ασφαλείας, νέες εξερευνητικές αποστολές χωρίς χρηματικό όφελος και με επένδυση δικών τους κεφαλαίων;)».
Της Λένας Κισσάβου
