Η αιτιολογική έκθεση για το επίμαχο άρθρο 45 είναι αποκαλυπτική, συνάμα απολαυστική: «το ισχύον σήμερα νόμιμο επιτόκιο για τα ληξιπρόθεσμα χρέη του Δημοσίου, ύψους 6% ετησίως , εκτός του γεγονότος ότι κρίνεται ιδιαίτερα υψηλό για τις σημερινές δημοσιονομικές συνθήκες, λόγω του αμετάβλητου χαρακτήρα του, δεν προσαρμόζεται στο εκάστοτε χρηματοοικονομικό περιβάλλον με αποτέλεσμα τη σοβαρή επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού λαμβανομένου υπόψη και του ρυθμού απονομής δικαιοσύνης.
Με την προτεινόμενη διάταξη, ενοποιείται η έως τώρα υφιστάμενη νομοθεσία και καθιερώνεται ενιαίος τρόπος υπολογισμού του οφειλόμενου από το Δημόσιο τόκου (νόμιμου και υπερημερίας) για τις σχετικές οφειλές αυτού, ανεξάρτητα από την αιτία τους, με αναφορά στο επιτόκιο των πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της ΕΚΤ (MRO), το οποίο ισχύει κατά την ημερομηνία άσκησης του ένδικου βοηθήματος (γένεση επιδικίας) προτεινόμενων εκατοστιαίων μονάδων ετησίως».
Τι μαθαίνουμε από τα παραπάνω; Πρώτον, ότι θεωρείται ιδιαιτέρως υψηλό το 6% που πληρώνονται σε ληξιπρόθεσμα χρέη του Δημοσίου. Δεύτερον, ότι το νέο επιτόκιο θα εναρμονιστεί με τα της ΕΚΤ -που σήμερα είναι μηδενικό- συν 3% (όπως ορίζει σχετική διάταξη), δηλαδή συνολικά 3%, δηλαδή 50% κάτω από τα σημερινά επίπεδα!
Έχει, όμως κι άλλα… ωραία το σκεπτικό όσων συνέγραψαν το εν λόγω πόνημα για κούρεμα στα ληξιπρόθεσμα χρέη του Δημοσίου, που έσπευσαν να προλάβουν τις αντιδράσεις που προκαλεί η σύγκριση με τα πανωτόκια που πληρώνει ο πολίτης, ο απλός φορολογούμενος, όταν αργεί έστω για μία ημέρα την πληρωμή των φόρων του. Το επιτόκιο υπερημερίας για τους ιδιώτες δεν είναι ούτε 3%, ούτε 6% αλλά 8,76% και η «καμπάνα» χτυπάει από την πρώτη ημέρα! Τι λένε, λοιπόν, οι εισηγητές του «κουρέματος» για το επιτόκιο του Δημοσίου, μπας και αποτρέψουν προσφυγές; Ότι η διαφοροποίηση είναι συμβατή με το Σύνταγμα- προφανώς έτσι το ερμηνεύουν- αλλά και με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.
Όπως πάντα, υπάρχει και κερασάκι στην τούρτα. Πότε αρχίζουν να «τρέχουν» οι τόκοι για τους ιδιώτες; Από την πρώτη ημέρα καθυστέρησης. Πότε αρχίζουν να «τρέχουν» οι τόκοι για τα ληξιπρόθεσμα χρέη του Δημοσίου; Από την επίδοση του δικογράφου. Στην πραγματικότητα, το Δημόσιο βάζει το χέρι στην τσέπη για να πληρώσει τόκους μόνο στις περιπτώσεις δικαστικών διενέξεων, όπως για παράδειγμα στις πρόσφατες αποφάσεις, με τις οποίες «έπεσαν» περικοπές συντάξεων και Δώρων, ενώ για τις επιστροφές φόρων ή τις καταβολές ληξιπρόθεσμων χρεών του δεν δίνει ούτε σεντ.
Υπενθυμίζεται, ότι με βάση τα τελευταία στοιχεία του ΓΛΚ, το σύνολο των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων, τα ληξιπρόθεσμα χρέη του Δημοσίου στο τέλος του Φεβρουαρίου ανήλθε σε 2,149 δις ευρώ από 2,066 δις ευρώ τον Ιανουάριο και το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρεών καταγράφεται στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (636 εκατ. ευρώ) και στα Νοσοκομεία (446 εκατ. ευρώ).
