Του Φίλιππου Ζάχαρη
Ολοένα και περιπλέκεται η κατάσταση με τον δανεισμό από τους εταίρους, καθώς ολοένα και περισσότερα σενάρια βλέπουν το φως της δημοσιότητας, λίγο πριν τις κρίσιμες συναντήσεις Τσίπρα με Μέρκελ και Πούτιν. Τα ξένα μέσα είναι σχεδόν βέβαια για την χρεωκοπία της Ελλάδας και την επιστροφή στην δραχμή. Οι ζυμώσεις προς την κατεύθυνση της εξόφλησης του χρέους και της ανάσας στα μικρομεσαία νοικοκυριά, δίνουν και παίρνουν, υπό την εποπτεία του «BrusselsGroup», ως είθισται να ονομάζονται πλέον οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Mπορεί ο Έλληνας πρωθυπουργός να αποποιείται την λέξη αποικία και ο Υπουργός Οικονομικών να ρίχνει σταδιακά τους τόνους, εντούτοις, όμως τα δημοσιεύματα εξακολουθούν να κάνουν λόγο για μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο και παράλληλα σε έναν από τους μεγαλύτερους οφειλέτες εντός της ΕΕ.
Πρόκειται ομολογουμένως για πολύ επιθετικά σχόλια και άρθρα, ειδικά στον γερμανόφωνο τύπο. Τα σχόλια αυτά πυκνώνουν μέρα με την ημέρα, το ίδιο όπως και οι αξιώσεις για εγκατάλειψη της Ελλάδας στην τύχη της. Η κατάσταση είναι τόσο ρευστή και τα σενάρια τόσα πολλά που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις επόμενες ημέρες τι θα συμβεί. Η κινδυνολογία βέβαια, δίνει και παίρνει και αυτό δεν είναι πάντα υπέρ των ελληνικών αιτημάτων που εκκρεμούν στις επικείμενες συναντήσεις κορυφής.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του πάντως στο Spiegel, o επίτροπος Μοσκοβισί ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι ενδεχόμενο Grexit θα ήταν καταστροφικό για την ελληνική οικονομία αλλά και ολόκληρη την ευρωζώνη: «Όταν μια χώρα εγκαταλείψει την ευρωζώνη, οι αγορές αναρωτιούνται ποια χώρα θα είναι η επόμενη και αυτό είναι η αρχή του τέλους». Οι δηλώσεις Μοσκοβισί, η στήριξη Γιούνκερ και Σούλτς εις ότι αφορά την παραμονή μας στο ευρώ και ο αποκλεισμός του Grexit, ακόμη και ο εξαναγκασμός της Μέρκελ να συρθεί στον διάλογο, είναι το πιο αισιόδοξο σενάριο.
Στον αντίποδα, υπάρχουν πολλά που εκτυλίσσονται σε βάρος μας, από τις δηλώσεις Nτάιζενμπλουμ, μέχρι τις γκρίνιες των κυβερνήσεων των άλλων φτωχών χωρών του ευρωπαϊκού Νότου περί επιλεκτικής τάχα μεταχείρισης της Ελλάδας. Και τα αρνητικά σενάρια δεν είναι και λίγα, όταν καθημερινά φροντίζει για αυτό ο γερμανός υπουργός Οικονομικών.
Στην σκακιέρα όμως ανήκουν όλα αυτά, στο πόκερ που παίζεται στις πλάτες των πολιτών, που από την μια μέρα στην άλλη αδυνατούν να συμβιβαστούν με τα νέα δεδομένα. Οι πολίτες απορούν πως και με ποιο τρόπο παίζεται αυτό το πόκερ, με ποιους όρους και προϋποθέσεις. Αν όλα αυτά γίνονται για να μειωθούν οι καταβολές από τις συντάξεις και τους μισθούς, έχει καλώς. Αν όμως η περιπέτεια αυτή συνδέεται μόνο με την σταθεροποίηση της παγκόσμιας αγοράς και τίποτε περισσότερο, τότε η αναμέτρηση είναι αφενός χωρίς νικητή και αφετέρου με χαμένους τους πολίτες. Εξού και η νέα τηλεφωνική παρέμβαση Ομπάμα σε Μέρκελ.
Επειδή όμως δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο και επειδή οι παράμετροι είναι πολλοί, τα σενάρια στο τέλος είναι μετρημένα αλλά με πολλές αντίστοιχα επιπτώσεις. Και μπορεί ο κάθε Ντάιζενμπλουμ να παρομοιάζει την κατάσταση στην Ελλάδα με ότι συνέβηστην Κύπρο, ωστόσο μάλλον δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα καθώς τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά. Ούτε οι Έλληνες είναι Κύπριοι, ούτε ο ρόλος της κάθε χώρας στην ευρωζώνη είναι ο ίδιος.
Οι συγκρίσεις λοιπόν είναι αρκούντως ατυχείς. Δεν είναι όμως οι πρώτες ούτε και οι τελευταίες για την Ελλάδα. Θα ακολουθήσουν και άλλες όσο πλησιάζουμε προς την οριστική συνάντηση Τσίπρα - Μέρκελ, όσο το ελληνικό δράμα θα εξακολουθεί να συζητιέται σθεναρά στις συναντήσεις κορυφής, με την επιδίωξη εξεύρεσης κοινά αποδεκτής λύσης. Και το τετράμηνο εξαντλείται – μην το ξεχνάμε – και οι τελικές αποφάσεις για την τύχη μας σύντομα θα παρθούν. Εκτός και αν την επόμενη εβδομάδα βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο. Εκτός και αν οι εταίροι αποφασίσουν να πορευτούν χωρίς εμάς. Σενάριο πάντως που δεν έχει ελπίδες ισχύος, καθώς το ντόμινο για την ευρωζώνη θα είναι προ των πυλών. Και ας κόπτονται περί του αντιθέτου. Και ας επιμένει ο Σόιμπλε πως υπάρχει πλέον επεξεργασμένο σχέδιο επιβίωσης της ζώνης του ευρώ.
