Η επιχείρηση, από τα πλέον γνωστά ονόματα της τοπικής αγοράς, από αυτές που συνθέτουν την "ραχοκοκαλιά" της οικονομίας της, που από το 1967 και για 50 σχεδόν συναπτά χρόνια, από τον ίδιο πάντα χώρο της οδού Βενιζέλου, έντυνε με φινέτσα και χάρη τις Λαρισαίες, μετρά πλέον αντίστροφα… Με την αναγγελία του "λουκέτου" στις βιτρίνες του, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος Κώστας Κασιάρης που στις 21 Μαΐου του 1967 με άλλους δύο συνεταίρους έκαναν τα πρώτα τους βήματα στο λιανεμπόριο, δηλώνει σήμερα σε δραματικούς τόνους και πικρία, πως εξωθείται στο "λουκέτο" για να ξεφύγει από τη δίνη της ύφεσης όπου στροβιλίζονταν τα τελευταία χρόνια…
ΠΑΡΑ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ
"Κλείνουμε παρά τη θέλησή μας. Η κρίση που βιώνει το εμπόριο είναι μη αναστρέψιμη, τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει" τονίζει με απογοήτευση, προσθέτοντας πως ο αγώνας επιβίωσης με την υπερφορολόγηση και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών είναι μια άνιση μάχη. Από το 2010 παλεύουμε για να αντεπεξέλθουμε των συνθηκών που δημιούργησε η οικονομική κρίση. Το βλέπετε, σε όλη την αγορά, το καταναλωτικό κοινό έχει μειωθεί, ο τζίρος έχει συρρικνωθεί και πολλές επιχειρήσεις μένουν ανοικτές με "νύχια και δόντια"… Η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά δύσκολη και βλέποντας πως δεν θα αντέξουμε άλλο αποφασίσαμε με τον γιο μου να βάλουμε ένα τέλος"...
Ένα τέλος, που μοιάζει με χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου, αφού θεωρεί πως το πολύ μέχρι το Πάσχα η "Μόδα" θα έχει περάσει στην ιστορία… Δεν ξεχνά όμως ο κ. Κώστας να ευχαριστήσει από τα βάθη της καρδιάς του, όλους εκείνους που συμπορεύτηκαν μαζί τους σε αυτό το απίθανο ταξίδι των 50 ετών, τους ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί τους, τους χιλιάδες πελάτες που τους τίμησαν, τους προμηθευτές που τους στήριξαν στα ωραία και στα δύσκολα"...
Αναμφίβολα η "Μόδα" δεν είναι η πρώτη, ούτε θα είναι και η τελευταία επιχείρηση που δεν θα αντέξει την αφόρητη πίεση της κρίσης. Αύριο θα είναι κάποια άλλη. Ο επιχειρηματικός κόσμος της Λάρισας συνεχίζει δυστυχώς να αιμορραγεί και να μετρά τις πληγές του. Πρόκειται όμως για ένα.. "τέλος" και είναι λογικό να αισθάνεται κανείς δυσθυμία, μελαγχολία, όχι μόνον διότι κάποιοι άνθρωποι θα χάσουν τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό, κάποιοι άλλοι θα μείνουν χωρίς δουλειά αλλά και γιατί η συνοχή της τοπικής επιχειρηματικότητας, της παλιάς φουρνιάς της, θα διαρραγεί. Γιατί όσο και αν έχει δαιμονοποιηθεί η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας, υπάρχουν ακόμη καταστήματα που είναι συνδεδεμένα με την καθημερινότητα πολλών, τις αναμνήσεις τους, τις συνήθειες και τα γούστα τους. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόκειται για ιστορικές επιχειρήσεις, με 10ετίες στις πλάτες τους, σταθερά σημεία αναφοράς της πόλης, που περνούν από γενιά σε γενιά. Καταστήματα με οικογενειακή παράδοση όπου η προσωπική σχέση ανάμεσα στον επιχειρηματία και στον καταναλωτή ήταν το πρώτιστο μέλημα και το αίσθημα ευθύνης περίσσευε… Ένα τέτοιο κατάστημα είναι η "Μόδα" και η απουσία της θα γίνει με τον καιρό αισθητή…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΟΥΛΗΣ
