Στο εβδομαδιαίο δελτίου του ο ΣΕΒ αναφέρει ότι η μείωση της ανεργίας αποτυπώνει την επίδραση της αύξησης του τουρισμού κυρίως λόγω γεωπολιτικών εξελίξεων με δεδομένη τη βελτίωση του ανταγωνισμού, της δημιουργίας ευκαιριακών και χωρίς προοπτική θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα, και τέλος της μείωσης του εργατικού δυναμικού λόγω μετανάστευσης και χρόνιας αποθάρρυνσης των ατόμων που ψάχνουν για δουλειά.
Συνεπώς, η εξέλιξη αυτή δεν αρκεί για να ταυτοποιήσει την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο ενός προτύπου ανταγωνιστικής ανάπτυξης και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να υπερεκτιμάται. Πόσω δε μάλλον όταν η έξοδος από την ενεργό υπηρεσία οδηγεί σε ένα συνταξιοδοτικό καθεστώς χαμηλών αποδοχών.
Οι αφίξεις τουριστών, πάντως, δεν μπορούν ενδεχομένως να συνεχίσουν να αυξάνουν με τον ίδιο ρυθμό όπως τα τελευταία χρόνια και οι επισκέπτες να τυγχάνουν ικανοποιητικής εξυπηρέτησης χωρίς επέκταση της προσφοράς υποδομών. Επίσης, το Δημόσιο δεν μπορεί να αυξάνει την απασχόληση κατά το δοκούν λόγω περιοριστικών δημοσιονομικών στόχων.
Τέλος, το εργατικό δυναμικό δεν νοείται να συνεχίσει να συρρικνώνεται μέσω της μετανάστευσης στο εξωτερικό και της εξόδου από την αγορά εργασίας χωρίς μόνιμη βλάβη στις μακροπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης.
Ως εκ τούτου, υπογραμμίζει ο ΣΕΒ, η διατηρήσιμη αύξηση της σταθερής απασχόλησης παραμένει ζητούμενο υψίστης προτεραιότητας. Όσοι πιστεύουν ότι η ανεργία θα συνεχίσει να μειώνεται από μόνη της, και σε αναντιστοιχία με την υφεσιακή πορεία μιας υπερφορολογούμενης ιδιωτικής οικονομίας, θα εκπλαγούν δυσάρεστα.
Επείγει ο τερματισμός της ασκούμενης αδιέξοδης και ατελέσφορης οικονομικής πολιτικής, που αποθαρρύνει την δημιουργία μόνιμων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Χωρίς πραγματική αύξηση της απασχόλησης μέσω ιδιωτικών επενδύσεων, και χωρίς μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας των επιχειρήσεων, τα προβλήματα ανεργίας θα ενταθούν, με τους νέους να μην μπορούν να αξιοποιήσουν τα προσόντα τους και να δημιουργήσουν οικογένειες στον τόπο τους, με την ζημιά για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας να είναι ανυπολόγιστη.
Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
Μια άλλη παράμετρος που αξίζει να επισημανθεί είναι η επίδραση της μεταβολής της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα στη μείωση της ανεργίας. Χρησιμοποιώντας τριμηνιαία στοιχεία απασχόλησης ανά κλάδο της ελληνικής οικονομίας, προκύπτει ότι από το τελευταίο τρίμηνο του 2013 μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2016, η απασχόληση στο στενό δημόσιο τομέα (Δημόσια Διοίκηση, Άμυνα, Κοινωνική Ασφάλιση– χωρίς Υγεία, Εκπαίδευση), αφού μειώθηκε κατά 31,4 χιλ. μεταξύ δ’ τριμήνου 2013 και 2014, μετά αυξήθηκε κατά 28,8 χιλ. μεταξύ δ’ τριμήνου 2014 και α’ τριμήνου 2015.
Θεωρώντας ότι η μεταβολή της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα αυξομειώνει τον αριθμό των ανέργων με το εργατικό δυναμικό να παραμένει αμετάβλητο, από τις 2,9 π.μ. μείωσης του ποσοστού ανεργίας στην περίοδο, οι 0,9 π.μ. , ή το 31%, οφείλονται στην εξέλιξη της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα με την ανεργία χωρίς το δημόσιο τομέα να διαμορφώνεται στο 25.5%στο α’ τρίμηνο του 2016 έναντι του καταγεγραμμένου ποσοστού 24.9%.
