Την ίδια ώρα ωστόσο ένα ασυνήθιστα -σε σχέση με άλλες χώρες- μεγάλο μέρος του ενήλικου πληθυσμού στην Ελλάδα φαίνεται να στερείται σημαντικών δεξιοτήτων κατανόησης κειμένων (26,5%), μαθηματικών εννοιών, (28,5%) και πληροφορικής (47,9%). «Προβάλλει, συνεπώς, από αρκετές πλευρές η εικόνα μιας οικονομίας που δεν εκπαιδεύει τους εργαζόμενους στις δεξιότητες που απαιτεί η αγορά εργασίας: παρόλο που επενδύεται χρήμα και χρόνος, η εκπαίδευση αυτή δεν οδηγεί σε ιδιαίτερα αυξημένες δεξιότητες. Μια τέτοια αγορά εργασίας που αξιολογεί τυπικά προσόντα και όχι τις πραγματικές ικανότητες, είναι συμβατή με μια οικονομία που φαίνεται να αδυνατεί να μεταφράσει την εκπαίδευση σε αυξημένη παραγωγικότητα, ατομικά και συλλογικά», αναφέρει ο ΣΕΒ. «Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα εξακολουθεί να προσφέρει, και η αγορά εργασίας να ανταμείβει, τυπικά, και όχι ουσιαστικά, προσόντα», προσθέτει, συνδέοντας το θέμα με το τρίτο κύμα μετανάστευσης από την Ελλάδα, εργαζομένων συνήθως υψηλής εξειδίκευσης και αυξημένων δεξιοτήτων. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο Σύνδεσμος, η αποχώρηση 200.000 μεταναστών από την εγχώρια αγορά εργασίας έχει οδηγήσει σε ετήσια απώλεια φόρων και εισφορών 2 δισ. ευρώ/έτος για το ελληνικό κράτος, ποσό που αντιστοιχεί στα 2/3 περίπου του ΕΝΦΙΑ που βεβαιώνεται ή 20% των εισφορών που εισπράττει το ΙΚΑ. Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατη μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος καταγράφει ότι λόγω της κρίσης έχουν μεταναστεύσει 427.000 Έλληνες.
«Σε ένα τέτοιο περιβάλλον η φορολογητέα ύλη θα αποψιλώνεται και το πολιτικό σύστημα θα αυξάνει υπέρμετρα τους φόρους σε όσους μένουν πίσω, ενισχύοντας και άλλο τα κίνητρα μετανάστευσης», αναφέρει ο ΣΕΒ.
Ο Σύνδεσμος σχολιάζει τέλος και τις πολιτικές εξελίξεις, κάνοντας λόγο για «έλλειμμα διακυβέρνησης της χώρας (πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις σε διάστημα λίγων ετών), που οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη πολιτική αστάθεια με την ψήφιση του νομοσχεδίου υπό συζήτηση στη Βουλή για την αποδυνάμωση του ισχύοντος εκλογικού συστήματος υπέρ ενός κατά το δοκούν συστήματος απλής αναλογικής, που ο Karl Popper αποκαλεί «αποσύνθεση της υπευθυνότητας», όπως επισημαίνεται.
