Τα στοιχεία αυτά δείχνουν πως οι επιβαρύνσεις για μια μέση οικογένεια ενός μισθωτού με δύο παιδιά στην Ελλάδα ήταν το 2015 κατά 45,5% μεγαλύτερες των επιβαρύνσεων ενός ζευγαριού χωρίς παιδιά. Ακολουθούν, η Ιρλανδία όπως οι επιβαρύνσεις για μια οικογένεια με δύο παιδιά ήταν το 2015 αυξημένες κατά 41,3% σε σχέση με ένα ζευγάρι χωρίς παιδιά, η Σουηδία (38,6%), η Βρετανία (33,1%), η Ολλανδία (28,9%), η Φινλανδία (26,5%), η Ιταλία (24,8%), η Νορβηγία (21%), η Ισπανία (18,8%), η Δανία (14,2%), η Ισλανδία (13,1%), η Πορτογαλία (12,8%), η Αυστρία (11,7%), το Βέλγιο (9,1%)και η Σλοβενία (8,1%).
Αντιθέτως στη Γερμανία οι επιβαρύνσεις για μια μέση οικογένεια ενός μισθωτού με δύο παιδιά ήταν το 2015 κατά 15,7% μικρότερες σε σχέση με τις επιβαρύνσεις ενός ζευγαριού χωρίς παιδιά. Το στοιχείο αυτό δείχνει πως η φορολογική πολιτική για την οικογένεια στην Ελλάδα δεν επιδιώκει τη δικαιότερη κατανομή του φορολογικού βάρους με βάση το εισόδημα και τη σύνθεση της οικογένειας. Αν συνέβαινε αυτό, τότε για το πιο αντιπροσωπευτικό νοικοκυριό, δηλαδή εκείνο του ζευγαριού με δύο παιδιά, θα έπρεπε να δίνονταν απαλλαγές και εκπτώσεις με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην έχει το νοικοκυριό αυτό μεγαλύτερη επιβάρυνση συγκριτικά με άλλα νοικοκυριά, χωρίς παιδιά.