Εκδήλωση με θέμα «Μικρασιάτες πρόσφυγες σε Ελλάδα και Κύπρο» συνδιοργανώνουν ο Σύλλογος Κυπρίων και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών Νομού Λάρισας την Πέμπτη 28 Μάιου 2015 και ώρα 8.00 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα.Ομιλήτρια θα είναι η πρόεδρος των Μικρασιατών Κύπρου, φιλόλογος και διακεκριμένη λογοτέχνης και ποιήτρια κυρία Μόνα Σαββίδου- Θεοδούλου. Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί με πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, με χορούς και τραγούδια από την Μ. Ασία και την Κύπρο.
Σε δελτίο τύπου αναφέρεται επίσης ότι: «Οι Σύλλογοι Κυπρίων και Μικρασιατών της πόλης μας συνεργάζονται για να παρουσιάσουν σε κοινή εκδήλωση το δράμα του ξεριζωμού από τις πατρογονικές τους εστίες και την προσφυγιά. Χιλιάδες Έλληνες της Μ. Ασίας κατέφθασαν κατατρεγμένοι μετά την καταστροφή του 1922 και στην Κύπρο όπου οι Έλληνες αδελφοί τους, τους υποδέχθηκαν και τους συμπαραστάθηκαν με κάθε τρόπο, παρά το γεγονός ότι οι Άγγλοι αποικιοκράτες τους απέτρεπαν και ουσιαστικά απαγόρευαν την είσοδο τους στην Κύπρο!
Πολλοί Κύπριοι ζούσαν στη Μικρά Ασία και δούλευαν εκεί πριν την καταστροφή, όπως και πολλοί Μικρασιάκες κατοικούσαν στο νησί. Σε όλους τους τομείς βρίσκουμε κοινά στοιχεία, όπως στη μουσική, στη λαϊκή ευσέβεια, στις παραδόσεις, στα φαγητά, στην τέχνη, στο εμπόριο, στην ορθόδοξη πίστη, στην τιμή των Αγίων, αυτή η σχέση λειτουργούσε σε μεγάλο βαθμό. Ακόμα και όταν οι ιστορικές και πολιτικές συνθήκες ανάγκασαν αυτό τον υπέροχο λαό να προσφυγοποιηθεί και να ξεριζωθεί από τις πατρίδες του, αυτό το ήθος της πίστης και της ελπίδας έσμιξε και μπόλιασε ακόμη περισσότερο αυτή την αμφίδρομη διαιώνια σχέση Κύπρου και Μικράς Ασίας. Γενεές παιδιών μεγάλωσαν και μεγαλώνουν χωρίς καν να γνωρίζουν ότι η Μικρά Ασία πριν την καταστροφή ήταν το Λίκνο του Πολιτισμού που εξέπεμπε την ακτινοβολία του παντού. Κάτι αντίστοιχο έμελε να ζήσουμε και στην Κύπρο το 1974, όταν και πάλιν το Έθνος βίωσε άλλη μια καταστροφή, που υπό τας περιστάσεις μπορεί ακόμα να συγκριθεί και με την Μικρασιατική καταστροφή. Τις μνήμες αυτές θέλουμε να ανασύρουμε από την λήθη της Ιστορικής μνήμης σε μια προσπάθεια γα μετατρέψουμε το «Δεν ξεχνώ» σε κανόνα και προτεραιότητα της ζωής μας. Η αρχή θα γίνει από την πρώτη κοινή μας εκδήλωση.»
