Τη διάλυση της Ειδικής Αγωγής καταγγέλλει η Ομοσπονδία των καθηγητών (ΟΛΜΕ) κηρύσσοντας τον ερχόμενο Απρίλιο ως «μήνα Ειδικής Αγωγής» καλώντας την εκπαιδευτική κοινότητα, γονείς και φορείς ειδικής αγωγής σε πανελλαδικό συλλαλητήριο, στις 19 Απριλίου στο υπουργείο Παιδείας. Ζητώντας επίσης από τη Διεύθυνση Ειδικής Αγωγής του υπουργείου Παιδείας να «θωρακίσει» (με Προεδρικό Διάταγμα) το σημερινό «ελαστικότατο θεσμικό πλαίσιο που ενισχύει την άνθηση μιας «βιομηχανίας» μεταπτυχιακών (Ελλάδα, Βουλγαρία, Ιταλία, κ.α) χωρίς πολλές φορές, να μην παρακολουθούν ούτε μια ώρα μαθημάτων ή να μην κάνουν μια ώρα πρακτική άσκηση».
Η ΟΛΜΕ μπορεί να καταγγέλλει το γεγονός υπό το πρίσμα των προσλήψεων, εκτιμώντας πως «αν δεν αλλάξει αυτή η διάταξη φέτος, υπάρχει ο κίνδυνος να κατακλυστεί του χρόνου η Ειδική Αγωγή από εκατοντάδες ανθρώπους που ποτέ δεν μπήκαν σε Ειδικό Σχολείο, Τμήμα Ένταξης, κτλ. και να μείνουν άνεργοι οι εκπαιδευτικοί που εδώ και πολλά χρόνια εργάζονται στην Ειδική Αγωγή» αλλά το παράδοξο είναι πως ενώ, συνδικαλιστικός φορέας εκπαιδευτικών καταγγέλλει δημοσίως βιομηχανία μεταπτυχιακών, το υπουργείο Παιδείας κωφεύει.
Στη δημόσια εκπαίδευση είναι παγκοίνως γνωστό ότι η Ειδική Αγωγή – παρά το ευαίσθητο του θέματος - έχει επισήμως αφεθεί στην τύχη της εδώ και χρόνια από την ίδια την Πολιτεία, με χιλιάδες γονείς και κυρίως παιδιά να βιώνουν τον δικό τους, αληθινό «Γολγοθά» με τις εκκλήσεις των υπηρετούντων εκπαιδευτικών στην Ειδική Αγωγή να πέφτουν στο κενό.
Πρόσφατο παράδειγμα, αποτέλεσε η κραυγή αγωνίας γονέων της Λάρισας που, μέσω επιστολή τους που δημοσιεύθηκε προχθές στην «Ε», αναρωτιούνται δημοσίως για την «τύχη» των μαθητών - παιδιών τους καθώς για 10 ημέρες θα μείνουν χωρίς δάσκαλο παράλληλη στήριξης επειδή τα επιμορφωτικά σεμινάρια των εκπαιδευτικών θα γίνουν υποχρεωτικά απόγευμα, θα αποδεσμευθούν δηλαδή από το πρωινό ωράριο. Τους υποχρεώνουν δηλαδή να αφήνουν τη σχολική αίθουσα για να τους επιμορφώσουν απόγευμα, αφήνοντας στην πραγματικότητα αβοήθητα αυτά τα παιδιά, δυο εβδομάδες που θα διαρκέσει η επιμόρφωση, εκπαιδευτικών που προσελήφθησαν μέσω ΕΣΠΑ (!) τον περασμένο Φεβρουάριο. Γονείς που πολλές φορές, με ευθύνη κυρίως διευθυντών σχολείων, άγονται και φέρονται μέχρι να βρούνε σχολείο να «φιλοξενήσει» το παιδί τους…
Υπάρχουν και παλαιότερα παραδείγματα εγκατάλειψης της Ειδικής Αγωγής. Παρά τη δέσμευση υπουργών Παιδείας του παρελθόντος, ξεχάσθηκε για παράδειγμα, το θέμα της ανέγερσης σχολικού συγκροτήματος Ειδικής Αγωγής στη συνοικία της Νεάπολης σε οικόπεδο μάλιστα που παραχωρούσε ο Δήμος Λαρισαίων. Μαθητές Τμημάτων ΔΑΔ «προσωρινά» στεγάζονται σε σχολεία αριστερά και δεξιά, περιμένοντας να «κλείσει» ο Αριστέας της Γιάννουλης, εγκαταστάσεις στις οποίες «προσωρινά» στεγάσθηκε το ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής. Το ΕΕΕΕΚ για λόγους εξοικονόμησης πόρων «απομονώθηκε» σε σχολείο των Αγ. Αναργύρων ενώ νωπή είναι η αντιπαράθεση για τη μεταφορά του ΚΕΔΔΥ στο Κουλούρι, που μεταξύ άλλων δεν διαθέτει αστική συγκοινωνία.
Οι προτάσεις για την επίλυση του στεγαστικού, χρόνια τώρα, διατυπώνονται με απίστευτη προχειρότητα επιβεβαιώνοντας, μεταξύ άλλων, την έλλειψη σεβασμού στους μαθητές και στις οικογένειές τους και προπαντός, παραβλέποντας την υποχρέωση της Πολιτείας για δημιουργία ίσων ευκαιριών και συνθηκών ένταξης.
Εξίσου κραυγαλέο είναι το παράδειγμα των προσλήψεων εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής οι οποίες γίνονται συνήθως Οκτώβριο ή Νοέμβριο όταν στα άλλα σχολεία τα μαθήματα ξεκινάνε στις 11 Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για εκατοντάδες μαθητές που φοιτούν σε σχολεία Ειδικής Αγωγής του νομού. Μόνο την περασμένη σχολική χρονιά, το ΚΕΔΔΥ Λάρισας διέγνωσε 430 νέα περιστατικά (από μαθησιακές δυσκολίες έως αναπηρίες) ενώ την τρέχουσα σχολική χρονιά (μέχρι και τον περασμένο Δεκέμβριο) διαγνώσθηκαν άλλα 320 νέα περιστατικά, εξέλιξη που πιθανώς να επιβεβαιώσει την εκτίμηση ότι φέτος ο αριθμός των νέων περιστατικών αναμένεται διπλάσιος από πέρυσι.
ΨΗΦΙΣΜΑ
Η ΟΛΜΕ ζητά να καταργηθεί ο ν. 4115/13 του υπ. Παιδείας σημειώνοντας μεταξύ άλλων, με προχθεσινό ψήφισμά της, ότι «το άρθρο 39 του νόμου προβλέπει τη μετατροπή των Ειδικών Σχολείων σε Κέντρα Υποστήριξης, τα οποία θα εξυπηρετούν μια ενότητα σχολικών μονάδων, όλων των βαθμίδων, η οποία θα ονομάζεται Σχολικό Δίκτυο Εκπαίδευσης και Υποστήριξης και θα δημιουργείται με απόφαση του περιφερειακού διευθυντή.
Επιπλέον, προβλέπει σε κάθε σχολείο γενικής παιδείας τη δημιουργία μιας Διαγνωστικής Επιτροπής Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης και Υποστήριξης, η οποία θα είναι υπεύθυνη για την αξιολόγηση και την υποστήριξη των μαθητών του σχολείου».
Για τις προθέσεις του υπουργείου, η ΟΛΜΕ παραθέτει σχετικό απόσπασμα στο οποίο σημειώνεται ότι «σήμερα ωστόσο, η Ειδική Αγωγή διεθνώς δεν ορίζεται πλέον ως ένα διαφοροποιημένο σχολείο και συνεπώς διαφοροποιημένο πρόγραμμα σπουδών, αλλά σαν επιπρόσθετες ειδικές υπηρεσίες, τόσο παιδαγωγικές, όσο και σχολικές ψυχολογικές υπηρεσίες υποστήριξης του κοινού συμβατικού σχολείου για συμπερίληψη όλων των μαθητών και υπηρεσίες αντιμετώπισης των εμποδίων εκπαίδευσης και υποστήριξης των μαθητών αυτών, αλλά και των οικογενειών τους».
«Οι θεσμοί, προσθέτει η ΟΛΜΕ, που προβλέπονταν από προηγούμενους νόμους, όπως η αξιολόγηση μέσω των ΚΕΔΔΥ, η παράλληλη στήριξη, τα τμήματα ένταξης, η διδασκαλία κατ’ οίκον, η μεταφορά των μαθητών, η επαγγελματική κατάρτιση και η παροχή ειδικών θεραπειών στα πλαίσια του σχολείου, έχουν συρρικνωθεί τρομακτικά λόγω των περικοπών σε προσλήψεις και χρηματοδότηση. Τα ειδικά σχολεία και τα ΚΕΔΔΥ λειτουργούν σχεδόν αποκλειστικά με αναπληρωτές. Η παράλληλη στήριξη διεκπεραιώνεται μέσω ΕΣΠΑ με προγράμματα τα οποία μπορούν να ανακληθούν οποιαδήποτε στιγμή.
Με άλλα λόγια, το υπουργείο, χωρίς να εξασφαλίζει στοιχειωδώς τη λειτουργία των σχολικών μονάδων που υπάρχουν ήδη, διαλύει ολοκληρωτικά τους θεσμούς της ειδικής εκπαίδευσης και εισηγείται τη λειτουργία ενός δήθεν καινούριου ενταξιακού «Σχολείου για όλους», το οποίο για να λειτουργήσει χρειάζεται χρηματοδότηση, προσωπικό και προσλήψεις πολλαπλάσιες των σημερινών.
Η Ελλάδα έχει υπογράψει την Ευρωπαϊκή συμφωνία «Σχολείο για όλους», για την ενταξιακή εκπαίδευση, από το 1996 στη Σαλαμάνκα. Υπήρχε ο χρόνος και υπήρχαν και τα χρήματα για να εφαρμοσθεί, υπήρξε ακόμη και η προσπάθεια να δημιουργηθεί νομικό πλαίσιο με τον Ν. 2817/2000. Δεκατρία χρόνια μετά, η ένταξη δεν ολοκληρώθηκε ποτέ στο ελληνικό σχολείο. Είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να εφαρμοσθεί στο ζοφερό μέλλον, την ώρα που προαναγγέλλονται απολύσεις εκπαιδευτικών, ενώ σε όλα τα σχολεία της χώρας εξακολουθούν να υπάρχουν κενά, μαθήματα που δεν γίνονται και ειδικότητες που δεν λειτουργούν, και ακόμη, ελλείψεις σε μελάνι, χαρτί και αίθουσες!
Η διεθνής εμπειρία διδάσκει ότι σε χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν αντίστοιχα μοντέλα ένταξης, τον πρώτο καιρό επικράτησε χάος στα σχολεία και στη συνέχεια ήρθε ως «σωτήρας», να δώσει τη λύση ο ιδιωτικός τομέας, με την ίδρυση ιδιωτικών σχολείων και ιδρυμάτων, με πανάκριβα δίδακτρα, για όσους βέβαια μπορούσαν να πληρώσουν. Οι υπόλοιποι στον «Καιάδα» καταλήγει η ΟΛΜΕ.
Ζητώντας, όπως αναφέρεται στο διεκδικητικό πλαίσιο «να εξασφαλιστεί η λειτουργία, η οικονομική στήριξη και η στελέχωση όλων των σχολείων και μονάδων ειδικής αγωγής που υπάρχουν ήδη. Να καθιερωθεί η Ειδική Εκπαίδευση ως υποχρεωτική και αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν από την ηλικία των 3 χρόνων. Να παρέχονται δωρεάν από το δημόσιο η διάγνωση, η αξιολόγηση και όλες οι ειδικές θεραπείες που χρειάζονται οι μαθητές, ώστε να μην επιβαρύνονται οι οικογένειές τους ούτε ένα ευρώ. Να στελεχωθούν τα Τμήματα Ένταξης και να διευρυνθεί η λειτουργία τους στα σχολεία γενικής εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων. Να ιδρυθούν ΣΜΕΑΕ σε όλες τις περιοχές της χώρας –όχι μόνο στις πρωτεύουσες των περιφερειακών ενοτήτων» και τέλος, να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι της ειδικής αγωγής, όλων των ειδικοτήτων και να γίνουν όλοι οι αναγκαίοι διορισμοί ώστε να στελεχωθεί η ειδική εκπαίδευση με μόνιμους εργαζόμενους.
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ
Να σημειωθεί τέλος ότι το θέμα των προσλήψεων εκπαιδευτικού προσωπικού έχουν καταγγείλει και στο παρελθόν απόφοιτοι πανεπιστημιακών τμημάτων Ειδικής Αγωγής οι οποίοι διαπίστωσαν πως έμειναν εκτός δημοσίων σχολείων από συναδέλφους τους που είχαν παρακολουθήσει... σεμινάρια. Το θέμα των προσλήψεων εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής παραμένει ανοικτό ενώ αυτή τη φορά η ΟΛΜΕ καταγγέλλει δημοσίως την «βιομηχανία» μεταπτυχιακών που, μεταξύ άλλων χωρών, «ανθεί» σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Ιταλία με κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων «πολλές φορές να μην παρακολουθούν ούτε μια ώρα μαθημάτων ή να μην κάνουν μια ώρα πρακτική άσκηση».
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
