Του Δημήτρη Βάλλα
Όλα τα ονόματα είναι... θηλυκά και από Αγίες για καλή τύχη και προστασία του πληρώματος: Santa Maria, Santa Eluria, Santa Doris, Santa Carolina, όσο για τον ...ναυπηγό, αυτός είναι ένας Λαρισαίος που μετέτρεψε το σπίτι του σε ένα ατελείωτο λιμάνι έτοιμος μόνιμα με τα πανιά φουσκωμένα και τα ξάρτια έτοιμα για το μεγάλο ταξίδι στις άγνωστες θάλασσες!
Ο Φίλιππος Φιλίππου, για δύο χρόνια τώρα χειμώνα-καλοκαίρι εξαφανιζόταν από το σπίτι του στη Λάρισα για να επισκεφτεί τα παράλια του νομού.
Εκεί άρχιζαν οι ατέλειωτες βόλτες στην παραλία, δίπλα στην άμμο και στις πέτρες που σκάει το κύμα και η θάλασσα ξεβγάζει κάθε είδους αντικείμενα από τα σωθικά της.
Ο Φίλιππος με υπομονή γέμιζε ένα καλάθι από μικρά ξυλαράκια που είχε λειάνει η αλμύρα και πάνω τους είχαν τα χαρακτηριστικά εκείνα σημάδια που μόνο η θάλασσα ξέρει να δίνει.
Έπειτα επιστροφή στο σπίτι, όπου ένα ναυπηγείο , λες και βγαλμένο από την εποχή του Χριστόφορου Κολόμβου, ξεκινούσε να δουλεύει με υπομονή και για ατέλειωτες ώρες νύχτα και ημέρα...
ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΑΛΕΡΕΣ
«Όλα ξεκίνησαν, θα αρχίσει να μας διηγείται ο Φίλιππος, περίπου δύο χρόνια πριν, όταν σε μια βόλτα στην παραλία βρήκα ένα κομμάτι από ξύλο που το σχήμα του έμοιαζε με καράβι.
Το φαντάστηκα λοιπόν με πανιά, σχοινιά και κατάρτια!
Όμως δεν εύρισκα πάντα τέτοια ξύλα και άρχιζα να μαζεύω μικρά και διαφόρων μεγεθών. Τα ξυλαράκια αυτά όπως ήταν άρχισα να τα κολλάω μεταξύ τους και χρειάζονταν ατέλειωτες ώρες εργασίας, μετά τη...συγκομιδή.
Μαζί ενώθηκαν ξύλα, πανιά, κλωστές, και αυτές ήταν οι πρώτες ύλες που έφεραν τελικά ένα υπέροχο οπτικό αποτέλεσμα.
Η μόνη άλλη παρέμβαση στα ξυλάκια είναι το πέρασμά τους με ναυτικό βερνίκι καταστρώματος που σκοτώνει παράσιτα και μικρόβια και δίνει αντοχή στην κατασκευή.
Τα πανιά είναι μόνιμα φουσκωμένα για να δίνεται η αίσθηση της κίνησης , ότι δηλαδή τα τρικάταρτα, οι σκούνες και οι γαλέρες ταξιδεύουν επιχειρώντας ίσως να φθάσουν εκεί που δεν μπόρεσα να φθάσω εγώ.
... Βέβαια εκτός από την έμπνευση χρειάζεται και η ιστορία.
Άλλα πλοία μοιάζουν με γαλέρες, άλλα με αρχαίες τριήρεις, αλλα με πλοιάρια των Βίκινγκ.
Όπως σε όλα τα ...ναυπηγεία, έτσι και στο δικό μου –όπως λες- τα ατυχήματα είναι συχνά:
Είναι κάτι ώρες που είσαι κουρασμένος, πας να φτιάξεις ένα πράγμα και έπειτα χαλάς άλλα δέκα».
Με κόκκινες σημαίες, κόκκινες άγκυρες και τα πανιά να σηκώνονται, σε λίγο καιρό σκούνες, γαλέρες και τρικάταρτα θα σαλπάρουν όχι βέβαια για πολύ μακριά, μέχρι το μπαρ «Bello» στην οδό Φιλελλήνων όπου θα παρουσιαστούν σε μία έκθεση που θα διαρκέσει από 21 έως 28 Δεκεμβρίου.
«Όχι, εκθέτουμε δεν πουλάμε... Τα καράβια μου τα θέλω για ταξίδια ακόμα, άμα τα ...παροπλίσω βλέπουμε…».
