Του Δημήτρη Βάλλα
Στο είδος της κρίνεται μοναδική και η επιβεβαίωση δεν άργησε να έλθει όταν πριν λίγο καιρό στο Βερολίνο πέτυχε σε διεθνή διαγωνισμό μία μεγάλη διάκριση, κερδίζοντας το δεύτερο βραβείο έπειτα από σκληρό ανταγωνισμό.
Πρόκειται για τη Λαρισαία Μίκα Παυλάκη που φορώντας τις φανταχτερές στολές της αναβιώνει έναν μοναδικό –πανάρχαιο χορό που πολλές φορές στις ημέρες μας τείνει ακόμα και να παρεξηγηθεί...
Πρόκειται για τον χορό Οριεντάλ ή Belly Dance που η ιστορία του ξεκινά χιλιάδες χρόνια πριν από την Αίγυπτο όπου σε τοιχογραφίες που χρονολογούνται από το 5000 π.Χ απεικονίζονται χορεύτριες να τον χορεύουν!
Πολλοί θεωρούν ότι σχετιζόταν με κάποια θρησκευτική τελετή και κάποιοι άλλοι ότι χρησιμοποιούνταν σαν μέθοδος για τη μείωση των πόνων της γέννας.
Εντυπωσίασε λοιπόν στη Γερμανία η Μίκα Παυλάκη όταν σε solo στον ετήσιο διαγωνισμό Oriental Dance στο Βερολίνο πέτυχε μεγάλη διεθνή διάκριση.
Η Μίκα, ήταν πολύ διστακτική στο να την πείσουμε για μια συνέντευξη, φοβούμενη προφανώς μην... παρεξηγηθεί από πολλούς που δεν γνωρίζουν και χρειάστηκε ακόμα να μπει και... «μέσον» από κοινούς φίλους για να το πετύχουμε...
«ΑΛΛΟ ΤΟ ΜΠΑΡ ΚΙ ΑΛΛΟ Ο ΧΟΡΟΣ»
«Ξεκίνησα, θα μας πει από το 2008, όταν μία φίλη μου που ακολουθούσε μαθήματα ερασιτεχνικού Oriental, με κάλεσε να την παρακολουθήσω σε μία εμφάνιση.
Το είδα το ... ζήτημα πιο θερμά και αποφάσισα να αρχίσω να προπονούμαι στο χορό γιατί τον αντιμετώπισα σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο δηλαδή σαν κάθοδο και συμμετοχή σε διαγωνισμούς είτε σαν solo, είτε ομαδικά.
Εκεί, να ξέρεις ότι απαιτείται σκληρή δουλειά, γιατί υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός. Ήθελα να διαχωρίσω το επίπεδό μου από τις χορεύτριες των μπαρ που απλά θέλουν να δείξουν μόνο το... βρακί τους και όχι την τέχνη του χορού.
Άρχισα λοιπόν να παρακολουθώ σεμινάρια στην Ελλάδα πάντα με μεγάλους δασκάλους από το εξωτερικό, όπως τη Ράκια Χασάν από την Αίγυπτο, τη Ρωσίδα Άννα Μπορίσοβα, τη Ρέιτσελ Μπράις, τη Σαμάνθα Εμμάνουελ κ.ά.
Έπειτα άρχισαν οι προτάσεις για συμμετοχές σε μεγάλα φεστιβάλ στην Ελλάδα, συμμετείχα και στη Λάρισα με χορό το καλοκαίρι του 2012 στη συναυλία του Κότσιρα.
Το 2013 άρχισαν τα πρώτα βήματα στο εξωτερικό με εμφανίσεις σε Αγγλία, Ελβετία και Γερμανία. Στο Βερολίνο ήρθε και το βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό στην κατηγορία solo. Πρόκειται για δύσκολο χορό που απαιτεί πολλά μαθήματα και συστηματική προπόνηση με ειδικές ασκήσεις γυμναστικής και ευλυγισίας για τη βελτίωση της στάσης του σώματος.
Ο χορός τελικά, χωρίς να το περιμένω άλλαξε τη ζωή μου και υπάρχουν πολλές προτάσεις από το εξωτερικό για συμμετοχή σε διεθνείς εκδηλώσεις, ενώ θα μετάσχω και στο φεστιβάλ Ανατολικής Κουλτούρας και Τέχνης που πραγματοποιείται υπό τη αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης στο θέατρο Άνετον...».
Με τη Μίκα τελικά να έχει επιτευχτεί μια αμοιβαία συμπάθεια και εκτίμηση ας περάσουμε και λίγο στην ιστορία για κάτι παραπάνω: «Η ιστορία του Οριεντάλ χάνεται στα βάθη των αιώνων. Είναι ο αρχαιότερος χορός για τη θηλυκή υπόσταση και τη γυναικεία ιδιοσυγκρασία. Από αρχαία κείμενα και ευρήματα από έγκυρους αρχαιολόγους και ιστορικούς όπως ο William Lawller προέρχεται από την Ελλάδα και τις τελετουργίες γονιμότητας προς τιμήν των Θεών όπως η Αφροδίτη, η Δήμητρα, η Αρτεμις κ.α. Ήταν εξάσκηση ευγονίας και θηλυκότητας που έκαναν μεταξύ τους και μόνο γυναίκες τις βραδιές της πανσέληνου τελετουργικά. Οι ρίζες του αγγίζουν ακόμα και τους Διονυσιακούς χορούς οι οποίοι λάμβαναν χώρα κατά τη διάρκεια των βακχικών εορτών. Σε αυτούς τους χορούς κατατάσσεται ο διθύραμβος και άλλοι. Στα πρώτα χρόνια οι γυναίκες εκτός του ότι χτυπούσαν ρυθμικά τα πόδια και τα χέρια τους χρησιμοποιούσαν και αντικείμενα (μαντίλια κρόταλα κ.λπ.) χορεύοντας για να ξυπνήσουν τη γη και τους θεούς (θεά Εκάτη, θεό Πάνα...) να τους προστατεύσει από την κακή ενέργεια, το κακό μάτι και την κακογλωσσιά. Αν αναζητήσει κάποιος τους τόπους που ο Μ. Αλέξανδρος πέρασε, θα καταλάβει πως ο χορός της κοιλιάς έχει εκεί γίνει γνωστός.
Ο χορός της κοιλιάς (belly dance) είναι γνωστός στη Μέση Ανατολή ως Raks Sharki που σημαίνει χορός Οριεντάλ, δηλαδή ανατολίτικος. Η καταγωγή του έχει συσχετιστεί με τελετές γονιμότητας της κεντρικής Αφρικής ή από τις τελετουργίες προς τιμή των θεών της γονιμότητας όπως η Αφροδίτη και η Αστάρτη στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Χαρακτηριστικά του χορού είναι η απομόνωση των διαφόρων μελών του σώματος και η ανεξάρτητη κίνησή τους, οι φιδίσιες κινήσεις της κοιλιάς, της λεκάνης και του θώρακα, περιοχές του σώματος που συνδέονται άμεσα με τη γονιμότητα.
Το οριεντάλ περιλαμβάνει κινήσεις σε όλο το σώμα και όχι μόνο με την κοιλιακή χώρα. Είναι πολύ ρυθμικός και βασικό ρόλο παίζουν τα πόδια που είναι υπεύθυνα για τις κινήσεις των γοφών. Αν και φαίνεται ιδιαίτερα ελεύθερος χορός, βασίζεται σε αυστηρούς κανόνες και χρειάζεται τεχνική. Απαιτεί ευλύγιστο σώμα, ώστε να αποδίδεται όμορφα η κίνηση, και χρειάζεται αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να περάσει ο ρυθμός σε κάθε μέρος του σώματος. Όμως ακόμα και σήμερα σχετίζεται με τη γονιμότητα και τον ερωτισμό και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της τελετής του γάμου σε πολλές χώρες της Ανατολής.
Οι ρευστές και αισθησιακές κινήσεις εναλλάσσονται με διάφορα τρέμουλα. Παραδοσιακά χορεύεται χωρίς παπούτσια για να συνδέεται η χορεύτρια άμεσα με τη μητέρα γη. Με τον χορό της κοιλιάς πετυχαίνουμε την εκγύμναση και τον έλεγχο όχι μόνο της κοιλιάς, αλλά και όλων των μερών του σώματος».
