Της Σοφίας Ορφανιώτη
Η Βέρα Μεσσήνη είναι μια Λαρισαία που ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Είναι ψυχολόγος –ψυχοθεραπεύτρια και κόρη του αείμνηστου δημάρχου Λάρισας και γιατρού Θάνου Μεσσήνη.
Πολλοί ίσως να μην τη γνωρίζουν, καθώς η έντονη επαγγελματική της δραστηριότητα στην πρωτεύουσα, δεν την αφήνει και πολλά περιθώρια να επισκεφθεί όσο συχνά θα επιθυμούσε τη γενέτειρά της τη Λάρισα, την πόλη που αγάπησε και μαζί με αυτή και τους ανθρώπους, που πάντοτε ήθελε να βοηθά και να στέκεται αλληλέγγυα στα προβλήματά τους.
Έτσι και τώρα βλέποντας να γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα το πρόβλημα των αστέγων στην Αθήνα, πήρε μια εξαιρετική και άκρως ανθρώπινη πρωτοβουλία.
Με δική της μεσολάβηση ένα κτίριο στο κέντρο της Αθήνας, που ανήκε σε ίδρυμα που φιλοξενούσε ορφανά παιδιά, επισκευάστηκε, εξοπλίστηκε και παραχωρήθηκε στον δήμο αποκλειστικά για τη στέγαση ανθρώπων που έχουν ανάγκη, κυρίως στέγασης.
Η πολυκατοικία θα φιλοξενήσει 15 οικογένειες αστέγων, συνολικά 70 περίπου άτομα. Μία ομάδα εθελοντών με επικεφαλής τη Λαρισαία ψυχολόγο, ανέλαβε την ολοκλήρωση του έργου.
Και η προσφορά στον συνάνθρωπο δεν σταματά. Ήδη έχουν προσφερθεί από ευαίσθητους συνανθρώπους ακόμη επτά διαμερίσματα, τα οποία για καιρό ήταν ξενοίκιαστα, προκειμένου να στεγαστούν και άλλες οικογένειες για τρία χρόνια.
Η κ. Μεσσήνη είναι πρόεδρος της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας «Ανθρώπινοι Άνθρωποι», που δημιουργήθηκε όπως λέει η ίδια στην «Ε» πριν ένα χρόνο με κύριο σκοπό τη στροφή προς τους συνανθρώπους μας, για συμπαράσταση και άμεση βοήθεια, με έννοια και αγάπη.
«Προϋπόθεση η συνειδητοποίηση της προσωπικής ευθύνης του κάθε ανθρώπου απέναντι στο σύνολο, και η συναισθηματική ευαισθητοποίηση για συμμετοχή και συνεισφορά, ανάλογα με τη δυνατότητα του καθενός. Βασικός στόχος φροντίδας είναι οι συνεχώς αυξανόμενοι άνθρωποι που στερούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως στέγη, τροφή, ρουχισμό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ψυχοκοινωνική στήριξη αλλά και η προσπάθεια ανεύρεση εργασίας, για να ζει κανείς με αξιοπρέπεια.
Δεν είχα σκεφθεί ποτέ να ιδρύσω εταιρία, το έναυσμα μου δόθηκε όταν πριν ένα χρόνο δύο πελάτισσές μου, που είχαν χάσει τη δουλειά τους και είχαν μικρά παιδιά -τις οποίες στήριζα ψυχολογικά δωρεάν επί ένα χρόνο- ήρθαν την ίδια μέρα με έξωση από τα σπίτια τους. Αυτό με τάραξε και με κινητοποίησε να προχωρήσω ένα βήμα παρακάτω, να βοηθώ ανθρώπους όχι μόνο συμβουλευτικά αλλά και πρακτικά, ουσιαστικά».
Για την επισκευή της πολυκατοικίας των αστέγων στο κέντρο της Αθήνας, πολλοί άνθρωποι έδειξαν το «ανθρώπινο πρόσωπό τους» και προσέφεραν όσο και ό,τι μπορούσε ο καθένας, Από φάρμακα, μέχρι οικοσυσκευές και έπιπλα, για να στεγαστούν κάτω από ανθρώπινες συνθήκες παιδάκια και τυχόν ηλικιωμένοι.
Για το εγχείρημα αυτό υπήρξε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων και τις κοινωνικές του υπηρεσίες. Ακόμη οι «Γιατροί του Κόσμου» έχουν προσφερθεί να συνεισφέρουν, μια φαρμακοβιομηχανία - γνωστού Λαρισαίου- θα προσφέρει τυχόν φάρμακα, πολλοί ψυχολόγοι - ψυχοθεραπευτές θα στηρίζουν τους άστεγους δωρεάν ψυχολογικά.
Και η αλληλεγγύη της κ. Μεσσήνη δεν σταματά. Όπως σημειώνει, «ως προς το θέμα της εργασίας σκέφτηκα π.χ. να μας βοηθούν στους επόμενους χώρους που θα επισκευάζουμε, για να παίρνουν κάποια χρήματα, και διεκδικώ και κομμάτια γης, προκειμένου αφού εκπαιδευτούν, να ασχοληθούν με βιολογικές καλλιέργειες. Δύσκολο έργο, όμως οι ανάγκες της δύσκολης εποχής μας, το απαιτούν».
ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ
«Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε και στη Λάρισα να αναλάβει ο δήμος τη δημιουργία μιας Κοινωνικής Κατοικίας λέει στην «Ε». Δυστυχώς όσο τα οικονομικά προβλήματα θα υφίστανται, τόσο θα αυξάνεται και στην περιφέρεια ο αριθμός των αστέγων. Προσωπικά είμαι στη διάθεσή όλων των φορέων, να μοιραστώ τη μικρή μου εμπειρία, και να συνδράμω με όποιον τρόπο, ώστε να στεγαστούν και στη γενέτειρά μου άνθρωποι άστεγοι, που οφείλουμε να τους στηρίξουμε» συμπληρώνει η κ. Μεσσήνη.
Ενώ μιλώντας για τον πατέρα της θα πει: « Ο Θάνος Μεσσήνης υπήρξε μεγάλος μου δάσκαλος, ήταν ένας πραγματικά «Ανθρώπινος Άνθρωπος», που από παιδάκι με «πότιζε» με την έννοια και τη φροντίδα του για τον διπλανό μας.
