Του Δημήτρη Βάλλα
Σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο γι’ αυτούς θα σημάνει... συναγερμός! Ντύνονται με τις στολές παραλλαγής του Ελληνικού Στρατού, παίρνουν τα σακίδιά τους και τα όπλα- απομιμήσεις (air-soft) που διαθέτει η Λέσχη τους και... ανηφορίζουν για τα βουνά, όπου αρχίζουν οι πορείες, οι διαβάσεις, οι περιπολίες και άλλα πολλά.
Το βράδυ, όλοι τους επιστρέφουν κυριολεκτικά ξεθεωμένοι στη Λάρισα, ξανά για τη ρουτίνα του μεροκάματου και της δουλειάς και περιμένουν με αγωνία το καινούργιο Σαββατοκύριακο για να... «επιστρατευτούν» και πάλι.
Στόχοι τους ο εθελοντισμός, η φιλοπατρία, η εκπαίδευση, η προσφορά προς τον συνάνθρωπο.
Λίγο οι στολές όμως, λίγο η άγνοια, λίγο οι παράξενοι καιροί που ζούμε πολλές φορές έχουν γίνει αφορμή για παρεξηγήσεις και σχόλια που τους ενέπλεξαν ακόμα και σε συνωμοσιολογικά σενάρια ανατροπής...
Μας δηλώνουν «Πολίτες- Οπλίτες» , όπως θέλει όλους τους εφέδρους το Σύνταγμα και ζητούν να τους μισήσουμε ή να τους αγαπήσουμε γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που νομίζουμε ότι είναι...
Η ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΦΕΔΡΩΝ
Σε μία καφετερία επί της οδού Πολυτεχνείου, όπου και το στέκι τους στην πόλη ορίστηκε η συνάντηση με τον πρόεδρο της Λ.ΕΦ.Ε.Δ. (Λέσχης Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων) αλλά και με μέλη του νεοσύστατου Παραρτήματος της Λάρισας που είναι περίπου 15 σήμερα.
Πρόεδρος της Λέσχης ο έφεδρος ταγματάρχης Γιάννης Σιδηρόπουλος, ένας καλοστεκούμενος 45άρης από τη Θεσσαλονίκη που δραστηριοποιείται στο χώρο των υποδημάτων. Απλός, ευγενικός και χιουμορίστας ο πρόεδρος, έτσι ο διάλογος μαζί του ήταν ευχάριστος και είχε απαντήσεις για όλους και για όλα!
«Η Λέσχη θα μας πει ιδρύθηκε το 2006 και έχει έδρα της τη Θεσσαλονίκη.
Αφορμή για την ίδρυσή της ήταν ένας προβληματισμός που μου δημιουργήθηκε όταν σαν έφεδρος ανθυπολοχαγός, μετά τη θητεία μου πλέον συμμετείχα σε μία άσκηση ως επίστρατος. Πολλοί έφεδροι συνάδελφοί μου έδειχναν απροθυμία και γκρίνιαζαν ενώ το μόνο που τους ενδιάφερε ήταν πότε να τελειώσουν μια ώρα γρηγορότερα και να επιστρέψουν στις δουλειές τους αδιαφορώντας για την εκπαίδευση.
Σκέφτηκα λοιπόν να ασχοληθώ στα σοβαρά και με τη δική μου εκπαίδευση επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη και αποφάσισα να γραφώ σε μία Λέσχη Καταδρομέων. Όμως, γρήγορα απογοητεύτηκα γιατί εκεί περισσότερο ενδιαφέρον υπήρχε για τις συναντήσεις παλιών μελών, τις αναμνήσεις, τις συνεστιάσεις, κ.λ.π. Βέβαια υπήρχαν ομάδες διάσωσης, πράγμα που είναι πολύ καλό, αλλά εγώ ζητούσα το κάτι άλλο που μου έλειπε καθώς εκεί δεν υπήρχε ενασχόληση με την εκπαίδευση.
Υπήρξαν και άλλοι έφεδροι με τέτοιες ανησυχίες και σιγά-σιγά προχωρήσαμε το 2006 στη ίδρυση της ΛΕΦΕΔ με ένα πυρήνα αρχικά τριάντα ανθρώπων. Βάλαμε όλοι μας χρήματα από την τσέπη μας και κάναμε τα πρώτα βήματα. Σε όλους μας υπήρχε το μεράκι της εκπαίδευσης, όμως δεν ήμασταν μόνο εμείς, γρήγορα μας πλησίασαν και πολλοί άλλο που αγαπούσαν τη φύση, ήθελαν να μάθουν τεχνικές επιβίωσης στο βουνό να κοιμούνται με θέα το νυχτερινό ουρανό, να προπονούνται, να γυμνάζονται κ.λπ.
Κοινό μας σημείο όμως, πέρα από τους λόγους που βγαίναμε όλοι στα βουνά, ήταν η αγάπη μας για την πατρίδα.
Κάνουμε συνήθως ρεαλιστική εκπαίδευση, όλες τις εποχές και σε όλα τα εδάφη με στολές στρατιωτικές που προβλέπονται από τον Ελληνικό Στρατό. Γίνονται πορείες και στα καινούργια μέλη μας μαθαίνουμε τον χειρισμό όπλων που χρησιμοποιούνται από τον Ελληνικό Στρατό με ομοιώματα τύπου air soft. Ακόμα έχουμε εκπαίδευση και σε άλλα αντικείμενα, όπως στην πολιτική προστασία, τις πρώτες βοήθειες, στις αναρριχήσεις και στις διασώσεις σε περιπτώσεις σεισμού και καταστροφών, ενώ από το 2007 έχουμε ενταχθεί στις ομάδες Πολιτικής Προστασίας.
Κάθε χρόνο μετέχουμε σε κατασβέσεις πυρκαγιών και τελευταία συμμετείχαμε και στην κατάσβεση της μεγάλης πυρκαγιάς στο Άγιο Όρος...».
«ΗΤΑΝ ΤΡΕΛΑ...»
Με τον πρόεδρο της Λέσχης Εφέδρων μπροστά μου η ερώτηση που όλοι περιμένατε ίσως, ήταν αδύνατο να μην γίνει..
* Πρόεδρε πρόσφατα με μία ανακοίνωση Κοινότητας Εφέδρων για πορεία στο Σύνταγμα και διάφορα άλλα για «λαό και στρατό» δημιουργήθηκε ολόκληρο ζήτημα...
« Να σου πω... Το μόνο που μας συνδέει με αυτή την κοινότητα που λέτε είναι η λέξη «έφεδρος». Η Ομοσπονδία μας πρώτη διαχώρισε τη θέση της και εμείς κινήσαμε τη διαδικασία να σταματήσει αυτή η τρέλα της συγκέντρωσης.
Έφεδρος σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι, όποιος Έλληνας πολίτης έχει υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό και μέχρι την ηλικία των 45 χρόνων είναι ένας στρατιώτης που κάθεται σπίτι του. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να κληθεί να υπηρετήσει την πατρίδα του. Αυτή είναι και η ουσία του θεσμού του «πολίτη-οπλίτη». Ζητώ να μας αγαπήσουν ή να μας μισήσουν γι’ αυτό που είμαστε, όχι όμως γι’ αυτό που νομίζουν ότι είμαστε.
Δυστυχώς υπάρχει άγνοια και μας έχουν ταυτίσει με πράγματα που δεν είμαστε. Η Λέσχη δεν είχε, ούτε θα έχει ποτέ πολιτική άποψη.
Σκοπός μας είναι μόνο η εκπαίδευση και η συντήρηση της εφεδρείας , πράγμα που απορρέει από τη συνταγματική μας υποχρέωση.
Είμαστε πιστοί στον όρκο μας που δώσαμε ως κληρωτοί.
Να υπερασπίζουμε το Σύνταγμα και τα ψηφίσματα του κράτους...».
