Του Δημήτρη Χατζηευθυμίου
Το... βασανιστήριο του θορύβου, δοκιμάζει κάθε καλοκαίρι ένα σημαντικό αριθμό συμπολιτών μας. Δεν είναι ασφαλώς ο ήχος της καμπάνας που διαταράσσει την ησυχία της μεσημβρινής μας σιέστας, ή του βραδινού ύπνου, αλλά μύριες άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες που «δικτατορικά» μας επιβάλλονται.
Από το απογευματινό θορυβώδες «πέρασμα» του μικροπωλητή μέχρι τη συγχορδία υλακών των τετράποδων της γειτονιάς και από το «πειραγμένο» δίκυκλο του εφήβου μέχρι τα ντεσιμπέλ του μπαρ στο ισόγειο της πολυκατοικίας, ο σεβασμός της ησυχίας του άλλου ...πάει περίπατο κάθε καλοκαίρι. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει στις πόλεις της «αναρχίας» και της ανθρώπινης αναισθησίας, από τις οποίες δεν μπορεί κανείς να εξαιρέσει τη Λάρισα.
Δικαιολογημένη λοιπόν η απεγνωσμένη φωνή της συμπολίτισσας, η οποία προσπαθούσε να βρει την ψυχική –και όχι μόνο- ηρεμία της, ενώ την ίδια ώρα –άγρια μεσάνυχτα δηλαδή- ο πεζόδρομος κάτω από το μπαλκόνι της είχε μετατραπεί σε πίστα νυχτερινού κέντρου. Κι ας επρόκειτο για ένα καφέ- μπαρ των 30 τετραγωνικών, που όμως τη νύχτα απλώνεται σε όλο τον πεζόδρομο, μετατρεπόμενο σε εστία μέγιστου θορύβου ταυτόχρονα δε και ανθρώπινης κατάντιας βουτηγμένης στην ύβρη και τη μέθη...
Αυτή η φωνή της Λαρισαίας, μας ξανάφερε στον συνηθισμένο δρόμο της αναζήτησης εξηγήσεων, ευθυνών, ίσως και λύσεων. Αν και αμφιβάλλουμε, καθώς στα θέματα παιδείας υστερούμε σημαντικά.
Στα έχοντα σχέση με τον θόρυβο λοιπόν εμπλέκονται δύο υπηρεσίες. Αυτό βεβαίως ουδόλως συνεπάγεται και αποτελεσματικότητα.
Για τα ντεσιμπέλ ...της ημέρας, εκτός από την ΕΛ.ΑΣ., δικαιούστε να απευθυνθείτε και στη Δημοτική Αστυνομία. Το ωράριό της όμως και οι ημέρες εργασίας των δημοτικών αστυνόμων είναι συγκεκριμένο: μέχρι τις 10 το βράδυ εκτελούνται υπηρεσίες αστυνόμων και ως το μεσημέρι του Σαββάτου.
Οι καταγγελίες είναι στην πλειοψηφία τους ανώνυμες. Φυσικά και θέλεις να σωπάσει το σκυλί του γείτονα, αλλά όχι και να σε ...δαγκώσει εκείνος. Ελάχιστες οι επώνυμες, ελέγχεται όμως αν το όνομα που δίδεται είναι όντως πραγματικό. Φυσικά δεν είναι εκεί το θέμα. Οι αστυνόμοι σπεύδουν, διαπιστώνουν την παραβατικότητα, επιβάλλουν τα νόμιμα. Αλλά τα προβλήματα δεν λύνονται.
Διαπιστώσεις της αρμόδιας υπηρεσίας του Δήμου μιλούν για κατακόρυφη αύξηση των καταγγελιών. Πολύ πιο εύκολα αναφέρουμε πλέον την παρανομία του γείτονα, απ΄ ό,τι στο παρελθόν. Η εξήγηση ίσως έχει να κάνει με την κρίση, καθώς, αφενός έχουμε γίνει πιο «επιθετικοί» και η καταγγελία αποτελεί και μια μορφή εκτόνωσης, από την άλλη πάλι ίσως έχουμε γίνει και πιο υπεύθυνοι, δεν ανεχόμαστε δηλαδή την παραβατικότητα, όπως και αν την εννοούμε και δεν θεωρούμε ότι καταγγέλλοντας γινόμαστε «καταδότες».
ΤΑ ΝΤΕΣΙΜΠΕΛ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
Το μεγάλο πρόβλημα του θορύβου όμως έρχεται μετά τις 11 το βράδυ, οπότε τίθενται σε ισχύ –θεωρητικά βεβαίως- οι ώρες κοινής ησυχίας (σ.σ.: οι μεσημβρινές είναι μεταξύ 3.30 και 5.30 και οι νυχτερινές από τις 11 μ.μ. έως τις 7 το πρωί). Ο λαρισινός «χάρτης των ντεσιμπέλ», σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, κατατάσσει στις πιο θορυβώδεις γειτονιές τις πλατείες του μικρού Προφήτη Ηλία και των Εβραίων Μαρτύρων. Δεν υστερεί βεβαίως σε θόρυβο η περιοχή του Φρουρίου, ούτε το κέντρο της πόλης, ωστόσο είναι λιγότερες οι καταγγελίες, ακριβώς γιατί είναι λιγότεροι πια οι μόνιμοι κάτοικοί τους. Αισθητά μειωμένος είναι πλέον ο θόρυβος και στην πλατεία Νεαπόλεως, που παλαιότερα κρατούσε τα πρωτεία. Εκεί απλά έχουν μειωθεί οι πηγές θορύβου...
Η ανοχή των συμπολιτών φτάνει ως και τη 1 τη νύχτα. Άλλωστε οι άδειες που εκδίδει ο Δήμος επιτρέπουν τη χρήση μουσικής ως την ώρα αυτή. Από κει και πέρα όμως μαζί με το ντεσιμπελόμετρο, το οποίο δεν πρέπει να καταγράφει ήχους άνω των 80 db, αυξάνεται και το πρόστιμο. Αν και σύμφωνα με μια πληροφορία η Ελληνική Αστυνομία έχει ξεμείνει από ηχόμετρο, οπότε η μήνυση των οργάνων αφορά στην υπέρβαση του ωραρίου λειτουργίας του καταστήματος.
Σύμφωνα με τον νόμο, για κάθε τρεις βεβαιώσεις παράβασης και τις αντίστοιχες μηνύσεις, στο θορυβώδες κατάστημα πρέπει να μπει λουκέτο για χρονικό διάστημα από 10 έως 60 ημέρες. Η αρμοδιότητα αυτού του «έργου» ανήκει στον Δήμο Λαρισαίων. Ο οποίος όμως ακολουθεί μια ...φιλολαϊκή πολιτική: Επιβάλλει πάντα τη μικρότερη ποινή η οποία συχνά εκτελείται σε «νεκρό» χρόνο. Εποχές δηλαδή που δεν υπάρχει σοβαρή κίνηση ή όταν το κατάστημα κάνει ανακαίνιση. Μια ακόμη απόδειξη ότι στην Ελλάδα οι νόμοι υπάρχουν για να εφαρμόζονται πλημμελώς ή να μην εφαρμόζονται. Αν σκεφτεί κανείς δε ότι υπάρχουν καταστηματάρχες που έχουν κάνει ...αρμαθιά τις μηνύσεις, μετρώντας 20 ή και 30 μέσα στον ίδιο χρόνο, τότε το συμπέρασμα που αβίαστα εξάγεται είναι ένα: εκτός από τον φυσικό, υπάρχει και ηθικός αυτουργός της ηχορύπανσης!
Αν τώρα τη μήνυση υποβάλλει ο γείτονας, η υπόθεση πάει στο Πταισματοδικείο το οποίο επιβάλλει το αναλογούν πρόστιμο. Χαμηλό, εφόσον η παραβίαση του ωραρίου είναι μικρή, τσουχτερό όταν το κατάστημα συνεχίζει να εκπέμπει ντεσιμπέλ ως τα άγρια χαράματα...
